Noce nigdy nie były spokojne i przyjemne, a od majowego wybuchu anomalii ta pora doby stała się jeszcze bardziej niebezpieczna niż dotychczas. Pohukiwania sów, szelesty liści, miękkie, włochate skrzydła ciem, smagające po policzkach. Zimno wkradające się pod wykrochmaloną pierzynę, trzaskające okiennice, nieudolnie chroniące przed porywistym wiatrem i strach, wpełzający pod skórę pokrytą dreszczami. Najgorsze koszmary stawały się rzeczywistością, mieszając jawę ze snem, zamieniając ciężar przykrycia w wilgotne liście. Jeszcze wygodne łóżko czy już przerażający las, pełen nawoływań duchów?

Tego wieczoru spokojnie położyłeś się spać. Z niepokojem oczekiwałaś bezsennych godzin. Przytulałeś się do małżonki. Wierciłaś się z boku na bok. Oblewały cię siódme poty. Drżałeś z zimna. Nerwowo sięgałaś po szklankę wody. Sprawdzałeś, czy masz tuż przy sobie różdżkę. Wstawałaś sprawdzić czoła dzieci, płaczących przez sen. Zataczając się, powracałeś do hotelowego pokoju z nadzieją, że w barku uchowała się ostatnia butelka ognistej whisky. Robiłeś, to, co zazwyczaj - lub wręcz przeciwnie, znajdowałeś się w zupełnie innym miejscu.

Łączy was jedno: nie mogliście przewidzieć, że ta noc będzie inna niż wszystkie i zmieni was na zawsze.