Słowa można oswoić.

Na początku, rzecz oczywista, jeszcze bolą; jeszcze. Za pierwszym razem mną niewygodnie i gniotą, odbijając się echem w dziecięcych koszmarach. Ale później- później można je oswoić. Ugłaskać. Wygładzić ostre rysy, tak, żeby przestały ranić. Można je dopasować i uładzić, i przysposobić, aż staną się jak znoszone buty, znajome i wygodne. Można się do nich przyzwyczaić, jak do starego przyjaciela, jak do pierwszych zmarszczek, aż z obcych staną się własnymi.
Tak też staje się ze słowem wariat.

Ma niewiele wspomień z czasów przed. Kilka urwanych klisz; potem zaczyna myśleć, że to raczej sny, niż prawdziwe wspomnienia. Urywki, marmurowe podłogi, głos opiekunki, miękki, chropawy, który śpiewem kołysze go do snu. Twarz ojca, napięta jak u woskowej figury albo marmurowej rzeźby, piękna i obca. Potłuczone kolana i karcący głos matki, chłopcom z dobrych domów nie wypada biegać i plątać się pod nogami dorosłych jak niewychowane szczenięta, ale w końcu Finn ma pięć lat i czuje się absolutnym królem świata, uciekając przed wyciągniętymi rękami nauczycieli do pachnących tajemnicą lasów Wyspy Wight. Wszystko to jednak jest zamglone i obce, jak zielony sen wyśniony przez kogoś innego; jedyne wspomnienie, które pozostało wyraźne i prawdziwe, to syreni śpiew.
Uwielbia na nie patrzeć. Uwielbia ich ogony, lśniące łuski, w których odbija się nieśmiało słońce. Uwielbia sposób, w jaki zdają się tańczyć tuż pod powierzchnią wody, z tą leniwą gracją, niemym zaproszeniem, bezczelnym wyzwaniem; w końcu znajdują się tuż,tuż, na wyciągnięcie dziecięcej ręki, zaraz pod przejrzystą taflą, a jednocześnie tak daleko.
Któregoś dnia Finn wyciąga dłoń, a wtedy słodycz uśmiechu syreny zamienia się w coś bardzo, bardzo złego; zanim zdąży cofnąć rękę, pokryte błoną palce łapią go i wciągają pod wodę.

Wtedy staje się wariatem. Przynajmniej tak myślą. Był takim słodkim dzieckiem, szlocha matka, kiedy myśli, że śpi. Taki ładny, dobry chłopiec- to ta woda, nie oddychał zbyt długo, zobaczył zbyt wiele. To syreny, te podłe zwierzęta, zrobiły coś strasznego z jego głową, mój słodki synek, moje dziecko, co one ci zrobiły? Zabrały go do jakiegoś strasznego miejsca i tam zaszczepiły w nim jakieś straszne myśli, Merlinie, zobaczcie tylko na jego oczy, biedny, biedny szalony chłopiec.

WYPISZ po przecinku rzeczy (zwierzęta, inne) zakupione w sklepiku MG