| PŻ: 80/244 (-40); silencio

Tym razem nie dosięgło go żadne zaklęcie. Gdyby było inaczej, zapewne nie udałoby mu się obronić. Świadomość nagłej niemocy frustrowała go. Musiał odpowiedzieć zaklęciem, udanym. Rictusempra.

The member 'Kieran Rineheart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 91

| PŻ: 80/244 (-40); silencio

Udało się, czego właściwie się nie spodziewał. Zaklęcie wystrzeliło z końca jego różdżki i pomknęło w stronę przeciwniczki. Incendio – pomyślał szybko, aby wciąż czerpać ze szczęścia, które do niego powróciło.

The member 'Kieran Rineheart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 51

| 174/204

Zaklęcia ponownie zatrzymały się na etapie pierwszej klasy Hogwartu, niezdolne nawet uformować się w średnio silną wiązkę, gotową pomknąć w stronę przeciwnika - ten ból gwałtownego braku umiejętności najwyraźniej nie dotyczył częściowo Kierana, bowiem jedno z jego zaklęć kierowało się już w jej stronę.
Protego!

The member 'Rowan Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 70

| 174/204

Jakiekolwiek zaklęcie to nie miało być, raz jeszcze tarcza ochroniła ją przed jego efektem. I dobrze. Oby tylko kolejne zaklęcie również się powiodło.
Incendio.

The member 'Rowan Sprout' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 64

| PŻ: 80/244 (-40); silencio

Jego zaklęcie nie dosięgło celu, ale nie był tym specjalnie zmartwiony, nawet nie czuł irytacji. Szybko przeszedł do obrony. Nawet jego myśli stały się spokojne. Protego.

The member 'Kieran Rineheart' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 42

| PŻ: 75/244 (-50); silencio

Obrona nie powiodła się, znów jego szatę zajęły niewielkie płomienie, niezbyt niebezpieczne, lecz i tak parzące. Szybko ugasił je dłonią, czyniąc nieco gwałtowne ruchy. W końcu chwycił za różdżkę i wycelował ją w sufit. Ignis Fatuus – pomyślał, decydując się na kapitulację. Skinął głową w stronę przeciwniczki na znak uznania i zgody. Zszedł z areny o własnych siłach, uznając to za bardziej godne rozwiązanie niż uparta walka do końca.

| z tematu

| 174/204

Szczupłe palce wciąż zaciskały się kurczowo na różdżce, ciemne oczy zaś tchnęły irytacją oraz znużeniem - kombinacją zdawałoby się iście zabójczą, bo balansującą na granicy czającej się we wnętrzu rudzielca złości. Kącik ust drgnął lekko, gdy obrona mężczyzny przed zaklęciem się nie powiodła. Potem zaś się uśmiechnęła, kiedy to Rineheart postanowił się poddać. Wbrew pozorom, nie był to uśmiech triumfalny, a pełen wdzięczności, że męczarnia z kapryśną magią właśnie się zakończyła. Również głową przeciwnikowi skinęła, a następnie opuściła arenę z dumnie zadartym nosem. Bo mogła.

| zt