Byłam tylko rok wyżej od Ciebie i tak jak Ty, zawsze interesowałam się malarstwem. Szło mi jednak chyba trochę lepiej (w końcu mam poziom III, a Ty II). Może więc nie potrafiłaś znieść faktu, że jakaś tam rudowłosa i niezbyt ogarnięta szlama tworzy lepiej od Ciebie? Pewnie nie wpadałyśmy na siebie zbyt często i nie znamy się szczególnie dobrze, ale nasze spotkania nie mogły być szczególnie przyjemne.

Chciałabym być Twoim alchemicznym maestro! <3 Sama zajmuję się alchemią prywatnie i jako szlachcianka (choć za zgodą ojca) i mogłam Cię poznać na Sabacie (to było jeszcze przed Stonehenge, nie?). Mogłyśmy zacząć rozmowę o alchemii, a potem spotkać się aby na spokojnie rozmawiać o eliksirach, albo nawet je warzyć. Nasze rody mają neutralne stosunki, więc ojcowie nie powinni zbytnio oponować i możemy udawać nawet, że łączą nas jakieś bardziej dworskie zainteresowania
Po Stonehenge zniknęłam, ale mogły już Cię dobiec plotki, że wróciłam i widziano mnie w Londynie. Nudzę się sama w Sandal Castle, więc chętnie porwę Cię na wątek aby więcej ustalić w fabule!

Byłyśmy na jednym roku, przez 7 lat dzieliłyśmy dormitorium, w dodatku obie byłyśmy w chórze i w klubie ślimaka, debiutowałyśmy w tym samym czasie, mamy matki Lestrange i jesteśmy blisko związane z ich dziedzictwem - musimy się więc znać, i to dobrze znać! Pytanie tylko, czy jesteśmy spokrewnione blisko, czy dalej? Mama Elise jest siostrą ojców Marine, Flaviena i Alix oraz Evandry. Nie ukrywam że wolałabym relacje pozytywne, choć zapewne Elise trochę się podśmiewała z naukowej fascynacji krewniaczki alchemią, bo sama wolała myśleć o nadchodzącym debiucie i o tym, jaką suknię na nim założy.
Cressidę także mogę podrzucić, ale to byłaby raczej świeża znajomość, jako że Cressida uczyła się w Beauxbatons - ale mogły poznać się już po tym, jak Nym skończyła Hogwart i zadebiutowała, Cressie jest malarką i choć jest nieśmiałą szarą myszką, stara się dobierać sobie koleżanki wśród szlachcianek o godnych poglądach i próbuje się wśród nich odnaleźć - o ile Nymerii nie przeszkadzałoby to, że z pochodzenia Cressida jest Flintówną, a Flintowie żyją w lesie i w ogóle .

Gwen, spadasz mi z nieba, szlamowaty dowodzie niesprawiedliwości przeznaczenia! Mimo tego że jesteś starsza, bardziej doświadczona i lepiej zaznajomiona z pędzlem, zawsze uważałam, że talent marnuje się na twoje nieczyste dłonie, a sukces po prostu nie jest ci pisany, niezależnie od tego, jak bardzo starałabyś udowodnić mi możliwość mojej pomyłki w twojej ocenie. Niewinne, młodzieńcze niesnaski z czasem przerodziły się w szczerą niechęć, którą manifestuję w rzucaniu ci kłód pod nogi; mogę zawistnie szeptać słowa tu i tam, od czasu do czasu, wiedziona sugestiami bardziej doświadczonych i przebieglejszych niż ja sióstr - uderzać w czułe punkty, w odpowiednim czasie, jednocześnie pozbawiając cię co lepszych zleceń. I uważam w tym wszystkim, że postępuję dobrze, bo czarodzieje zasługują na dzieła odpowiednich do tego rąk, nie natomiast kogoś, kto musi komuś tę kreatywność zwyczajnie kraść. Czuję, że mogłaby to być jedna z naprawdę nielicznych relacji, w których pazurki Nymerii wychodzą na wierzch, a ona sama uczy się w tym kąsać za kulisami, elegancko, machiavellistycznie. Co ty na to?

