Lata 50-te zrewolucjonizowały rynek muzyczny, nie tylko mugolski, ale również czarodziejski. Wyrafinowane układanie akordów oraz harmonii ustąpiło melodyjnym i prostym utworom z mocnym rytmem. Na rynek muzyczny wkroczyły pop, R&B i rock&roll, naruszając jego dość sztywną strukturę. Blues przyspieszył, stał się bardziej agresywny, a olbrzymie do tej pory instrumentarium zostało ograniczone. Najważniejsze stało się podkreślenie gitary prowadzającej oraz rytmicznej, basu i perkusji. Fenomen rock&rolla wynikał z jak największego uproszczenia muzyki, wprowadzenia wpadającej w ucho melodii oraz tekstów. Wprawdzie już w poprzedniej dekadzie pojawiły się wspomniane elementy, ale zostały przytłumione przez panujące wówczas tradycyjne nurty. Pierwsza rockandrollowa płyta Rocket 88 Ike’a Turnera została wydana na początku lat pięćdziesiątych. Zaledwie rok później spektakularny sukces odniósł Bill Haley and the Haley Comets, lecz to Elvis Presley stał się niekwestionowanym królem rock&rolla, zdobywając swą muzyką oraz stylem wiele dziewczęcych serc.To właśnie podczas jego koncertów po raz pierwszy zarejestrowano tłumy skaczących i krzyczących na widok artysty fanek. Elvis stał się wzorem dla magicznych muzyków, którzy starali się pójść w ślady gwiazdora. Jego twórczość zakorzeniła się jednak wyjątkowo głęboko w guście młodzieży, która odrzucała wszelakie presley'owskie repliki, za jedynego i właściwego boga rock&rolla uznając właśnie jego. Elvis nie został zaakceptowany jednie wśród wąskiej grupy konserwatystów, stroniących od wszystkiego, co ma jakikolwiek związek ze światem mugoli.

Zanim jeszcze mugol Bill Haley i jego Komety przeniknęli do kultury czarodziejskiej, znalazł się jego magiczny odpowiednik – Rick Charlie i jego Zmiatacze. Zespół został założony przez czarodzieja czystej krwi, który szukając inspiracji dla swojej twórczości napotkał mugolskiego, cieszącego się popularnością Billa Haley'a. Charlie, myśląc (błędnie), że człon nazwy „Komety” pochodzi od modelu czarodziejskich mioteł (skąd niby mugole mieli je znać?), stworzył własny band o podobnym składzie. Skandal, który wywołało pojawienie się na rynku Billa Haley'a i jego Komet, jedynie zwiększył popularność Ricka Charliego i jego Zmiataczy.

Olbrzymią furorę na magicznym rynku muzycznym zrobiła również czarnoskóra czarownica, Celesta Warbeck, która w zawrotnym tempie zyskała uznanie publiczności. Piosenkarka często śpiewa przy akompaniamencie chóru szyszymor, co przyciąga na koncerty rzeszę ludzi spragnionych niecodziennych i wyjątkowych wrażeń. Poczynania Celesty (a zwłaszcza jej romanse) zwracają uwagę również takich gazet jak Czarownica, która ostatnio publikuje coraz to nowsze plotki na temat burzliwego, nowozawartego małżeństwa artystki ze sławnym tancerzem. W muzyce Warbeck można wyczuć nowatorskie rytmy, jednak jako córka niespełnionej mugolskiej śpiewaczki, czerpie inspirację również z klasycznych przebojów.  

Największą popularność wśród wyższych sfer zyskała sobie wila o artystycznym przydomku Bella (z fr. belle - piękna), kolejna diwa wywołująca skandale swoimi licznymi romansami. Popularność Belli wzrosła, odkąd do opinii publicznej wyciekły informacje o jej przeszłości; wbrew przypuszczeniom nie została przez nie skompromitowana, a wzbudziła jeszcze większą sensację. Śpiewaczka podająca się do tej pory za rodowitą Francuzkę, w rzeczywistości pochodzi z Bułgarii, gdzie występowała podczas meczów Quidditcha jako maskotka Drużyny Narodowej. Ze względu na swoją niechlubną historię, stworzyła nowy wizerunek, pięknej, nieśmiałej Francuzki, który przylgnął do niej tak silnie, że mimo ujawnionych faktów, nadal się utrzymuje. Bella jest gwiazdą Teatru Opery Morskiej Szept im. Ligie Charpentier stanowiącego muzyczny azyl dla czystokrwistych czarodziejów. Bilety na jej występy zawsze wysprzedają się co do ostatniego, nawet jeśli koncertuje poza granicami kraju.

Wielu odbiorców zyskała sobie także muzyka country. Jej czołowym i najbardziej rozpoznawalnym wykonawcą jest świeży debiutant, mugol Johnny Cash, znany jako Człowiek w Czerni ze względu na kolorystkę swego ubioru. Wyglądem stara się przeciwstawić dyskryminacji oraz nierówności społecznej. Także R&B powoli przestaje być muzyką graną przez czarnoskórych dla czarnoskórych i, chociaż nadal jest bardziej znany i rozpowszechniony w USA, powoli przenika do kultury europejskiej.


