Cieplarnia

23 listopada

Gęste fale wody spływały po grubych szklanych ścianach cieplarni. Przez kilka dni intensywnej burzy nie odwiedzała tego miejsca. Tęskniła za wilgotnym, intensywnym zapachem zieleni. Zamknęła za sobą drzwi. Dom roślin zdawał się poruszyć, kiedy jego największa opiekunka znalazła się pod tym dachem. Bella z wielką czułością opiekowała się nim. Podeszła do bujnej mięty. Lekko wilgotne liście zdawały się błyszczeć. Schyliła się i powąchała je. Mocna woń natchnęła ja do uwarzenia eliksiru. Zerwała kilka liści i ułożyła na glinianym blacie. Zerknęła do szuflady ze swoimi notatkami i przejrzała ją w poszukiwaniu odpowiedniego przepisu. O, jest. Pasta na oparzenia. Ten lecznicza receptura wydawała się nieskomplikowana. Nigdy nie wiadomo, kiedy może się okazać potrzebna. Wydobyła więc kociołek i dokładnie go opłukała. Wkrótce wszystko było już przygotowane i mogła zaczynać.
Najważniejsze były ogniste nasiona. Rozgniotła je delikatnie i wrzuciła do wywaru, gdy temperatura w kotle była już odpowiednia. Płyn zabulgotał. Następnie dodała pojedynczo kilka suszonych poziomek i odczekała chwilę. W tym czasie odmierzyła odpowiednią ilość żółci niedźwiedzia, która po kilku minutach również znalazła się w kociołku. Mikstura powoli gęstniała. Nim dołożyła do niej mięty, ostatni raz musnęła pachnącym liściem okolice swojego nosa. Piękny ziołowy zapach. Mięta zaraz zniknęła w głębi naczynia. Bella kilka razy przemieszała wywar. Potrzebowała jeszcze piórka kolibra. Wysypała je z pudełka i podzieliła na mniejsze części, aby później i je zanurzyć w paście. Kolor płynu zaczął zmieniać barwę. Zostawiła gotujący się wywar. Założyła grube rękawice, postanowiła w tym czasie zająć się marudną rosiczką.

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

Gdy skończyła pielęgnować roślinę zajrzała do gorącego kotła. Pasta wyglądała na udaną, jej pomarańczowy kolor wyglądał prawidłowo. Odmierzyła jedną porcję i przełożyła ją do pudełka. Później, gdy naczynie ostygło, umyła je i przygotowała do kolejnego zadania. Postanowiła przygotować cudowną maść z wodnej gwiazdy. W ostatnim czasie miała dużo obowiązków i nie przygotowywała zbyt wielu mikstur – zapasy się kończyły. Deszcz powoli odchodził, wiatr ustępował. Wkrótce będzie mogła przespacerować się po ogrodzie i przyjrzeć się zasypiającym w tym jesiennym czasie roślinom.
Do uwarzenia maści z wodnej gwiazdy potrzebowała przede wszystkim soczystych jagód jemioły. Ach, jakże lubiła tę roślinę. Jej lecznicze właściwości niejednokrotnie bardzo jej się przydały. Nim jeszcze kociołek się podgrzał, wrzuciła jagody. Następnie z wielką ostrożnością odmierzyła kilka kropelek krwi rekina i zamieszała trzy razy. Krwisty płyn rozpłynął się w kotle. By dodać kolejny składnik, trzeba było odczekać kilkanaście minut. Po tym czasie wrzuciła poszatkowane pijawki i szybko dorzuciła kilka rozgniecionych jeżyn. Nie byłoby tej maści, gdyby nie niezwykła moc wodnej gwiazdy. Gwiazda była wyjątkowa, Bella lubiła ją oglądać, ale musiała się rozstać z jej magią. Wkrótce i ten ostatni składnik dorzuciła do gotującego się eliksiru. Płyn rumienił się i gęstniał. Przepis był całkiem przyjemny. Liczyła na to, że wydobędzie z tych skrawków lecznicze właściwości. Jednak tego dowie się dopiero za godzinę, gdy wszystkie elementy mocno się ze sobą połączą i maść nabierze intensywnej, zielonej barwy.