Isa, biorę wszystko z dobrodziejstwem inwentarza. Sabat na pewno odbył się przed Stonehenge, więc teraz chętnie odnowię z tobą kontakty. Co prawda powody naszych spotkań pozostają naszą wspólną tajemnicą, bo od czasu powrotu z Hogwartu udaję, że zapomniałam o eliksirach, ale jednocześnie to dodaje mi wdzięczności z twojej przychylności w nauce. <3

Elise, pozytyw jak najbardziej! Z mojego rozumowania wynika, że Nymeria jest kuzynką Marine, Flaviena i pozostałych Lestrange'ów, więc chyba Elise także? Mogłyśmy zatem znać się jeszcze przed nauką w Hogwarcie, a w zamku nasze więzi tylko zacieśniły się mocniej. Mogłaś podświadomie forsować na mnie przeznaczenie Parkinsonów, rozmawiać o sukniach, materiałach, teksturach, kreacjach, a ja wzdrygałam się wewnętrznie, choć nauczona poprawności przez babkę - ciągnęłam te tematy tak, jak na Parkinsonównę przystało, mimo tego, że najpewniej na trzecim roku wszelkie tego typu rozmowy sprawiały, że chciałam zwrócić treść obiadu. Teraz jestem muzą mojego ojca w rodzinnym domu mody, może wykorzystujesz te okazje, by samej zakręcić się w kolejce do najlepszych sukni?
Z Cressidą widzę dużo podobieństw jednak, bo obie są nieśmiałymi, trochę uśpionymi malarkami. Flintowskie klimaty natury mogłyby zatem wykorzystywać przy wspólnym tworzeniu pejzaży; zakładam, że Nym chętnie przyjęłaby zaproszenia do najciekawszych miejsc, jakie mogą być znane Cressidzie, żeby razem przelać je na płótno!

Ale bliską czy daleką kuzynką? Mama Nym była siostrą czy kuzynką ojców Marine i tak dalej? Bo jeśli była ich siostrą, to była też siostrą mamy Elise, i wtedy byłybyśmy bliską rodziną <3. Tak czy inaczej, na pewno poznałyśmy się jeszcze przed Hogwartem, a w Hogwarcie miałyśmy ze sobą do czynienia jeszcze więcej, bo dzień w dzień sypiałyśmy w tym samym pomieszczeniu i chodziłyśmy razem na lekcje. O tak, Elise na pewno dużo gadała o sukniach i przyjęciach, nie mogąc pojąć, że Parkinsonówna nie jest tym zachwycona (choć przecież powinna, przynajmniej w jej mniemaniu), dziwiły ją jej ciągotki do eliksirów, ale na pewno ucieszyła się, że w dorosłości wróciła po rozum do głowy i korzysta w pełni z profitów, które daje jej bycie Parkinsonem - i na pewno chętnie interesuje się modowymi nowinkami i kreacjami z waszego domu mody   .
Cressida w sumie nie jest malarką uśpioną, a faktycznie tworzy i zdarza jej się to robić na zamówienie, choć najczęściej maluje dla przyjemności. Ale kiedy już się poznały (choć podejrzewam, że dopiero po skończeniu przez Nym szkoły - chyba że masz pomysł, jak mogłyby się poznać wcześniej niż w tym roku?), to mogły odkryć że wiele je łączy i mogły razem coś kiedyś tworzyć zanim anomalie całkiem popsuły pogodę.

My też możemy mieć jakąś pasywno-negatywną relację, bo chociaż prawdopodobnie przez różnicę wieku nie miałyśmy ze sobą zbyt wiele do czynienia i poza czysto przypadkowymi spotkaniami, na przykład w Mungu (jeżeli arystokratyczna stópka Nymerii kiedykolwiek była zmuszona w nim postać) nie dzielimy razem dłuższych rozmów, to wciąż pozostajemy jakąś tam rodziną, ponieważ Elvira ma matkę z Parkinsonów  Możesz kojarzyć matkę Elviry jako zamierzchły przykład antydamy i rzucaną z rzadka anegdotkę, bo miała łatkę starej panny, nieco zdziwaczałej i ostatecznie wydanej za mąż za czarodzieja nieszlachetnej krwi. Możemy być kuzynkami któregokolwiek stopnia, a choć Nymeria zapewne uważa Elvirę-bez-tytułów za gorszą i niżej postawioną od siebie, to zdawajmy sobie sprawę ze swojego istnienia. Nigdy nie wiadomo, kiedy się to przyda