Zabrany z przytułku dla magicznych stworzeń 18 maja późnym wieczorem po spaleniu budynków i właścicielki wraz z całym dobytkiem. Towarzysz kapitana, gotowy dopaść każdego, kto nie spodoba się Goyle'owi. Uwielbia słuchać jazgotów bólu.

Dzienniki, opowieści, biografie zebrane z wielu miejsc Europy Północnej, ale również i należące do rodzinnej kolekcji. Zawierają potwierdzenie na temat bezwzględności przodków Goyle'ów jak i ich złej sławie na morzu. Niektóre nie zawierają żadnego wspomnienia na ich temat, ale stanowią przyjemną lekturę w dłużących się często rejsach. Część z nich została wykradziona z prywatnych bibliotek, jednak znajdą się i takie, które zostały nabyte w całkiem legalny sposób. Nie jest to ogromna kolekcja, bo uchowało się raptem sześć woluminów, jednak dla kogoś tak wpatrzonego w przodków jak najmłodszy z synów Cadmona stanowią cenne nabytki.

Cal lubował się w destrukcji całkowitej, nie bacząc na to, że także on mógłby ucierpieć podczas tej niebezpiecznej gry. Szamotaniny we własnym szaleństwie, doprowadzającego go na skraj wszelkich norm - lub wręcz wypychając go poza wszelkie schematy i reguły gry. Goyle'owie zaś lubili znęcać się jedynie nad szlamami oraz zdradzieckimi szumowinami gardzącymi magiczną potęgą kiedy działali na jej niekorzyść. Ich młodszy brat posunął się za daleko w zapalczywości, którą mógłby spożytkować zgoła inaczej.

Powinien teraz posłusznie zagrać tak jak ona tego chciała gdy przysuwała się do niego, gdy ciałem opierała się o jego nogę. A on jedynie zaciągał się papierosem, popijał alkohol i nawet nie raczył zapytać jej, czy nie życzy sobie jeszcze trochę. Zacisnęła usta i wbiła paznokcie w materiał spodni okalający jego łydkę. Ścisnęła ją mocno, aby pozbyć się trochę z siebie gniewu, że nie gra tak jak ona teraz ustaliła. Powinien być już przy niej z wyciągniętym jęzorem.

Uwłaczało jej to, że o jego powrocie dowiedziała się poprzez matkę od ojca; była święcie przekonana, że po jej liście Calhoun stanie w jej drzwiach, jakby wcale nie minęły dwa lata, odkąd ostatnio się widzieli. Wyobrażała sobie jego powrót, marzyła o nim już od kilku wieczorów, spędzonych na obmywaniu nowych ran i poranków, spędzonych na przykrywaniu makijażem zaczerwienionych oczu i znienawidzonych piegów. Ta fikcja, jaką produkował jej umysł, napędzała ją bardziej, niż cokolwiek innego. Odkąd pospiesznie skreśliła do brata tych kilka słów, nie mogła skupić się na niczym – eliksiry i błyskotki poszły w odstawkę, a Caley czekała.

Niespiesznie przemknął przez wysoką trawę, zbliżając się do obrazu chaosu i zniszczenia. Nie przeraziło go to. Wręcz przeciwnie. Odczuwał coś na podobieństwo respektu i chciał cząstkę tego zdarzenia przejąc na siebie. Nie minęło długo, a oparł przednie łapki na dużym bucie i otarł się o obcą-nieobcą nogawkę. Tu jestem. W niemrawej gotowości, w cichej zachęcie zaczął mruczeć - pogłos tonął w skowycie rozpadającego się domku, ale w każdym końcu można było odnaleźć też początek.

Tymczasem zdenerwowana Caley próbowała doprowadzić się do porządku w swojej sypialni. Gdy weszła, oparła się plecami o drzwi i nabrała kilka głębokich oddechów; dłonie lekko trzęsły jej się na samą myśl, że za chwilę będzie musiała tam zejść i uczestniczyć w przedstawieniu, od którego tak wiele zależało. Jedno spojrzenie jej brata wystarczyło, by domyśliła się, że spotkanie we troje nie przebiegnie spokojnie.

Wiedziała, że kiedy rano się obudzi, będzie musiała udać się do domu, powrócić na Mansfield Road i stawić czoła kolejnemu dniu w towarzystwie znienawidzonego męża. Jednak dzięki spotkaniu z bratem i wszystkiemu, do czego doszło w tym pokoju, znów miała nadzieję na poprawę swojego losu. Kiedyś znowu będzie czysta i niezbrukana krwią i cała jego.

Głos jej brata zabrzmiał obojętnie, jakby Cal był znudzony wieczorem i brakiem atrakcji, a jej pojawienie się nie zrobiło na nim wrażenia. Czuła jednak, że jest inaczej. Nie chciał jej tutaj, lecz nie znaczyło to, że oczyma wyobraźni nie widział ich już zupełnie gdzie indziej.

Najpotężniejsze z zaklęć trafiło ją prosto w pierś i zagłębiło się dalej, sięgając serca. Łączące w sobie moc imperiusa i cruciatusa razem wziętych, zapewniające ślepe posłuszeństwo i jednoczesne cierpienie, przynoszące także masochistyczną przyjemność. Caley wiedziała, że Calhoun nie mówił teraz do niej jako do siostry, a kobiety.

Patrzyłem na kapitana Goyla marszcząc brwi i mój orli nochal tak mocno, że pewnie się nawet zmniejszył o kilka centymetrów. Wsłuchuję się w jego słowa i choć nie do końca podoba mi się rozwiązanie, to słowo się rzekło, a ja nie mogłem teraz tak po prostu tego wszystkiego olać. Obiłbym zresztą każdą mordę, byle na nowo znaleźć się na głębokich wodach! Trochę się krzywię, po czym zerkam na swojego towarzysza-przeciwnika i posyłam mu uśmiech.

Wygięła się jak kotka czując ugryzienie na szyi. Drażnił się z nią, wiedział czego chce i specjalnie ją podpuszczał. Rain powoli zaczynała rozumieć niektóre nowe dla niej kwestie i była niemal pewna, że i dzisiaj nie dostanie tego czego pożądała z taką siłą od dwóch lat, a zdecydowanie mocniej od ostatniego miesiąca. Napięcie które w niej z potęguje, ekscytacje i pociąg do jego osoby nie zostaną zaspokojone.

Upił łyk alkoholu z kieliszka matki, w którym natychmiast zatańczyła smuga gęstej czerwieni, mieszającej się z płynem. Również i na brzegach szkła pozostał krwawy ślad. Gdy marynarz odstawił naczynie, przez moment jeszcze wpatrywał się w jakiś punkt na stole, aż wreszcie odsunął się o krok, by nawet nie zaszczycić gości jednym spojrzeniem. - Dobrego kurwa wieczoru wszystkim - odparł spokojnie, po czym wycofał się do holu, nie podnosząc wzroku i opuścił Grimmauld Place. Noc wciąż była młoda, Sankthans wołał o swąd palonego mięsa.

OPIS

- Jeg er så nær – wyszeptała mu do ucha, przygryzając jego płatek - Ikke stopp eller jeg vil drepe deg.