First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Drogi Vincencie, dla mnie to było wystarczające, że wsparłeś mnie dobrym słowem w trakcie mojej podróży i w najbardziej wrażliwym dla mnie okresie mojego życia. Nic więcej od Ciebie nie oczekiwałem i nie oczekuję. Zawsze służę dla Ciebie pomocą przez względu na stare lata.

Obecnie z kolei potrzebuję wsparcia, choć nie mówię o tym wprost, bo wątpię w samego siebie przez to co stało się w Stonehenge. Każde wsparcie i sprowadzenie mnie na ziemię jest na wagę złota. Nie oczekuję mówienia, że dobrze zrobiłem (bo wiem, że nie było to zupełnie dobre), ale potrzebuję otrzeźwienia z depresyjnych myśli, jeżeli to nie jest zbyt wiele z tego o co proszę.  

Anthony - bardzo się cieszę. Nie jest zbyt wiele! Przyjmę wszystko na klatę i wyciągniemy Cię z każdej opresji, kłopotów i złych myśli.

No witam, witam.
Myślę, że mogliśmy się kiedyś spotkać podczas twojej tułaczki po świecie. Sam jestem łamaczem klątw i w młodości dużo podróżowałem, szukając cennych przedmiotów, które mogłem przywieźć do rodzinnego sklepu na Nokturnie. Wydaje mi się, że byłem wtedy trochę innym człowiekiem, może dlatego, że nie miałem na głowie tylu obowiązków, a moja praca polegała jedynie na podróżach i poszukiwaniach artefaktów. Nie obnosiłem się też szczególnie ze swoim nazwiskiem, po prostu pracując razem z resztą swojej wyprawy, chociaż pewnie było widać, że to ja mam tam decydujące słowo. Czy kiedyś do nas dołączyłeś? Czy pomagałeś przemycać jakieś przedmioty do Anglii? Może podzieliłem się z tobą częścią swojej wiedzy, może ty też miałeś do przekazania coś ciekawego? Może nawet trochę się polubiliśmy, co teraz nie byłoby już możliwe, zważając na drastyczne różnice w rodzinach, z których się wywodzimy. Ale tam za granicą nasze życie w Wielkiej Brytanii wydawało się bardzo odległe i całkiem inne. A może wręcz przeciwnie, uwikłałem cię w niezłe tarapaty, z których nie możesz się wydostać po dziś dzień? Nie wiem czy coś z tego do ciebie przemawia, ale żal było przejść obok tego obojętnie, bo czuję, że może z tego wyjść coś ciekawego!

Edgar - drogi Edgarze, bardzo się cieszę, że tu jesteś, bo sam chciałem uderzać do Ciebie o powiązania. Obie opcje tak mi się podobają, że nie mogę się zdecydować. Spodziewaj się ode mnie PW, tam wszystko ustalimy

Jestem trochę alchemikiem i potrzebuję dostawców. Byłby pan skory mi je organizować po nielichwiarskich cenach...? :X

Shelto, droga Shelto, tak uroczej damie nie mógłbym odmówić. Niezmiernie cieszy mnie fakt, iż moje usługi rozeszły się po miastowych uliczkach. Ciężko było wgryźć się w konkurencyjny rynek i zaskarbić nowych klientów. Może być Pani pewna, że nie zawiodą i dostarczę składniki najlepszej jakości. Staram się również dbać o całą otoczkę, aranżację i wygląd, dlatego moje rośliny powinny cieszyć oko. Myślę, że co do ceny, jesteśmy w stanie się po prostu dogadać. Zadowolenie klienta jest przecież cenniejsze od złota, prawda? Czekam w takim razie na listy z zapotrzebowaniem i miejscem, w które mogę dostarczyć składniki. Jestem do dyspozycji. Chętnie zamienię też kilka słów, odpowiem na nurtujące pytania. Może uda mi się coś doradzić? Polecić jakąś zielarską lekturę? Proszę się nie krępować.

Cześć Vincent, byliśmy razem na roku, dobrze się znamy?