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 95

Po pomyślnym uwarzeniu dwóch eliksirów Isabellę zalała fala inspiracji. Postanowiła, jak na prawdziwego Selwyna przystało, stworzyć pewien iskrzący się napój, który dodaje odwagi i wiary w swoje możliwości. Receptura wydawała się przyjazna, a w dodatku zakładała użycie uroczej stokrotki, która bujnie wyrastała w kąciku za jej plecami. Iskrzący roztwór, jeśli tylko szczęście wciąż będzie przy niej, za chwile ogrzeje kociołek. Czekając, aż naczynie ostygnie, przycięła kilka gałązek złośliwego bluszczu.
Wkrótce mogła rozpocząć warzenie trzeciej mikstury. Najważniejsze było serce, ale przepis nie narzucał wyraźnie, jakie ma ono być. Zdecydowała się na ślaz, który szybko zanurkował w parującym garnuszku. Oprócz niego wrzuciła też zmielone skrzydełko motyla, wspominając z żalem piękno tego stworzenia. Potem sięgnęła po delikatne płatki mirtu. Pięknie pachniały. Wywar zaczynał się rumienić. Przemieszała go kilka razy w kierunku odwrotnym do wskazówek zegara. Po chwili dodała jeszcze odrobinę pajęczyny. Receptura zakładała użycie dużej ilości stokrotki, a więc pokroiła kruchą roślinkę i włożyła do kotła. Pozostało posypać recepturę kilkoma szczyptami sproszkowanego kopyta jelenia. To jednak nie koniec. Jako ostatni utonął w barwnym, bulgoczącym płynie ostry pazur hipogryfa. Isabella nigdy nie widziała żadnego na żywo, ale liczyła na to, że kiedyś uda jej się takowego spotkać.
W kociołku były już wszystkie składniki, więc mógł spokojnie się gotować. Zapach unoszący się nad nim należał do dość przyjemnych. Liczyła, że warzenie tej mikstury zakończy się pomyślnie.

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 13

Nieudane warzenie iskrzącego roztworu nie zdołało odebrać jej dobrego nastroju, toteż dość szybko posprzątała bezużyteczne resztki po tej próbie, by zaraz znów powrócić do przeglądania receptur. Zerknęła na półeczkę ze składnikami. Trochę tego jeszcze było. Może mogłaby spróbować z jakaś nieco trudniejszą miksturą? Zostało jej dużo ciemiernika. Z zamyśleniem podrapała się po ramieniu. Potem nagle zerwała się i zaczęła gromadzić poszczególnie składniki. Pomyślała, że zrobi eliksir znieczulający. Jeśli jej się nie uda, to chyba beznamiętnie zwątpi w swe umiejętności i porzuci eliksiry na długie tygodnie. Tak, Iso, dobre myślenie, gdy zabierasz się za trudniejszy wywar.
Poplamione karty pergaminowe jasno wskazywały, że idealnym sercem są płatki ciemiernika. Do tego potrzebowała jeszcze dwóch składników zwierzęcych i dwóch roślinnych. Gdy woda w kociołku już bulgotała, wrzuciła serce pod postacią wspomnianych płatków ciemiernika. Następnie posypała wywar pokruszonymi pancerzykami rogatego ślimaka i odczekała, aż mikstura nieco się uspokoi. W tym czasie napiła się przygotowanego wcześniej naparu ziołowego. Powróciła do kotła, trzymają w dłoni włos elfa, który wkrótce zniknął w nieco mętnej wtedy miksturze. Pozostało jeszcze dodać drobno pokrojoną korę lipy. Finałowym składnikiem eliksiru znieczulającego była wijołapka. Bardzo ostrożnie włożyła ją do parującego kociołka. Eliksir, jeśli uwarzyła go prawidłowo, powinien wkrótce utracić zapach i przybrać barwę czystego szmaragdu. Oby tym razem się udało!

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Prawie wpadła w furię, widząc, jak nędznie wyszedł jej (lub raczej nie wyszedł) eliksir znieczulający. W nerwach zrzuciła z drewnianego blatu słoik. Ekspresywna natura nie pozwalała jej w spokoju przyjąć aż dwukrotnej porażki. Więc tak to miało być? Fortuna jej nie sprzyjała, a składniki marnowały się w biednym kotle. To chyba dobra pora, aby nieco złagodzić frustrację. I tak padło na eliksir uspokajający. Tak, zdecydowanie jego woni właśnie w tej chwili bardzo potrzebowała. Tym bardziej ze miała świeżutką ropę czyrakobulwy, a od jakości tego serca zależała przecież cała moc wywaru.
Uporządkowała całą przestrzeń roboczą i zmyła ślady nieudanych mikstur. Nic więcej nie mogło jej przypominać o pechowych próbach. Znów podgrzała naczynie i poczekała, aż woda stanie się letnia. Zatopiła w kociołku ropę czyrakobulwy, która dość szybko przeniknęła aż do dna. Potrzebowała także pachnącej czarnej jagody, którą najpierw zgniotła dokładnie, a potem z rozmachem wrzuciła do naczynia. Później, tak na szczęście, dodała jeszcze czterolistną koniczynę, przy której wszystko musiało się udać. Pozostało jeszcze sięgnąć do składników zwierzęcych. Nim jednak to zrobiła, ostatni raz przyjrzała się recepturze. To nie mogło się nie udać, nie tym razem. Złagodniała i wzięła kilka głębszych wdechów. Stres nie ułatwiał. Umieściła w kotle kości małpy i jeszcze kilka kropelek krwi wieloryba. Spokój był już coraz bliżej…

