Jesteśmy rodzinką! Znajdzie się coś dla mnie?

Hej, cześć! Totalnie nie ogarniam koligacji między rodami, ale kij z tym. Znajmy się

Nott, on jest dla niego kuzynem od strony matki... więc zostawiamy ich póki co w neutralnych stosunkach, czy idziemy w coś konkretniejszego?

Burke aka Wera, z racji małej różnicy wieku mogą się znać już Hogwartu! Napsuli sobie krwi w szkole, bo on nienawidził pana Bulstrode za sposób bycia? Ewentualnie jakiś podejrzany pozytyw z chodzeniem na loszki, a teraz jeszcze Parys polubił czarną magię. Daj znać, w którą stronę idziemy.

Co dla mnie? :lama:

W obie oczywiście, po co się ograniczać :come: Mogli sobie psuć krwi w szkole ile wlezie. Srając sobie za przeproszeniem w papierach i podrzucając różne świństwa, po których huczało od plotek na temat jednego, albo drugiego. Za to uważam, że chodzenie na loszki stoi ponad podziałami. Mogliby mieć swój topór wojenny ale wiesz, dżentelmeni z pokerowymi twarzami i nożem/różdżką w kieszeni. Może ze względu na jakiś skrywany szacunek względem tego drugiego. (Tak bardzo podoba mi się postać Parysa, a ja tak bardzo gram facetem, więc wymyślam ) Wybacz, że tak chaotycznie, może możnaby to jakoś lekko podkoloryzować i hulaj dusza piekła nie ma
Za krótko spałam i pisze dziwne rzeczy

w zasadzie moja matka jest wydziedziczoną Bulstrode, ale nie wiem ile możesz o tym wiedzieć :o

Longbottom, gryzę za takie pytania. Ale słucha jazzu, możemy pójść z tym w dobrym kierunku. JESZCZE JAK ORGANIZUJE WŁASNE IMPREZY!

Burke aka Wera, znaczy on raczej nie jest fanem takich dziecinnych zabaw. On szanue tylko szlachetną krew, więc jest jakaś szansa. Jeszcze kwestia narzeczonej Antosia. Zmierzamy w stronę prawdziwej relacji, idę Ci napisać pw. Ślicznie dziękuję za takie miłe komentarze. :>

Podmore, pewnie coś o tym słyszał, ale bardzo nią gardzi, jakaś brzydka plama, o której należy zapomnieć. Melvinem na pewno by się nie interesował z własnej woli, a gdyby on jakoś odnalazł Parysa raczej nie spotkałby się z przyjacielskimi uśmiechami.

Raczej się znamy Tristan jest bratem Darcy. Z jednej strony jesteś dla niej zdecydowanie za stary, a co gorsza chodzą za Tobą nieszczęścia - zamordowana narzeczona bez echa nie przeszła, a że już jedną siostrę nam zamordowano, Tristan może mieć pewne obiekcje. Zwłaszcza, że przecież ci sami mordercy napadli również Parysa, więc przecież mogą chcieć go jeszcze kiedyś przydybać - z pewnością Tris miałby takie myśli, ale, hm, niekoniecznie dawałby im w sumie upust (głównie - żeby nie niepokoić siostry). Początkowo pewnie podchodziłby do Parysa przede wszystkim z nieufnością. Z drugiej strony, jesteś spoko (i masz ładną kp!) - łączy ich w pewien sposób miłość do muzyki (Tristan raczej trzyma się klasyki, ale ma ucho, więc jazz powinien docenić), a Darcy się nie skarży, więc z czasem mogłoby to ewoluować w coś bardziej pozytywnego, mógłby wpaść na jakiś koncert, coś, może posiedzieć nad Ognistą... co sądzisz, może masz inny pomysł?

Rosier aka Cass, na początku dziękuję za miłe słowo dotyczące karty! Wiek to wyłącznie liczba, a oni są szczęśliwi. Jeszcze w życiu go spotkało nieszczęście, a tutaj go jakaś brzydka sława wyprzedza. Nie przesadzajmy, bądźmy ludzcy! No myślę, że spokojnie można ruszyć w tym kierunku, pozostając aktualnie w fazie nieufności - żaden nie chce się narazić drugiemu.

Jakbym nie miała męża, to bym powiedziała, że możesz mnie ugryźć, ale tak to nie wypada. Ale dobra, różnica między nimi jest maleńka, a i Parys jest z Nottów, a Callie miała wyjść za Notta, więc pewnie znają się od dzieciaka. Proponuję coś pokrętnego, dość ulotnego, istotnego i jednocześnie mało znaczącego. W szkole Callie zawsze była prymuską, choć nie obnosiła się tym na prawo i lewo. Mogła mu nieco tym zaimponować, albo przynajmniej skupić na sobie jego uwagę na tyle, by chciał dołączyć ją do swoich szlachetnie urodzonych zdobyczy. Ale ona nigdy mu nie uległa czym jednocześnie go zirytowała i zaimponowała jeszcze mocniej, bo zorientował się, że nie jest naiwną panienką z dobrego domu. Przypuszczam, że trafił na urazy pozaklęciowe po tym, jak go pobili, Callie mogła się nim wtedy opiekować i z magicznego radia słuchali sobie razem jazzu. Z czasem Parys przyzwyczaił się do rozmów ze swoją pielęgniarką i chętnie do nich wraca, nawet pomimo tego, że od tamtego wydarzenia minęło już sporo czasu?

Mi tu nie mam oczu szczęściami i nieszczęśliwościami! Mhm, niech i tak będzie, do zobaczenia więc ;)

Longbottom, Parys jest typem człowieka, że, jeśli raz mu odmówiła, to nie będzie próbował do nieskończoności. Takie postępowanie byłoby poniżej jego godności, więc mógł kiedyś tam ją uwodzić, jednak bez wielkich historii miłosnych, imponowania oraz innych. Któraś z dziewczyn na teraz. Trafił, trafił! Tam mogliby się spotkać po latach, pogadać, ponieważ bardzo wtedy umierał z nicnierobienia, ale nie wiem, czy w nowym życiu miałby tyle czasu na utrzymywanie kontaktów ze starymi nie-zdobyczami. I w sumie... teraz moglibyśmy to wykorzystać w fabule, ale daj znać, czy odpowiada Ci to w taką stronę.

Rosier aka Cass, żadnego mydlenia oczu, sama prawda! Do zobaczenia w faule. :>

Doszły mnie słuchy, że matki Parysa i Cezika były siostrami, a co za tym idzie również siostrami ojca Bastiana. :o Jesteśmy kuzynami, ojaciejacie. Lubimy się czy nie? Jakieś szalone propozycje?

Co do Melvina to spoczko, mogą się w zasadzie hejcić, choć pewnie Podmore'a zachowanie Parysa by bawiło. No, ale podobno śmiech to zdrowie W każdym razie, możemy założyć, że poznaliśmy się jakoś przypadkowo w związku z muzyką. A jak nie to po prostu mogą się gdzieś dopiero poznać.