Vanora

21.07.15 10:44

Sowy to kłopot. Wszędzie pióra, martwe myszy i odchody. Sowę można przechwycić, podążyć za nią do właściciela, podrzucić jej fałszywą przesyłkę.
A jednak pewnego dnia na parapecie stanęła klatka z młodą płomykówką. Vanora jest mądrym ptakiem, z którym Rita jeszcze nie całkiem umie się obchodzić. Jest jednak nadzieja, że wreszcie zacznie odpisywać na listy.

list:

12.09.15 0:07

Przeczytaj Evandra Lestrange

Droga Rito!Nawet nie wiesz, jak blisko nieszczęsnej prawdy krążą Twoje czarne myśli. Okolica, o której wspominasz, napawa mnie przerażeniem, lecz przecież musimy się spotkać, a ja muszę przezwyciężyć swoje lęki, by nie nabawić się długotrwałego urazu - wszak nie wyobrażam sobie, bym miała przestać się z wami widywać. Lecz to już niebawem, obiecuję, że wszystko Ci opowiem, a przynajmniej spróbuję; nie wiem czy wystarczy mi sił na mierzenie się z tym koszmarem po raz kolejny. Napisz mi tylko, kiedy będę mogła nawiedzić Cię w twym lokum - i proszę, zawiadom też naszą drogą uzdrowicielkę, umieram z tęsknoty za wami dwiema. I wybacz to przeklęte milczenie, wybacz nieobecność, lecz sama zrozumiesz, kiedy tylko porozmawiamy. Mam nadzieję, że jesteś bezpieczna, cała i zdrowa i mogę liczyć na Twe wybaczenie.

PS
Chyba w końcu uda Ci się namówić mnie na Ognistą.
Evandra

16.09.15 0:36

Przeczytaj Cassandra

Kochana! Nawet nie wiesz, jak mi ulżyło, że udało Ci się z nią skontaktować - jakiś czas temu nasza mała arystokratka chyba śniła się Lisie - kto inny mógłby być łabędziem? To nie był dobry sen. Ale Lisa ma dużą wyobraźnię, a jej wizje wciąż są mętne, miałam nadzieję, że to jedynie przypadek, ale jeśli mówisz, że chce pić ALKOHOL...

Mam trudnego pacjenta, będę musiała przy nim jutro trochę posiedzieć, ale potem powinnam być wolna. Do licha, będę wolna - najwyżej na mnie poczekają, jestem ciekawa tych wieści!

Dziękuję Ci ślicznie za sowę, niestety nigdy nie miałam dobrej ręki do ptaków. Trochę mnie zadrapała - mam nadzieję, że te plamy krwi na papierze Cię nie zaniepokoiły, to tylko zadrapania po tym potworze! Rzuciłam na nią upiorogacka i uciekła, mam nadzieję, że nie dopadną Cię ze sklepu, sowa na pewno w końcu do nich trafi z powrotem. Przesyłam Ci list przez moją maszkarę, nie dawaj jej proszę nic słodkiego. Bolał ją dzisiaj brzuch.

Ach, czy Lisa może u Ciebie zostać do wieczora? Naprawdę pilnie muszę coś załatwić i przepraszam Cię, że nie masz jak odpisać, ale skoro i tak musisz siedzieć nad kociołkiem, to na pewno przyda Ci się towarzystwo! Mogłabyś jej przekazać eliksir wiggenowy, kiedy będziesz ją odsyłać do domu?
Całuję,
Cass

10.02.16 3:24

Przeczytaj Graham Mulciber

Moja droga Damo,Gdybym Cię nie znał, uznałbym treść tej wiadomości za marnej jakości mistyfikację. Oboje dobrze wiemy, że żadne z nas nie wierzy w słowo pisane. Zawsze byłaś lepsza, niż na to zasługiwałem. Przestałem już zadawać sobie pytanie, skąd u Ciebie tyle pokładów cierpliwości dla mojej osoby. Nawet słowo dupek wychodzące spod Twego pióra, wydaje się całkiem pieszczotliwe. Trzeba Ci wiedzieć, że nie dalej jak wczoraj, miałem przyjemność dowiedzieć się listownie, iż skończony ze mnie chuj. Serdeczne dzięki za jak zwykle trafiony prezent – mam na myśli Ognistą, rzecz jasna – wczoraj jedną butelkę potraktowałem bez należytego szacunku i cisnąłem bez zastanowienia do Tamizy. Być może ta wynagrodzi mi ból, jakie ogarnia moje zbolałe serce na samo wspomnienie tamtejszego wydarzenia. Sowa spisała się bez zarzutu, niestety spierdoliła mi z parapetu zanim zdążyłem rozwinąć list, tym samym skazując mnie na wizytę w sowiej poczcie.
Kompas jest doprawdy uroczy. Śmierdzi sentymentalizmem na kilometr. Ale wykorzystam go w słusznym celu.
p.s. Demony przeszłości upominają się o moją uwagę. Aż chciałoby się napisać – chuj wie po co? – a nawet tego nie mogę, bo to przecież ja nim jestem. Nic mi nie mów, miałem nieprzyjemność przekonać się o tym na piśmie i na własnej skórze.