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 6

Upadła na kolana. Zwątpiła totalnie. Czy naprawdę była aż tak beznadziejnym alchemikiem, że nie radziła sobie z prostymi formułami leczniczymi, które ćwiczyła wiele razy? Zacisnęła mocno pięści i zawyła wściekle, budząc przy okazji jakąś rozkapryszoną mandragorę. Złowrogie spojrzenie posłała kociołkowi. Tak być nie może. Albo teraz jej wyjdzie, albo na długie tygodnie odstawi całą zabawę z eliksirami. Wstała. Złapała pierwszą lepszą formułę. Skoro nie umiała pomoc sobie, to może chociaż zrobi coś dobrego dla roślin.
To będzie eliksir wspomagający kiełkowanie. Podstawowa i prosta mikstura, obowiązkowa w szafce każdego zielarza. Tęsknie spojrzała na swoje kochane zieleninki. Widziała, że były spragnione mikstury. Ostatni raz (chyba) wyszorowała kocioł i zalała go wodą. Wewnątrz szybko znalazły się liście kłaposkrzeczki jako serce i pachnący równie intensywnie olej migdałowy. Mikstura była dość oleista. Przemieszała ją kilka razy, wrzucając jednocześnie powolutku sproszkowaną kość słoniową. Niezbędne było dodanie wijołapki, więc i ją zanurzyła wewnątrz gorącego wywaru. Odczekała chwilę i wyszeptała coś pod nosem. Wciąż była zła. I w tej złości wlewała do magicznego gara olej z wątroby rekina. Delikatnie też zanurzyła w musującym płynie pióro gołębia. Ostatnim składnikiem była pajęczyna. Tej akurat nie brakowało w cieplarni. Pająki uwielbiały to miejsce i mogłaby zaryzykować stwierdzeniem, że nawet bardziej od niej. Wsypała kulki pajęczyny i czekała na sukces, który zapewne nie nadejdzie

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 80

Udana próba eliksiru poprawiła jej humor i przywróciła wiarę we własne umiejętności. Czy byłoby teraz wielkim nierozsądkiem rzucenie się na nieco bardziej skomplikowany wywar? Jednak najchętniej przygotowywała mikstury lecznicze. I chociaż jej dłonie nie brudziły się krwią, nie miała kontaktu z rannymi i potrzebującymi, to sam fakt rozwijania umiejętności tych wypełniał ją dumą i wiarą. Jeśli któregoś dnia coś się wydarzy i nie będzie czasu wezwać uzdrowiciela, te wywary i wiedza Belli może się okazać wyjątkowo przydatna. Ojciec mógłby kiedyś docenić jej zdolności. Przecież sam był człowiekiem nauki. Czy aż tak złe było to, że jego córka również pozostawała głodna wiedzy?
Padło na magiczny płyn, który oczyszczał organizm ze szkodliwych substancji. Czyścioszek wymagał użycia korzenia ciemiernika jako serca. Korzeń zwykle przydawał się, kiedy równowaga w ciele była naruszona. Gdy kociołek był w miarę cieplutki, wrzuciła go do środka, a zaraz po nim dodała imponujący róg byka. By wydobyć dżdżownicę, potrzebowała odpowiedniego narzędzia. Stworzonko było bardzo ruchliwe i nie chciało za nic znaleźć się w kotle. A jednak wkrótce i ono podzieliło los rogu. Pokroiła drobno liście blekotu i przetarła czoło dłonią. Wokół naczynia robiło się już gorąco.  Miała już prawie wszystkie składniki potrzebne do przygotowana tego leku. Potrzebowała jeszcze tej jednej rośliny – roszponki. Dodała ją i porządnie zamieszała w kociołku.

The member 'Isabella Selwyn' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 67