First topic message reminder :



Atak: k100 + sprawność
Obrona: k100 + zwinność

Był niemal pewien, że tym razem kafel trafi do obręczy, ale Just wystrzeliła w jego stronę wystarczająco szybko, zgarniając piłkę i tym samym odbierając mu szansę na zdobycie pierwszych punktów. Uniósł wyżej brwi, naprawdę był pod wrażeniem. - Tego nie p-p-powiedziałem - zaprzeczył, gdy znów płynnie wymienili się miejscami. - I nie spodziewaj się, kiedykolwiek to zrobię - dodał, zatrzymując się przed obręczami i również wykorzystując chwilę na rozejrzenie się za zniczem, ale nigdzie wśród strug deszczu nie zauważył mignięcia złota.
Pochylił się mocniej nad miotłą, widząc, że Just przymierza się do ataku, i gdy wydawało mu się, że wie, w którą stronę zamierza rzucić, popędził dokładnie tam, wyciągając dłonie do przodu.

The member 'Billy Moore' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 3

--------------------------------

#2 'k10' : 2

Billy 0:30 Tonks

Nie miał pojęcia, co właściwie poszło nie tak - rzut nie wydawał się trudny, a kafel popędził w stronę obręczy dosyć leniwie - ale z jakiegoś powodu rzucił się w zupełnie odwrotnym kierunku, źle odczytując intencje Just i zaciskając palce na pustym powietrzu. Gdy się odwrócił, gotów poprawić swą pomyłkę, piłka już przelatywała przez obręcz i rozpoczynała pikowanie w dół.
Być może porażka nie byłaby aż tak bardzo widowiskowa, gdyby nie to, co przed chwilą powiedział; rzucił się po kafla, łapiąc go, zanim uderzył o ziemię i powracając na miejsce. - Ani słowa - rzucił do Tonks, obserwując, jak ustawia się przed pętlami. Musiał nadrobić różnicę, pomknął więc szybko w jej stronę; skierował się w lewo, ale kafla rzucił w prawo, mierząc do znajdującej się tam bramki.

The member 'Billy Moore' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 12

--------------------------------

#2 'k10' : 5

- Nie spodziewasz się wielu rzeczy. - mruknęła zaczepnie, choć widocznie brakowało jej części zwyczajowego ognia. Zamierzyła się ponownie i... Sama była zdziwiona, że tym razem udało jej się trafić. Ale nie narzekała. Nie miała na co. Poza deszczem, jednak do niego przywykła już dawno temu. Teraz nie zdawał się uciążliwy, zwłaszcza, że nie przypominał jednej z gorszych ulew.
Miała ochotę się zaśmiać, jednak powstrzymała ten gest, jednak nie wszystko pozostało na dole. Zamiast tego z lekko rozciągniętymi wargami, puściła trzon miotły i rozłożyła obie dłonie. Zgodnie z jego prośbą nie mówiąc ani słowa. Zaraz jednak przygotowana była na to, by ponownie bronić bramki przed atakiem.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 87

--------------------------------

#2 'k10' : 5

I znów jej się udało. Powoli zaczynała wątpić, że Moore gra na serio. Obroniła wszystko i do tego strzeliła większość. Albo los zdawał się do niej uśmiechać - teraz, kiedy w ogóle tego nie potrzebowała. Albo rzeczywiście była w to dobra.
- Miałeś wsadzić sobie fory w buty, Moore. - przypomniała mu, lekko rozdrażniona, gdy powróciła ku górze z kaflem pod pachą. Zerknęła na niego uważnie, jakby chcąc sprawdzić, czy rzeczywiście daje z siebie wszystko. Wydęła lekko usta, ale nie myślała długo, ruszając do przodu, kierując się ku bramce po lewej, skręciła jednak do po drugiej stronie, jednak zamiast rzucić do niej, wycelowała w środkową.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 33

--------------------------------

#2 'k10' : 10

Moore 0:40 Tonks, nie bronię

Już nawet się nie zdziwił, gdy po raz kolejny zgrabnie złapała kafla w dłonie, sprawiając, że nadal pozostawał na okrągłym zerze; musiała ćwiczyć przez te wszystkie lata, niemożliwe, żeby tak dobrze jej szło bez treningu - wzruszył jednak ramionami, słysząc jej słowa. - Wydawało mi się, że właśnie t-t-tam są - odpowiedział szczerze, nie kryjąc nawet dźwięczącego między sylabami podziwu. Zamienił się z nią miejscami, zmrużył oczy, przygotowując do obrony, ale ledwie wypuściła kafla spomiędzy palców, coś innego przykuło jego uwagę: złoty błysk ponad ramieniem, czy to możliwe, by mu się przywidziało?
Nie, znicz naprawdę zamigotał tuż przy trybunach, sprawiając, że zapomniał o kaflu, który przeleciał przez obręcz i pomknął w stronę ziemi - jednak Billy już na niego nie patrzył. Pomknął w stronę znicza, nachylając się niżej nad trzonkiem miotły i czując nagły przypływ adrenaliny; nie krzyczał do Tonks, doskonale wiedząc, że nie potrzebowała dodatkowego wytłumaczenia do jego zachowania i zaraz również rzuci się w pościg.

The member 'Billy Moore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 58

Rozchyliła lekko usta na jego słowa kompletni zagubiona. Czyżby, rzeczywiście okazywało się, że w rzucaniu karnych mogła być od niego zwyczajnie lepsza? Nadal nie potrafiła tego odpowiednio umiejscowić. Zmarszczyła nos, tylko na chwilę. By zaraz znów skupić się na nim rzuciła, ale dostrzegła to, moment w którym zobaczył znicza, pozostawiając kafel samemu sobie. Nie zamierzała czekać. Ruszyła za nim, wypatrując jednocześnie złotej kulki, która już po chwili zalśniła przed nią. Pochyliła się mocniej na miotle, musiała zrównać się z Billym.

The member 'Justine Tonks' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 48

Billy 58/200
Just 48/200

Nie musiał oglądać się za siebie, żeby wiedzieć, że za nim pomknęła, słyszał doskonale łopot szaty i świst miotły, w pewnym sensie też czuł jej obecność tuż za swoim ramieniem, pewien, że gdyby zerknął w tamtym kierunku, dostrzegłby jej skupioną twarz. Ale nie patrzył, skupiony wyłącznie na złotym punkcie przed sobą, zamazanym i skrytym częściowo przez deszcz, ale wciąż widocznym; pochylił się jeszcze niżej, starając się zwiększyć przewagę, a jednocześnie nie zboczyć zbytnio z kursu; wiedział, że znicz mógł w każdej chwili zmienić kierunek lotu.

The member 'Billy Moore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 52

Doganiała go, z każdym ułamkiem sekundy znajdując się coraz bliżej, jednak w tym momencie nie koncentrowała się w ogóle na swoim przeciwniku. Jej błękitne spojrzenie nie odrywało się od złotej kulki ze skrzydłami. Przycisnęła tułów jeszcze mocniej do miotły, chcąc możliwie jak najmniejszą powierzchnią stawiać opór pędowi. Była mała, zawsze jej to pomagało, nie miała jednak pewności, czy będzie tak samo i tym razem.