Komnaty Darcy

28 listopad '56

Château Rose znałam jak własną kieszeń i dokładnie wiedziałam gdzie znajdują się poszczególne komnaty. Dlatego, gdy pojawiłam się w posiadłości to służba nie musiała mnie odprowadzać do komnat Darcy, gdy powiedziałam im, że przybywam do niej i lady Rosier mnie oczekuje. Powoli, z racji na mój stan, wspinałam się po schodach, aby dotrzeć na wyższe piętra gdzie po paru zakrętach w korytarze znalazłam się dokładnie przed jej pokojem. Bywałam tam tyle razy, nawet nie potrafię stwierdzić ile. Przespałam tu tyle nocy, przepłakałam smutki, śmiałam się podczas dni radosnych i zaczytywałam w romantyczne poezje próbując przekonać do nich swoją przyjaciółkę. Miałam piękne wspomnienia z tym miejscem. Ostatnio jednak bywałam tu rzadziej, miałam teraz męża i to jemu poświęcałam swoją uwagę, starałam się nadal wykonywać swoją funkcję dla rezerwatu i dbałam o siebie, ponieważ tego teraz ode mnie wymagano. Moim priorytetem było odpoczywanie i zapewnienie swojemu dziecku jak najlepszego rozwoju. W końcu byłam brzemienna, to wymagało ode mnie innego podejścia do sytuacji.
Moje dłonie mimowolnie powędrowały na łono, nosiłam tam potomka silnych Yaxley’ów, być może pierworodnego Cynerica. Nie wiem co by się wydarzyło, gdyby coś poszło nie tak. Nie mogłam na to pozwolić. Dlatego skrupulatnie o siebie dbałam. Liczyłam wszystko dokładnie, zaczynał się właśnie siedemnasty tydzień mojej ciąży, wypijałam codziennie odpowiednią ilość płynów, jadłam dużo owoców i mięsa, aby moje dziecko dobrze się rozwijało. Często odwiedzał mnie uzdrowiciel, dbał o to, aby moja choroba nie wpłynęła na stan dziecka oraz żeby to ciąża nie wpłynęła na moją chorobę. Byłam pod dobrą opieką.
Czasami jednak musiałam się wyrwać z Yaxley’s Hall, spędzić trochę czasu z innymi. Nie wiem jak w innych posiadłościach, ale u nas często nie widziałam się z żadnym z domowników przez cały dzień. Wszyscy mijali się zajęci swoimi sprawami, a ja, posiadająca krew Rosierów, lubiąca być w centrum uwagi i zainteresowania i czasami potrzebowałam towarzystwa innych czarodziejów uciekałam wtedy do przyjaciółki, aby nikomu w Yaxley’s Hall nie przeszkadzać.
Zapukałam trzykrotnie do drzwi, po chwili chwyciłam za klamkę i otworzyłam je. Wchodząc do środka uderzył mnie bardzo dobrze znany zapach róż. Wzięłam głębszy wdech delektując się tą chwilą. Zaraz jednak wyszukałam wzrokiem Darcy, uśmiechnęłam się do niej i zamknęłam za sobą dni.
- Darcy - przywitałam ją podchodząc bliżej. - Jak miło cię widzieć. Pozwól, że sobie usiądę, ale zmęczyłam się wchodzeniem po schodach.
Przysiadłam na skraju jej łoża, musiałam odpocząć. Nie sądziłam, że moja kondycja tak bardzo się zmniejszyła. Nigdy wcześniej nie miałam problemów z wchodzeniem po tych schodach, a teraz nagle zaczęło mnie to męczyć. Pogładziłam się po brzuchu, widocznie była to wina mojego stanu. Gdy wzięłam kilka głębszych wdechów i moja zadyszka zniknęła, o Merlinie, co będzie później to ja nie wiem, podeszłam do jednego z luster i przyjrzałam mu się uważnie. A dokładnie sobie w odbiciu.
- Kiedy widziałyśmy się ostatnio? Mam wrażenie, że od tego czasu urosłam trzykronie, a mój uzdrowiciel mówi, że nawet nie jesteśmy jeszcze w połowie - jęknęłam.
Już mówiłam my zamiast ja. My jako ja i moje dziecko, byłam teraz w pewnego rodzaju dwupaku i tak też się śmiałam do Cynerica, że przytula i całuje dwie osoby jednocześnie. To było dla mnie takie abstrakcyjne.
- I będziemy musiały wybrać się na zakupy, moje sukienki robią się dla mnie za ciasne - dodałam z pełną powagą, i pewnego rodzaju dramatyzmem, w głosie. - A co u ciebie, moja droga? Opowiadaj mi koniecznie, dzisiaj bardzo potrzebuję twojego towarzystwa.