[bylobrzydkobedzieladnie]

kuzynku ty mój!!

cześć, przychodzę po relki możesz mną gardzić, uważać mnie za głośnego i kiczowatego, a moją sztukę za prymitywną, niezrozumiałą, nic nie wartą, możesz mnie nie lubić i za każdym razem dawać mi do zrozumienia, że moje towarzystwo jest ci kompletnie nie w smak, możesz być gburem i nie szczędzić ostrych słów, możesz mieć mnie za nic, ciągle krytykować i się wymądrzać, ale ja i tak cię lubię i tak przychodzę do twojego antykwariatu, żeby z tobą porozmawiać, żeby wypytać cię o twoje zdanie na temat najnowszych trendów w malarstwie, żeby dowiedzieć się czegoś o literaturze, szczególnie teraz, kiedy zainteresował mnie ten temat, uważam twój sklep za zwyczajnie magiczny i lubię tam przebywać, oglądać dzieła sztuki zwiezione z różnych zakątków świata. Może przywiozę coś kiedyś z podróży i będę chciał ci to sprzedać, a może sam ośmielę się kopiować mistrzów i będę utrzymywał, że to oryginały? Cokolwiek byś mówił, posiadam całkiem spore umiejętności malarskie i niezaprzeczalny talent.

Twoja sztuka nie jest w moim guście. Jest to prawda, która prawdopodobnie nigdy się nie zmieni - reprezentujemy inne nurty. Swoisty konflikt pokoleń! Jednak nie jestem ignorantem. Potrafię poznać talent, wartość i piękno tego co tworzysz. Znam się na tym. Umiem wychylić się poza swój subiektywizm. Wiem, że masz talent. I z tego powodu czasem mi żal ciebie i tego płótna, które znaczysz farbą bo wiem, że przez wzgląd na swoje niskie urodzenie, mało znaczące nazwisko prawdopodobnie nie rozwiniesz nigdy skrzydeł w pełni. Brzmi to trochę jakbym postawił na tobie artystyczny krzyżyk, lecz trochę w takim świecie się wychowałem. Ty jednak jakby nie zwracasz na to uwagi. Myślę, że momentami zaś ci tej beztroski zazdroszczę. Tej werwy, której we mnie nie ma. Nienawidzę i złoszczę się okropnie, kiedy przychodzisz i próbujesz mi sprzedać falsyfikat. Jednocześnie jestem pod wrażeniem i zachwytem tego, jak sprawnie udaje ci się skopiować mistrzów. Z zaciekawieniem patrzę, gdy wspominasz, że widziałeś taki-i-taki obraz gdzieś tam-i-tam. Niechętnie widuję cię w moim antykwariacie to znaczy póki jesteśmy w nim jedynie my to toleruję, bywam wstrzemięźliwy, lecz od lekkich przepychanek zdarza nam się przejść do zażartej dyskusji na temat obrazów oraz sztuki w ujęciu ogólnym. Nie wiem kiedy zdarza mi się zrobić w czasie tego transu herbatkę i poczęstować cię ciastkiem. Bo ja to kocham takie rozmowy i niewiele trzeba by mnie sprowokować do takowej. Niestety - jeżeli w ktoś się kręci, w towarzystwie... w życiu się do ciebie nie przyznam Nie wpuszczę, wygonię, postraszę milicjo, powyzywam od szlamek Taki ze mnie trochę tchórz. Bardzo boję się o opinię. Ty tego nie zrozumiesz, lecz wiele kosztowało mnie czasu i upodlenia by rodzina mnie przyjęła na nowo w swą protekcję.

Tak więc, jak widzisz wywołujesz we mnie wiele skrajnych emocji: od sympatii po obrzydzenie, od zachwytu po wzgardę. Każde spotkanie z tobą jest inne i inne będzie. Jednak z całego swojego artystycznego serca - kibicuję ci byś jednak kiedyś rozwinął skrzydła. Obecnie stoję i patrzę będąc światkiem twego rozwoju

Co ty na to?

Ale cudownie! Pasuje mi to bardzo - nic już nie mam do dodania Spodziewaj się mnie niedługo w swoim antykwariacie (czyli daj znać jak będziesz mieć czas i ochotę na odwiedziny)!

Nie mamy ze sobą nic wspólnego i to uznaję za doskonały początek naszej znajomości, panie Baudelaire.

ach, ci francuzi. lorę, wymyślmy coś, przymknę oko na twoją krew, spotkajmy się gdzieś nawet zupełnym przypadkiem.