Rick Charlie i Jego Zmiatacze

1. Zmiatajcie na parkiet - lekka, rock'n'rollowa piosenka, w której wokalista nawołuje wszystkich do wspólnej zabawy, a panów - do poproszenia pań do tańca.
2. Uciekasz mi jak znicz - utwór, którego bohaterem jest zakochany czarodziej, zwodzony w nieskończoność przez wodzącą go za nos czarownicę; prosty i żartobliwy.
3. No już, nie bądź hipogryfem - skoczna piosenka, w której wokalista przeprasza odbiorcę za coś, co zrobił i przekonuje, by już się na niego nie gniewał.
4. Szalone czary-mary - utwór upamiętniający pojawienie się nad Wielką Brytanią anomalii; pozornie zabawny i skupiający się na tych bardziej trywialnych skutkach niestabilnej magii, kończy się raczej smutną puentą i oddaje hołd czarodziejom poległym w trakcie ponurych miesięcy.
5. To właśnie ta noc - romantyczna piosenka o czarodzieju wyznającym czarownicy swoje uczucia; o spokojnym rytmie, idealna do wolnych tańców.
6. Hej, Freddie, gdzie jesteś? - utwór napisany na cześć jednego z członków zespołu, który zaginął w trakcie majowego wybuchu magii i nie został nigdy odnaleziony; słowa zachęcają do nietracenia nadziei i niosą otuchę wszystkim czekającym na powrót swoich bliskich.
7. Wypędzić ghula - żartobliwa piosenka, opowiadająca o nieudanych próbach wypędzenia ze strychu rozrabiającego ghula. Z pozoru nieszkodliwa, przez niektórych jest uważana za polityczną i prześmiewczą - a tytułowy ghul za metaforę urzędującego obecnie Ministra Magii.
8. Nox Maxima - utwór rozpoczyna się słowami tytułowego zaklęcia - i wraz z rozbrzmieniem pierwszych nut, wszystkie światła rzeczywiście gasną, pogrążając słuchaczy w półmroku. Melancholijna, smutna piosenka o utracie.
9. Płachta na byka - jeden z najnowszych utworów zespołu, nawołujący do tego, by nie poddawać się codzienności i walczyć do samego końca. Chociaż autor słów piosenki zarzeka się, że nie ma ona nic wspólnego z polityką, to wśród fanów krąży popularna teoria, że tytułowy byk odnosi się do formy, jaką przyjmuje patronus Harolda Longbottoma, a sam utwór powstał na cześć wygnanego Ministra.
10. Czy mogę panią prosić? - lekka i wesoła piosenka, której bohater opowiada o swoich rozterkach związanych z przezwyciężeniem nieśmiałości i poproszeniem do tańca wybranki, do której od dawna wzdycha.

Celestyna Warbeck i Fatalne Jędze

11. Kociołek pełen gorącej miłości - jedna z najbardziej znanych piosenek Celestyny; jazzowy utwór, w którym czarownica wyznaje swoje uczucia ukochanemu, namawiając go, by nie odrzucał jej miłości.
12. Wyczarowałeś ze mnie serce - utwór jazzowy, który przez ostatnie tygodnie znacznie zyskał na popularności, głównie dzięki Czarodziejskiej Rozgłośni Radiowej. Smutna piosenka o złamanym sercu.
13. Łuna na niebie - przejmujący utwór upamiętniający noc, podczas której spłonęło Ministerstwo Magii i oddający cześć ofiarom; piosenka napisana przez Fatalne Jędze, a śpiewana przez Celestynę; melodyjna i powolna.
14. Silencio - rockowy utwór Fatalnych Jędz, traktujący o odwadze i brawurze, a także nawołujący do tego, by nie dać się uciszyć żadnej cenzurze. Jego odtwarzanie zostało zabronione przez Ministerstwo Magii.
15. Zjednoczeni - utwór początkowo uznawany za poświęcony Zjednoczonym z Puddlemere, w rzeczywistości opowiada o potrzebie pomagania sobie wzajemnie i wspólnego stawienia czoła niebezpieczeństwom. Klasyczny z rockową nutą, powstał jako efekt kolaboracji Celestyny Warbeck i Fatalnych Jędz.
16. Za aurorem wiedźmy sznurem - żartobliwa jazzowa piosenka o czarownicy po uszy zakochanej w aurorze, który okazuje się jednak zbyt zajęty ratowaniem świata, żeby zwrócić na nią uwagę.
17. Podarowałeś mi psidwaka - dodający otuchy utwór o prawdziwej przyjaźni, którego słowa przyjmują formę listu do dawno niewidzianego przyjaciela.
18. Wyklęłam cię z pamięci - energiczny, rockowy utwór o rozstaniu, którego bohaterką jest wściekła czarownica, wytykająca byłemu ukochanemu wszystkie krzywdy, które jej sprawił. Został brutalnie skrytykowany przez część krytyków, przy czym wszyscy autorzy negatywnych opinii okazali się mężczyznami.
19. Czarującego Nowego Roku - jazzowa piosenka stworzona specjalnie na okazję wspólnego świętowania Sylwestra; lekka, stroniąca od wojennych tematów, skupiająca się głównie na noworocznych życzeniach, skierowanych bezpośrednio do słuchaczy.
20. Pierścionek ze spadającą gwiazdą - romantyczny, jazzowy utwór o czarodzieju wyznającym swoje uczucie ukochanej i padającym na kolana, by poprosić ją o rękę; często wykorzystywany jako tło dla zaplanowanych wcześniej oświadczyn oraz tradycyjnie grany na weselach.