Ramsey, mój drogi kolego, wszystko zależy od sprzyjających okoliczności i od tego jak bardzo mocno rozglądałeś się po szkolnych korytarzach. Myślę, że dla Ciebie byłem raczej jak cień. Choć z ciekawych faktów; masz urodzony dwa dni po mnie, myślisz, że przynosiliśmy razem cukierki do szkoły?
Na samym początku mojej szkolnej drogi odrobinę przyciągałem do siebie nieprzychylną uwagę. Mój ojciec notorycznie dawał o sobie znać, wysyłając rozwrzeszczane wyjce, traktujące każdy temat, który w danej chwili nie przypadł mu do gustu. Pewnie słyszałeś je jedząc poranną owsiankę, mam rację? Wtedy myślałem jeszcze, że mam w sobie na tyle siły i determinacji, że mogę postawić się tym, którzy postanowili mi z tego powodu dokuczać. Nie prezentowałem się jeszcze zbyt okazale, choć przerastałem niektórych wzrostem, z postury byłem raczej mizerny, a blada skóra kontrastowała z ciemnymi włosami. Pewnego razu, w trzeciej klasie Twoi ślizgońscy koledzy stanęli mi na drodze drwiąc prosto w twarz. Ty też byłeś w tej uroczej grupce? Nie szczędzili różnych słów, a także energicznych przepychanek. Jednego z nich, tego najbardziej hej do przodu, zaatakowałem bez skrupułów. Skończyło się to wizytą w skrzydle szpitalnym z mocnymi obiciami i poważnie złamanym nosem, którego nie dało się już naprostować. Oczywiście był też szlaban. Od tamtej pory przestałem mieszać się w jakiekolwiek konflikty, wycofałem się, stanąłem z boku, miałem oczy bardzo szeroko otwarte, obserwowałem wszystko i wszystkich. Nie byłem aktywny przy szkolnych rozrywkach, nie lubiłem tego. Czy później mieliśmy okazję na siebie wpadać? Słyszałeś o mnie, a ja o Tobie? Mijaliśmy się bezpośrednio na korytarzach? Byłem typowym kujonem, który ślęczał pomiędzy książkami przez cały czas. Moim drugim domem oprócz pokoju wspólnego, była biblioteka. Byłem też potwornie ambitny, starałem się wypaść dobrze prawie w każdej dziedzinie, choć miałem też swoje koniki. Czy starliśmy się na jakichś lekcjach, a może na arenie szkolnego Klubu Pojedynków? Byliśmy sobie całkowicie obojętni, mogłeś coś ode mnie chcieć? Rzucałeś mi specyficzne spojrzenia, pamiętając incydent sprzed lat? Mogliśmy mieć przez siebie jakieś kłopoty? Czy miałeś jakąś większą styczność z nami, Krukonami?
Po skończeniu szkoły i po mojej ucieczce raczej nic o sobie nie słyszeliśmy. Bardzo dużo się zmieniło przez te 11 lat, prawda druhu?

Byliśmy w Ravenclaw na tym samym roku i obydwoje staliśmy się ofiarami drwin rówieśników - ja z powodu kalectwa, Ty z powodu upokarzających wyjców swojego ojca. Czy te przejścia zbliżyły nas do siebie, czy wręcz przeciwnie, któryś z nas (pewnie ja, gdy laska już się innym opatrzyła) odczuł przewrotną satysfakcję, że uwaga skupiła się na kimś innym?  Kochałem swojego ojca, a słysząc pretensje Twojego zupełnie nie rozumiałem podobnych dramatów i relacji - zrozumiałbym dopiero teraz. Podobnie jak Ty, staram się trzymać od konfliktów z daleka - może gdyby nie Twój wyjazd i Justine nasze losy potoczyłyby się podobnie. Łączyła nas pasja do eliksirów; starożytne runy i klątwy od zawsze budzą z kolei mój (niewytłumaczalny dla otoczenia, jasny dla mnie) lęk - może teraz, w dorosłości chciałbym się z nim skonfrontować; a może to Ty potrzebujesz profesjonalnej rozmowy?