First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Umiejętnie przebrnął przez halę produkcyjną. Prowadzące na piętro schody po raz kolejny zaskoczyły swoim żałosnym stanem. Zmierzając do lady omiótł od niechcenia przesiadujące przy stolikach twarze. Nie szukał nikogo ani niczego konkretnego. Chciał wmieszać się w tłum, popytać, posłuchać, coś wypić i zjeść. Normalnie biesiadowałby w Parszywym gdyby nie ten ostatni punkt. Marzył mu się pełny żołądek, a nie sraczka jak stąd do Buckingham i z powrotem.
Zatrzymał się patrząc na zaczepnie wyciągniętą nogę blokującą dalszą przechadzkę. Odjąłem od ust jarzącego się skręta wyduszając trującą chmurkę. Przeciągną pytającym spojrzeniem po jej długości docierając do ciemnozielonych oczu. Znajomych, bezczelnych, pełnych kpiny. Objawienie przyszło z lekkim opóźnieniem.
- Na twoje szczęście co się zobaczyło nie zostanie odzobaczone - zaśmiał się przyjmując butelkę, a zamiennie podając na wpół wypalonego papierosa. Jakość tytoniu była licha. Nie było się jednak czego wstydzić. Wyglądało na to, że to gówno było obecnie w powszechnym obiegu i ciężko było o coś lepszego. Pociągną z gwintu przecierając usta w rękaw. Rozsiadł się stawiając - Jak psidwak za łańcuchem - wcale - Pozwolę ci jednak na odrobinę mojego towarzystwa być nie musiała samotnie kręcić butelką. Ktoś by jeszcze pomyślał, że wyrzucono cię za burtę i zapijasz smutki - żartował bo przecież trzeba było przyznać, że jej towarzystwo wymagało pewnej dozy odporności lub cierpliwości. Matt miał to pierwsze. Kto wie, może wyrastali z tej samej ziemi na jakiejś śmiesznej plantacji kapusty - Swoją drogą, czy nie powiększył ci się ostatnio plac zabaw? Słyszałem że podtopiło Dorset - Nie był, nie zwiedzał. Powtarzał trochę to co dobiegło do uszu bez większego znaczenia. Ostatnio kiedy się widzieli było trochę bałaganu, lecz Bott nie brał sobie okoliczności do serca. Każdy orze jak może.
- Rozdajesz? - wskazał spojrzeniem trzymane przez nią karty. Znalazł na stole samotną szklankę będącą spadkiem prawdopodobnie po poprzednim towarzyszu. Bez wahania napełnił ją do połowy trunkiem dla wygody.

Zielone tęczówki śledziły go niczym uważny drapieżnik, oczekujący na co, co zrobi jego ofiara aby dopiero wtedy zdecydować się, czy rzuci się na niego w ten, czy inny osób – leniwie, bezczelnie, w gotowości na popsucie dnia w jak najlepszy sposób. W ostateczności jednak nieśpiesznie uniosła nogę, pozwalając mu przejść dalej, samej pochylając się do przodu aby łokcie skończyły na kolanach, drobne pasma włosów opadły jej na twarz.
- Masz szczęście, że nic w tym miejscu nie jest na tyle mocne, aby mogło wypalić twoją sylwetkę z mojej pamięci, i nie mówię tego, jako komplement ani dla ciebie, ani dla baru. – Było to w ich naturze spotykać się w takich miejscach, jak to, ale teraz przynajmniej żyła w niej jakaś ulga z tego powodu, że przynajmniej nie okazał się martwy w jakimś rynsztoku. Dla świata nie byłoby to tak stratne, ale na pewno byłaby to jedna osoba mniej, która potrafiła ją rozbawić.
- To dobrze, nie chcemy pomyśleć, że jakkolwiek się do mnie przywiązałeś. – Szturchnęła go jeszcze nogą zanim nie sięgnęła po karty, tasując je w dłoni i pozwalając drobnym, tanim bransoletom brzęczeć na jej nadgarstkach z każdym ruchem. – Widzisz, jestem równie użyteczna jak ty, różnica jest taka, że mnie trudniej jest złapać. – Nie była to czcza przechwałka, po prostu umiała dobrze zmieniać swoją postać i kiedy czuła, że kolejna przykrywka jest spalona, po prostu zmieniała się w kogoś nowego.
- Mój plac zabaw ma się dobrze, nie musisz się martwić jego działaniem. – Wybrzmiewać to mogło z ironią, ale po prawdzie, sama dopiero dowiadywała się nieco więcej o tym, co dokładnie się działo. Walia, chociaż nie uniknęła katastrof, odcięta wydawała się od reszty miejsc, dlatego też nie umiała objąć dokładnie wszystkich wydarzeń na terenie Anglii.
- A jak twój plac zabaw. Dalej męczysz ludzi swoją osobą i narzucasz się każdemu, kogo znasz? – Skończyła tasowanie, przesuwając w jego stronę przygotowane karty, trzymając jeszcze na nich dłoń aby nie mógł wziąć ich za szybko.
- Nie ma tak dobrze. Potrzebuję zakładu, inaczej uciekniesz mi z całym rachunkiem do zapłacenia za ciebie. Więc co jesteś gotowy dziś przegrać, hm? – Nie miało być za łatwo, zwłaszcza nie dla niego. Sięgnęła jeszcze po swoją szklankę, pociągając łyk taniego piwa, które smaczne nie było, ale przynajmniej robiło robotę w byciu mniej trzeźwym z godziny na godzinę.