[bylobrzydkobedzieladnie]

Cześć Byłyśmy razem na roku w Hogwarcie. W tym samym dormitorium! Pytanie tylko czy ja i Shelly nie byłysmy dla Filipy zbyt duzym ładunkiem dziwności.

Ojej, to na pewno się znamy! Filipka raczej nie zawierała przyjaźni w Hogwarcie, trochę była takim samotnikiem i kiepsko sobie radziła ze wszystkim. Potem się ogarnęła i wzięła za zaklęcia. Mogła jej Marcelka trochę pomagać, albo pożyczała jej przyrządy potrzebne na lekcjach, może też razem się uczyły?

A co Wy wyczyniałyście?

Co tam koleżanko? Jak tam nasze relacje?

Rain

Czytając twoją kartę, zdawało mi się, że czytam swoją. Mamy tak dużo wspólnego, wiele tożsamych etapów historii i może nawet dość podobne usposobienie. Czuję, że któregoś dnia w Parszywym odnalazłyśmy w sobie bratnie dusze. Philippę też wychowała właściwie ulica, on też żyła w brudzie, smrodzie, kombinowała i kradła, chociaż to był czas dopiero po Hogwarcie. W zamku obydwie uczyły się kiepsko i obydwie też radziły sobie jedynie z tymi zaklęciami. Później każda miała swoją mentorkę - moją jest do dziś pani Boyle, żona właściciela Pasażera. Ona nauczyła mnie, jak sobie radzić, jak podsłuchiwać, wyciągać informacje i polewać z zyskiem dla tawerny. A to wszystko pewnie brzmi dla Rain znajomo Jesteśmy wychowane przez port, nigdy nie będziemy salonowymi damami, ale możemy królować w naszej dzielnicy. Dzielą nas trzy lata, myślę, że nie ma sensu zakładać znajomości szkolnej, tym bardziej że Phils była wtedy lichą, strachliwą Puchonką, która pewnie uciekała przed taką Rain. Dlatego na pewno odnalazłyśmy się między kłębami dymu w tawernie. Jestem tam od jesieni czterdziestego dziewiątego roku. Może widziałaś moje nędzne początki, może obserwowałaś przemianę, a może stałaś się inspiracją, dałaś mi moc. Może to na ciebie wskazywała pani Boyle? Któregoś dnia mogłyśmy sobie pomóc, albo wspólnie wylewałyśmy pomyje na jakiegoś nędznego zboka i tak zrozumiałyśmy, że jak wiele nas łączy. Możemy być jak siostry, możemy być jak przyjaciółki, ale z drugiej strony... Nie wykluczam, że właśnie się nie tolerujemy, bo przecież od kilku lat jestem płomieniem w tawernie, rozrastam się coraz gęściej po tych ścianach i nie podoba mi się twoja obecność, możemy czuć w sobie konkurencję, obydwie pozyskujemy informację, ale to ja stoję za barem, to ja trwam jako ten stały punkcik, może zajęłam ci miejsce, może czuję, że ty przyjmujesz rolę podobną do mojej i wcale mi się to nie podoba. Takie starcie też mogłoby być ciekawe. Co byś chciała?

Chcę Cię znać z Parszywego Pasażera

Spełnijmy to życzenie. Tańcz, śpiewaj ze mną i lawiruj na krawędzi.