xxx prolog ;-d

Nigdy nie mógł sobie przypomnieć, jak został cyrkowcem, ale często opowiadano mu, że znaleźli go na ulicy, w co nie był w stanie uwierzyć. Zawsze wmawiał sobie, że ujrzano w nim ogromny potencjał i postanowiono go porwać, bo oczywiście jego rola w ich spektaklach była niesamowicie wyjątkowa. Potrafił sprawić, że rzeczy znikają, latają, rozbijają się na głowach lecz zamiast ranić, zamieniały się w czerwone motyle, które niczym soczysta krew opadały na ziemię i zaczynały parować. Niesamowitym było to, że chłopiec nie miał imienia i nikt nie miał zamiaru jakiegokolwiek mu wymyślić. W cyrku piękna akrobatka, Anais, nazwała go Pavus, co w łacinie oznacza Pawia.
Pavus był pięknym, wysokim nastolatkiem, który dla wszystkich był życzliwy i stale uśmiechnięty, ale jednocześnie sprawiał wrażenie takiego, który jest zbyt pewny siebie i jego poczucie własnej wartości miało się wyśmienicie.  

"Moja żona była dla mnie największą inspiracją. Była jak kwiat, którego rozkwitu sam byłem świadkiem. Moja największa miłość, płótno, z którego miałem zamiar stworzyć arcydzieło. Delikatna francuska dziewczyna o białej skórze i różowych policzkach. Tak bardzo chciałem dotknąć jej serca, uspokoić burzę, która w nim panowała. Doskonale pamiętam wieczór, w którym się z nią pożegnałem. Mówią, że jestem szalony- każdy artysta jest szalony. W głowie układałem swoje przedstawienie, scenariusz musiał być perfekcyjny