Morgana SelwynMetryka
Czystość krwi: Czysta, szlachetna
Zajęcie: nestor
Data urodzenia: 17.04.1900 r.
Wzrost: 170 cm
Waga: 62 kg
Cechy charakterystyczne: usta pomalowane ciemną szminką, starannie spięte włosy, na czarnych, długich sukniach, odcina się migotliwa salamandra, która zdaje się żarzyć prawdziwym ogniem

Wygląd
Morgana zawsze zachwycała na sabatach swoją niezwykłą urodą w czasach, gdy wciąż była młoda. Czas jednak naznaczył ją swoim piętnem, na niegdyś idealnie gładkiej twarzy pojawiły się zmarszczki, a rumiane policzki straciły swój dziewczęcy blask. Mimo tego Morgana nigdy nie dopuściła do siebie myśli, że się starzeje i postanowiła zrobić to z klasą. Jej czarne jak węgiel włosy są zawsze idealnie upięte, oczy odpowiednio podkreślone, a usta pomalowane ciemną szminką. Ponadprzeciętnie wysoka i o wciąż smukłej sylwetce nigdy nie rozstaje się z wysokimi obcasami, których stukot roznosi się echem po rodowej posiadłości. Ubrana zawsze na czarno, od czasu śmierci małżonka, nie zapomina o rodowej biżuterii. Sławna stała się jej broszka w kształcie salamandry zamkniętej w okrąg, która zdaje się żarzyć prawdziwym ogniem. Nosi ją nad lewą piersią. Na serdecznym palcu spoczywa specjalnie dopasowany do jej dłoni rodowy sygnet, a uszy niezmiennie ozdabiają oprawione w czarny metal rubiny.

Biografia
Jak każdy Selwyn, Morgana jeszcze przed pójściem do Hogwartu nauczyła się wspaniale odgrywać powierzane jej role. Grzecznej córki, idealnej damy, poliglotki. Potrafiła przybrać każdą maskę, jakiej od niej oczekiwano sprawiając tym samym, że niemożliwym stawało się poznanie, kim naprawdę była. A była kobietą niezwykle silną i pewną swojego, wzorując się na przodkiniach, które z płonięcia na stosie uczyniły sobie rozrywkę, starała się czerpać z życia garściami. Jej piękna twarz, długie rzęsy i ponadprzeciętne zdolności aktorskie pozwalały jej wybrnąć ze wszystkich kłopotów, w które wciągała ją zbytnia pewność siebie.
Ukończyła Slytherin, w którym odnalazła się bardzo dobrze, nie mając problemu ze znalezieniem przyjaciół, zawsze będąc tym, kogo od niej oczekiwano. Większość członków domu węża nawet nie wiedziało, kiedy Morgana wykorzystywała wpajane przez ród cechy, manipulując większością swoich kolegów, szczególnie tych o krwi gorszej niż arystokratyczna. Świadoma swojej urody wykorzystywała ją bez skrupułów, by zdobywać, co sobie zamarzyła. To dzięki wianuszkowi oddanych adoratorów osiągała odpowiednie wyniki w nauce, której poświęcała się tylko wówczas, gdy coś ją interesowało, tylko w dziedzinach, które sprawiały jej przyjemność. Nie odnajdywała przyjemności w warzeniu eliksirów czy dziedzinach teoretycznych związanych z magią, uwielbiała jednak praktykę, szczególnie tę związaną z ogniem. Godzinami potrafiła wpatrywać się w płomienie czując bijące od nich ciepło i siłę.
Po ukończeniu szkoły miała niewiele czasu, na cieszenie się swoim stanem panieńskim. Znała języki, świetnie potrafiła się też odnajdywać w każdym towarzystwie. W kręgach dyplomatycznych czuła się jak ryba w wodzie, a raczej salamandra w ogniu. Inteligentna, oczytana, z perfekcyjnymi zdolnościami do ukrywania tego, co naprawdę myśli stała się pożądaną na salonach kobietą, o której rękę starało się wielu. Ostatecznie jednak ród postanowił nie wypuszczać Morgany z rąk ogłaszając jej małżeństwo z kuzynem. Był od niej znacząco starszy, dlatego też Morgana nie cieszyła się mężem zbyt długo. Wystarczająco, by urodzić mu dwóch synów i zaprowadzić ich na pogrzeb po niespełna dwunastu latach małżeństwa.
Całe swoje dorosłe życie spędziła w Ministerstwie w Departamencie Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów wykorzystując swoją znajomość języków i protokołu dyplomatycznego. Nigdy nie pozwoliła, by fakt bycia kobietą przeważył nad jej kompetencjami nie wahając się nigdy sięgać także po te mniej etyczne środki pozwalające osiągnąć zamierzony cel. Zawsze łatwo jej było zdobywać przyjaciół, przywdziewanie właściwych masek opanowała do perfekcji i nigdy nie wahała się wykorzystać cudzej słabości, gdy tylko uznawała, że może się to opłacić rodowi, którego nazwisko nosiła z taką dumą. Surowa i nieprzystępna na co dzień potrafiła stać się niezwykle uroczą towarzyszką rozmowy. Jako młoda dziewczyna nauczyła się, że w świecie zdominowanym przez mężczyzn kobieta nigdy nie może pokazywać swojej prawdziwej siły i wiedzy, dlatego swoje spostrzeżenia zachowywała dla siebie korzystając z nich, kiedy tego potrzebowała. Znała się na ludziach, nie ufała im, ale bezbłędnie potrafiła odkrywać ich słabości. Nie tworzyła nigdy otwartych frontów, szeptała odpowiednie słowa w odpowiednie uszy konsekwencje obserwując z daleka. W czarnych rękawiczkach. Od śmierci męża nie zdjęła bowiem żałoby. O jej prawdziwych umiejętnościach na własnej skórze przekonał się Fenwick Selwyn, kiedy nieświadomy zażywał śmiertelną truciznę podaną przez człowieka, po którym nigdy się tego nie spodziewał. Morgana czuwała przy nestorze w jego ostatnich chwilach zalewając się łzami, gdy na nią patrzył i szeptała do uszu innych, kiedy umierał. Subtelnie tkana przez lata sieć intryg i półprawd składała się na pierwszą od wieków czarownicę u władzy. Morgana zawsze bowiem, śladem swoich przodkiń, kochała bawić się z ogniem.

Ciekawostki
- Nigdy nie przestała nosić żałoby.
- Ma dwóch synów gotowych zrobić wszystko na polecenie matki.