200/215

Znowu nic. Syknęła z irytacją, strzepnęła ramieniem tak, jakby coś w niej blokowało przepływ mocy.
- Everte stati! - powtórzyła.

The member 'Maxine Desmond' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 23

Nie była zdziwiona, że zaklęcie się nie powiodło — była słaba, wykończona, nerwowa. Gniew doprowadzał ją do szału, łzy samoistnie napływały jej do oczu. Nie potrafiła dać upustowi frustracji. Patrząc na Desmond myślała o tym wszystkim jeszcze intensywniej, jej odczucia względem niej — choć nigdy nic jej nie zrobiła — nasilały się z każdą chwilą.
—Incendio!— powtórzyła rozpaczliwie, celując w dziewczynę.

The member 'Hannah Wright' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 18

--------------------------------

#2 'k20' : 1

Niespodziewanie — ogarnęły ją płomienie. Nie były bolesne, nie parzyły, a łaskotały. Mimo to nie było jej wcale do śmiechu. Widziała, jak jej długa, brudna spódnica zmienia się w skrawki materiału, jak zakurzona koszula z podciągniętymi mankietami zmienia się w proch. Wezbrała w niej fala paniki, kiedy ze wszystkiego co miała na sobie pozostały zaledwie resztki, pokazując nogi, brzuch, pierś, ukazując oczom wszystkich — zarówno przeciwniczki, jak i całej publiczności bieliznę. Próbowała się zasłonić, ale niewiele to dało. Jej włosy stanęły dęba, poczochrały się momentalnie, a rozochocona publiczność domagała się więcej. Zacisnęła zęby z wściekłości, pięści, aż do krwi, gdy łzy wezbrały w cisnących gniewem oczach. Nigdy, przenigdy nie została tak upokorzona jak dzisiaj — przed ludźmi, przed swoim arcywrogiem. Spojrzała na Desmond z płonącą nienawiścią, jakby dostała kolejny powód do niechęci. Momentalnie podniosła różdżkę i wycofała się z walki. Chciała zniknąć z areny, zapaść się pod ziemię. Przetarłszy oczy zbiegła ze sceny.


|zt

Maxine syknęła cicho, ze złością, gdy magia znowu odmówiła jej współpracy. Sylwetkę Hannah nagle objęły płomienie i cofnęła się zaskoczona, pewna już, że to anomalie, a energia w tym miejscu bynajmniej nie została ustabilizowana. Nie miała pewności, czy to była wina, czy samej przeciwniczki - ale to przestało być istotne, gdy płomienie zniknęły, a wraz z nim odzienie Wrightówny. Maxine i publika ujrzeli jej bieliznę, osmolone włosy, które stanęły dęba. Widownia zawyła, lecz nie Desmond.
Widziała łzy upokorzenia w oczach Hannah i bynajmniej nie sprawiło jej to radości.
- ZAMKNIJCIE SIĘ NATYCHMIAST - wrzasnęła Maxine w stronę najgłośniej dopingujących mężczyzn; zaczęła zdzierać z ramion długą do połowy uda, lekką kamizelkę, chciała oddać ją Hannah, lecz ta już na nią nie patrzyła. - Hej, Wright! - Ale Hannah juz nie słuchała.
To zwycięstwo nie smakowało tak słodko jakby mogła się tego spodziewać. Chciała zwyciężyć, lecz ostatnie chwile były zdecydowaną przesadą. Owszem, Hannah była podłą, złośliwą kreaturą, lecz jednocześnie (z tego co wiedziała) panną i stała po odpowiedniej stronie - nie zasługiwała na to, aby wszyscy oglądali jej bieliznę.
Z areny zeszła dziwnie nachmurzona.

| zt