Piękna Persefono
Dwie damy w tym samym wieku, kochające świat roślin. Czy jesteśmy przyjaciółkami? A może to pokręcony przypadek sprawi, że nasze drogi się połączą i odnajdziemy się we wspólnych pasjach?
Widuję się czasami z Cressidą, ale nie musimy się łączyć przez nią, choć mogła być też iskierką, która zbliżyła do siebie nasze dwa światy.

Najmilsza Koro, droga Persephone — dzieli nas wiek, dzieliły nas domy w Beauxbatons oraz wspólna niechęć rodów, która dopiero na Stonehenge została wygładzona niczym nieprzyjemne zagniecenie na perfekcyjnym materiale. I chociaż mnie oraz twoją siostrę na obczyźnie połączyła sympatia, która tylko pogłębiła się, gdy wyszła za mąż (rodzina Fawleyów sympatyzowała z Parkinsonami od lat), to czy i nas związała nić porozumienia? A może darzyłyśmy się niezgłębioną niechęcią, przez co na swój widok podświadomie mamy chęć tryskać jadem, acz wspaniałe wychowanie nie pozwala nam robić tego otwarcie? Choć przyznam, iż twoja wiedza odnośnie perfum jest wyjątkowa

Droga Isabello, poza miłością do roślin łączy nas także (zapewne nie tak często spotykane wśród dam i najpewniej nie do końca pochwalane) umiłowanie do ostrej gry i obserwowania mężczyzn okładających się tłuczkami - wszak obie kibicujemy Jastrzębiom z Falmouth. Być może nasze drogi skrzyżowały się podczas naszego pierwszego, bądź jednego z pierwszych sabatów? Chcąc zaczerpnąć świeżego powietrza, zgubiłyśmy się wspólnie w ogrodach, rozprawiając, zdaje się w nieskończoność, o otaczających nas roślinach i współdzielonych pasjach, i tym samym szybko zapałałyśmy do siebie sympatią?  

Piękna Elodie, widząc rozkwitającą przyjaźń pomiędzy tobą a moją młodszą siostrą, choć niełatwo mi to było przyznać nawet przed samą sobą, skrycie zazdrościłam wam nawiązanej, wbrew rodowej niechęci, więzi. Być może nie przywykłam wtedy jeszcze do dzielenia się miłością siostry, którą czułam, że dopiero udało mi się pozyskać? W latach szkolnych, nigdy nie miałam cię za wroga, ale też nie pałałam sympatią, co starannie próbowałam ukryć za wyuczoną grzecznością. Może dopiero niedawno, gdy odwiedziłam Dom Mody Parkinsonów posłużyłaś mi radą tak wspaniałą, że dawne niesnaski i głupia, młodzieńcza zawiść odeszły w niepamięć, by w końcu, po tylu latach, udało nam się zawiązać nić porozumienia?

skoro jesteś siostrą Cressidy, która teraz mieszka w moim dworze i jest żoną mojego kuzyna, to wygląda na to, że w jakimś stopniu stałyśmy się rodziną :>

Droga Hortense, w takim razie najpewniej nasze drogi skrzyżowały się podczas uroczystości zaślubin lub gdy pierwszy raz pojawiłam się w rodzinnym dworze Fawleyów, z wizytą u młodszej siostry. Na pewno podziwiam, z jaką gracją poruszasz się w tańcu i doceniam, że wspierasz Cressidę jako świeżo upieczoną lady Fawley. Pytanie tylko, czy połączyła nas jakaś większa zażyłość? ^^

Słodka Persephone, szczęśliwie różnica wieku pozwalała nam się mijać wręcz perfekcyjnie, dzięki czemu żadna zmarszczka nie rosiła naszych lic (choć przyznam ze wstydem, iż nazwisko Flint wtedy i tak układało się nieprzyjemnie na języku) na swój widok. Teraz jednak możemy żyć nie tylko pięknie, ale i całkowicie w zgodzie — stąd naturalnie, że mogłam podarować ci kilka rad (a rady daję doprawdy wyjątkowo udane) podczas twej wizytacji w domu mody, chociaż zapewniałam, iż twój gust nie pozwoli ci wybrać niczego, co by nie podkreślało twej urody. Nasza znajomość może dopiero raczkować, lecz mam nadzieję, iż przerodzi się w coś szczerego oraz sympatycznego — zwłaszcza, iż jako przyszła lady Burke z chęcią skorzystałabym z twej bezcennej wiedzy odnośnie zielarstwa, by lepiej zrozumieć pasję przyszłego męża

Droga kuzynko. Moja droga matka wywodzi się ze szlachetnego rodu Flint, jest siostrą Twojego ojca i stąd bierze się nasze pokrewieństwo. W dzieciństwie byłem częstym gościem w Charnwood. Za każdym razem w pełni korzystałem z szansy biegania po lesie, których w tłumnym Londynie po prostu nie ma. Kilkuletnia różnica wieku mogła nam utrudnić budowanie między sobą większej zażyłości, jednak przy każdym spotkaniu zwracam się do Ciebie z szacunkiem i szczerą przyjaźnią.
A może jednak nigdy mnie nie polubiłaś? Uznałaś za dziwaka, a przez plotki o moim trudnym charakterze, który najbardziej dawał o sobie znać w wieku nastoletnim, zdecydowałaś się omijać mnie szerokim łukiem? Może w któreś wakacje zbyt mocno Ci dokuczyłem i do dziś kryjesz do mnie urazę?
Obecnie utrzymuję bardzo dobre relacje z Twoją młodszą siostrą. Ja byłem tym najbardziej temperamentnym spośród braci, Cressida zaś wydawała się bardzo wycofana, przez co złapaliśmy nić wzajemnego porozumienia.

Droga lady Elodie, wybacz mi tę zwłokę, oczywiście chętnie podzielę się moją zielarską wiedzą, jeśli w Twojej głowie zrodzą się jakieś pytania.  


Najdroższy kuzynie, rodzina jest dla mnie bardzo ważna, nawet ta daleka, dlatego też nie sądzę, bym po dziś dzień mogła chować do Ciebie urazę. Nawet jeśli któregoś dnia nadepnąłeś mi na odcisk, podąsałam się chwilę, ale wszelka niechęć poszła w niepamięć, gdy w Charnwood ujrzałam Cię podczas Twej kolejnej wizyty.
Plotki o Twoim trudnym charakterze nigdy mnie nie zrażały. Możliwe, że nawet motywowały do tego, by lepiej Cię, kuzynie, poznać. Jako nieco ciekawska młoda dama, z pewnością chciałam się przekonać, ile jest w nich prawdy, a ile wynika z zwyczajnego niezrozumienia Twojej osoby. Jeśli tylko mi na to pozwoliłeś, jestem pewna, że udało nam się nawiązać nić porozumienia.