Trzynastu calowa różdżka z którą rozpoczęła swą edukację; zakupiona krótko po skończeniu 10 lat. Drewno ohia, wybierające sprytnych czarodziejów, którzy cechują się samodzielnością i odwagą w łamaniu zasad, a przy tym nie przejmują się opinią innych, ukazało już w dzieciństwie jaki charakterek ma dziewczyna. Rdzeń z rogu kozłaga w którym podobno drzemie duża moc, upodobało sobie wytrwałych, polegających na intuicji właścicieli. W zamian ostrzega przed niebezpieczeństwem, lekko wibrując, co nie jednokrotnie pozwoliło pannie Blythe ulotnić się odpowiednio szybko z miejsca, gdzie nie było bezpiecznie.  

Pozornie nie wyróżniająca się niczym książka pośród wielu, które znajdują się w domu panny Blythe. Okazuje się dziennikiem, gdzie spisane są wszelkie myśli, plany i postępy w badaniach nad którymi pracuje. Tutaj również na ostatnich kartkach widnieją nazwy eliksirów, które niedawno uwarzyła oraz takie, które pragnie w niedługim czasie zrobić. Kilkanaście stron mówiących więcej o właścicielce, niż ona sama jest gotowa powiedzieć o sobie.

Dwa pierścionki, które okazują się mieć dużą wartość sentymentalną, chociaż sama Belvina niechętnie przyzna się do tego. Pierwszy od niedawna noszony na serdecznym palcu lewej ręki, wprowadzający w błąd osoby, które nie znają panny Blythe. Drugi natomiast znów noszony na palcu wskazującym prawej dłoni. Oba są biżuterią, która została stworzona ręką członków rodziny Blythe.

OPIS

OPIS

- Lady Black.- odparła i delikatnie skinęła jej głową. Nieco zaskoczył ją ten szeroki uśmiech, radość wręcz promieniującą z drobnej sylwetki. W innej sytuacji nie zwróciłaby na to uwagi, lecz teraz podobne zachowanie było tak mocno nienaturalne wobec ponurej atmosfery, jaką czuć było od samego progu.- Coś się…- urwała, widząc butelkę rumu w dłoni lady.- Rozumiem.- kącik jej ust drgnął ledwo widocznie, ale nie pozwoliła sobie na żaden więcej komentarz.

Przywykła już do próśb o pomoc, gdzieś poza szpitalem. Nie każdy chciał przekraczać progi Munga, lecz każdy czasami potrzebował uzdrowiciela, który nie zada wielu wścibskich pytań i zapomni o spotkaniu zaraz po. Tak robiła od długiego czasu, kiedy mogła wyrwać ze zbyt krótkiej doby parę, cennych godzin. Zdarzały się jednak momenty, takie jak wczoraj, gdy musiała dwukrotnie przemknąć spojrzeniem po zapisanym pergaminie, aby zrozumieć, kto prosił o pomoc. Miała już nie raz do czynienia z arystokratami, nadal uważając ich za najtrudniejszych pacjentów. Wymagali więcej, chociaż niczym nie różnili się w oczach uzdrowicieli od każdego innego czarodzieja.

Wyrwanie się z Nokturny oraz samego Londynu przyjęła z pewną ulgą. Mieszkanie gdzieś z dala od stolicy stało się cichym marzeniem, chociaż nie pędziła do jego realizacji. Wykorzystywała za to każdą okazję, by być gdzieś dalej. Właśnie dlatego w dziwny sposób, cieszyło ją, że Multon sięgnęła po tę szansę, znajdując sobie dom w ładnej okolicy po której chętnie się przeszła. Uśmiechnęła się ładnie, kiedy chwilę po zapukaniu do drzwi, te otworzyły się. - Elviro, dopiero początek wieczoru, a wyglądasz na zabieganą.- rzuciła na dzień dobry, ciekawa ile razy już kobieta musiała podejść, by wpuścić kolejną zaproszoną osobę.