Dziękuję, jestem prawdziwie wzruszony

30.03.16 0:33

Przeczytaj Tristan C. Rosier

Rita,
potrzebuję Cię dzisiaj jak nigdy wcześniej. W Dover, w domu, tym bliżej wody, na Upper Road 13. Teraz.

Nie zwlekaj, przysięgam na krew, że za wszystko się odwdzięczę.
Tristan

08.12.16 22:17

Przeczytaj30.03.1956

Rito,myślałem, że przepadłaś bez śladu. Nie będę kłamał, nie myślałem o tym, by poinformować Cię o śmierci Grahama. Lecz nie miej do mnie żalu, inne sprawy zaprzątały moją głowę. Czarodzieje pokroju mojego brata są odgórnie skazani na taki los, powinien był sam przewidzieć, co go czeka. Jego śmierć wciąż pozostaje zagadką, ale uważam, że to kwestia czasu. Otrzyj łzy, uśmiechnij się słodko. Smutkiem życia mu nie zwrócisz, a mnie pocieszysz, gdy tylko się spotkamy.
Byłem przekonany, że uciekłaś, zostawiając wszystko za sobą. Cieszę się, że byłem w błędzie. K a ż d y odczuł Twoją nieobecność, a skoro już dałaś o sobie znać musisz wiedzieć, że zajdę do Ciebie z potrzebą. Uwarz mi to co zwykle, wezmę nawet cały kociołek.
Nie sądziłem, że obsesja na punkcie mojej gorszej połowy zajmie Twój umysł do tego stopnia, że postanowisz szukać informacji o nim w obcym języku. Ale najwyraźniej nie doceniłem wielkości twojego uczucia. Chętnie jednak rzucę na to okiem, zaciekawiłaś mnie okropnie.

Szczerze wzruszony,

Mulciber

12.12.16 23:38

Przeczytaj

Rito Dobrze słyszałaś, Wdowa zawinęła do portu na początku marca. Chciałem Cię odwiedzić, ale i mnie doszły ciekawe wieści jakoby miałoby Cię nie być w Twoim królestwie. Zaniepokoiłem się, mimo że przecież wiem, że kto jak to, ale Ty potrafisz sobie poradzić w każdych warunkach. Jesteś jak kot, który zawsze spada na cztery łapy.
Zrobiło mi się cieplej na sercu kiedy otrzymałem Twoją wiadomość. Miło, że pamiętasz o starym przyjacielu. Teraz gdy już wiem, że z powrotem zagościłaś w Londynie nie pozostaje mi nic innego jak nalegać na rychłe spotkanie. Wybierz datę, pójdziemy kupić Ci sowę. Odmowy nie przyjmuję, dość mam na swoim parapecie tych skrzydlatych pokrak z sowiej poczty. Zawsze Twój T.

18.12.16 18:55

Przeczytaj

Rito Czy subtelne plotki, unoszące się w nokturnowych bramach razem z wiosenną mgłą, mówią prawdę? Wróciłaś do Londynu? Wróciłaś do nas? Nie wiem, czy emocjonalna koślawość kreślonych do Ciebie słów jest podyktowana skrajnym gniewem - jak mogłaś zniknąć w ten sposób, na tak długo! - czy też raczej z trudem hamowaną radością. Powiedz, że nie jestem naiwna, i że naprawdę wraz z zapachem hiacyntów i piżma pojawiłaś się i Ty?

Jeśli to kłamstwa, lub, co gorsza, jeśli znów nie otrzymam od Ciebie odpowiedzi, do końca złamiesz tę resztkę serca, która niepewnie bije mi w piersi, wiedźmo. Deirdre

18.12.16 19:47

Przeczytaj

Córko marnotrawna A więc jednak słodkie szepty nie okazały się kłamstwami. Muszę zacząć bardziej im ufać, chociaż czynię to raczej niechętnie, bo zazwyczaj podsuwają mi raczej nieprzyjemne wiadomości. Ta o Tobie łamie jednak ponury schemat, choć bez wątpienia nie jestem jedyną uradowaną Twym powrotem a to, co promieniuje z prześlicznych twarzyczek Twych dłużników to z pewnością szczęście, Rito. Po prostu odzwyczaiłaś się od tych nokturnowych przystojniaków i zapomniałaś w jaki sposób wykazują swoją radość. W razie jakichkolwiek problemów w czasie tych tęsknych spotkań po latach - jeden list i stanę u Twojego boku.

Nie wierzę, byś nie przywiozła ze sobą żadnych pikantnych opowieści, które tylko podgrzejemy soczystą kolejką Ognistej. I, paradoksalnie, może ochłodzi ona moją złość.

Powiedz tylko gdzie i kiedy a magicznie się tam zjawię, najdroższa, chociaż będziesz musiała użyć swoich najbardziej sekretnych umiejętności, by uleczyć moje złamane serce. Deirdre

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia