Patronus: srebrzyste wiązki dryfują, przywołane, kreśląc sylwetkę nietoperza. Rudawka żałobna unosi się na błoniastych, oszczędnych w swym cudzie skrzydłach, paciorkowate ślepia mkną czujnym spojrzeniem w przestrzeń, kiedy pulsuje widmem swej egzystencji. Nietoperz, stworzenie dziwaczne, balansujące na pograniczu światów; ucieka przed wąskim więzieniem pojęć. Dwoista natura, mądrość i zakłamanie, śmierć oraz życie. Wierność. Oszustwo.


Wynurza się skarbiec wspomnień. Skupia się na dzieciństwie, na chwilach spędzonych z siostrą, wspólnych rozmowach, porozumieniu i zaufaniu, które przetrwało najrozmaitsze próby; niepowtarzalnej, silnej, łączącej ich dwoje więzi.