Musiała wyjść na dwór, musiała zaczerpnąć świeżego powietrza. Zapach lawendy ją przytłaczał, podobnie, jak wypity alkohol. To była mieszanka, która mogła doprowadzić do przykrego końca, a tego chciała uniknąć ponad wszystko. Właśnie dlatego wymknęła się na zewnątrz do ogrodu, który rozpostarł się przed nią po otwarciu drzwi. Cisza i spokój, a co najważniejsze powietrze pachnące tylko nocą. Z ulgą zauważyła ławeczkę, którą zajęła od razu. Wyciągnęła przed siebie długie nogi, dając im odpocząć przez chwilę. Nie pocieszyła się samotnością zbyt długo, nawet nie wiedziała ile czasu minęło, jak mało minut upłynęło, gdy dotarł do niej dobrze znany głos. Uniosła wzrok na kobietę, posyłając jej lekki uśmiech.

Uniosła się niespiesznie, ostrożnie wyswobadzając z objęć, by go nie obudzić za szybko. Mogła zostawić go w spokoju, zwinąć się z sypialni i monotonie rozpocząć dzień. Miała jednak inny pomysł, trochę w przypływie dobrego humoru, trochę zwykłego kaprysu. Usiadła mu lekko na biodrach, zabierając w międzyczasie kołdrę, by osłonić się. Nie krępowała jej nagość, a już zdecydowanie nie przy nim, ale czuła się bardziej komfortowo, okrywając się. Przyglądała mu się z rozbawieniem, że nic co działo się na około najwyraźniej nie wyrywało go ze snu. Przez chwilę zastanawiało ją czy był tak zmęczony, że spał twardo czy czuł się na tyle dobrze, że żadne bodźce z zewnątrz go nie ruszały. Pochyliła się powoli, składając pocałunek na jego policzku, lekko muskając skórę pokrytą zarostem, nim sięgnęła ust.

Zwykle nie garnęła się do podobnych weselnych zabaw, lecz dzisiejszego wieczoru chyba czysty kaprys sprawił, że chciała sprawdzić, co za rozrywkę poza samym weselem, mieli do zaoferowania państwo Sallow. Właśnie dlatego bez problemu namówiła do udziału Drew, wiedząc już z początku, że nie odmówi jej. Wydawał się wyjątkowo dobrze bawić, chociaż dotychczas nie przypuszczała, że aż tak lubił pojawiać się w towarzystwie i zaczynał do tego pasować. Raz jeszcze zerknęła krótko ku niemu, kiedy przeszli do zachodniego skrzydła, dotąd zamkniętego dla wszystkich.

Nie zdążyła wypowiedzieć kolejnej, powieść dłonią wzdłuż nieruchomego ciała. Dźwięk tuż obok i czyjaś obecność wytrąciły ją ze skupienia. Poderwała głowę, wbijając ciemne tęczówki w obcego chłopaka. Parę sekund wcześniej, nim sam ją zauważył. Mimowolnie aż wstrzymała oddech, spinając się w odruchu. W bliźniaczym geście uniosła różdżkę, która moment wcześniej tkała zaklęcia uzdrowicielskie, a teraz mierzyła w nieznajomego. Nie była wprawiona w obronie, nigdy nie pielęgnowała umiejętności, które sądziła, że nie przydadzą się jej.

Nie pamiętała, kiedy ostatni raz znalazła się w tej okolicy, kiedy porzuciła znajome ulice na rzecz ścieżek pośród zarośli. Dawniej była pierwsza do podobnych wycieczek, wędrówek po terenach o wiele mniej przystępnych niż okolice wąwozu, które jednak nadal znajdowały się blisko miasta. Brak hałasu, jaki panował w stolicy, był dziwny. Otaczająca ją cisza, jakaś podejrzanie obca i wzbudzająca więcej czujności niż zwykle. Pozornie nie pasowała tutaj, ale w praktyce było to jej bliższe, niż można było sądzić.

Odwróciła głowę, by z dogodnego miejsca przyjrzeć się czarodziejom, którzy również zjawili się tu dziś. Nadal nie widziała nigdzie tego, którego towarzystwa bardzo by chciała, lecz zamiast tego dostrzegła inną znajomą sylwetkę. Przyglądała się blondynce, gdy ta wpatrywała się w obraz przed nią. Ciekawiło ją czy była tym tak zachwycona, czy to chwila dla niepoznaki, że czuła się w podobnym otoczeniu obco. Jednak wtedy, po cóż by tu była? To miejsce nie pasowało do kobiety jej pokroju, lubiącej się w pewnie innych rozrywkach. Zastanowiła się moment, nim podeszła bliżej niej.