August Vermilion wśród kanadyjskich czarodziejów uważany był za dziwaka i samotnika. Nie były to określenia bezpodstawne, poza ograniczeniem kontaktów mężczyzna mieszkał na absolutnym pustkowiu. Nikt dokładnie nie znał lokalizacji domu Vermilionów, ale obstawiano, że może być to głęboko w górach między kolumbią brytyjską a jukonem. Jedyni, którzy widzieli ten dom to najbliższa rodzina Augusta. Jego żona, Elizabeth była brytyjką, która kochała życie w górach. Dawało jej wiele inspiracji do pisania niesamowitych powieści o miejscach, o których ludzie nie mieli pojęcia. Mimo wielu cudów świata czarodziejów, Elizabeth wciąż zachwycała swoich czytelników opowieściami o duchach tańczących na szczytach kanadyjskich gór. Powieści wydawane były na całym świecie, gdyż najbardziej interesowały one osoby z krajów odległych od ameryki północnej. I tym August różnił się od swojej żony- on nie lubił sławy. Spędzał dużo czasu w swojej szklarni, gdzie hodował rośliny. Właśnie temu poświęcił całe życie i uwielbiał się dzielić wiedzą pisząc botaniczne notatniki, z których korzystali jego znajomi ze świata magicznych roślin.

Każdy w tej rodzinie wydawał się być inny, najstarsze dziecko Vermilionów- October- Był duszą towarzystwa. Niezwykle energiczny chłopak, którego największą miłością był sport. W rodzinnym domu często wyruszał na samotne wspinaczki na szczyty gór, lecz w szkole odkrył, jak znakomicie odnajduje się w lataniu na miotle. W tym wszystkim mamy jeszcze jedną postać, która nigdy nie miała w sobie tyle pasji, co pozostali członkowie jej rodziny.
April Vermilion była markotna, wiecznie znudzona i przy tym bardzo melancholijna. Jako dziecko wszędzie jej było pełno i zadawała sto pytań na minutę. Rodzicom bardzo podobało się to, że była ciekawa świata, przeglądała wiele książek i zastanawiała się nad wszystkim, co tylko przeczytała. Dopiero gdy zaczęła być bardziej świadoma swojej egzystencji, zaczęła się bać, że może być niewystarczająco dobra, przeciętna. Przez całe życie była osamotniona, ciężko było dotrzeć do matki humanistki, która zamiast rozmawiać z dzieckiem opisywała, jak cudownie promienie słoneczne odbijają się od oblodzonej rzeki i śnieżnych zboczy gór. O ojcu nie warto wspominać. Mimo tego, że był ciepłym i uśmiechniętym człowiekiem, odzywał się bardzo oszczędnie. Czasami April pomagała mu przy roślinach, ale często odbywało się to w ciszy. Brat był od niej starszy niemal 10 lat, więc zdążył szybko uciec z tego odludzia, by spełniać się w swoim ukochanym Quidditchu. Właściwie dziewczyna nie zdążyła go nawet poznać. October zamieszkał w Anglii, w starym domu swojej matki, i od tamtego czasu już nigdy nie wrócił do Kanady.

Magii April uczyła się w Kanadzie. W tamtejszej szkole magii bardziej otworzyła się na ludzi, ale nigdy nie była najlepszą przyjaciółką. Brak jej empatii i wrażliwości. Nigdy nie kierowała się emocjami, wolała kontemplować różnorakie sprawy w swojej głowie, niż słuchać o zawodach miłosnych swoich przyjaciółek. Wbrew jej sposobie myślenia- była niezwykle ciepłą osobą. Zawsze można było na nią liczyć, ale jednocześnie trudno było do niej dotrzeć. Powiedzmy, że żyła we własnym świecie i nie lubiła z niego uciekać.
Po ojcu pozostała jej miłość do przyrody, co było widać w jej wynikach szkolnych. Zawsze miała dobre oceny z zielarstwa, eliksirów, opieką nad magicznymi stworzeniami, ale nigdy nie odnajdywała pasji w rzucaniu zaklęć. Zdecydowanie wolała się zajmować nauką i wiedzą. Stąd też w niej zainteresowanie astronomią i wróżbiarstwem. Poza tym, podobno miała ogromny talent do wróżenia. Niejednokrotnie to usłyszała i mimo, że nigdy nie brała tego na poważnie, czasami myślała, że faktycznie może się w tym spełnić. April jest okazem myśliciela, czemu oddaje się całkowicie. Najbardziej w szkole doceniała czas, który spędzała ze sobą, chociaż naprawdę uwielbiała swoich przyjaciół i cieszyła się, że już więcej nie musi być samotna.

Jej charakter zaczął się zmieniać, gdy poznawała siebie i swoją kobiecość. Nie była brzydka i często czuła na sobie wzrok innych mężczyzn. Nigdy nie była zakochana, ale uwielbiała być adorowana we wszelaki sposób. Czuła się wtedy wyjątkowa i doceniana. Po ukończeniu szkoły najbardziej ceniła sobie obecność bogatych mężczyzn. Wyprowadziła się ze swojego pustkowia i pomieszkiwała u przystojnych Kanadyjczyków, którzy spełniali każdą jej zachciankę. Nigdy nie widziała w swoim zachowaniu nic złego, w końcu i tak nie potrafiła się zakochać, więc czemu nie miała wykorzystywać swoich atutów dla własnych korzyści i ku przyjemności jej kochanków.
Te chore uczucie bycia adorowaną i wielbioną przez mężczyzn było dla niej jak narkotyk. Potrzebowała bycia docenianą, by podnosić poczucie własnej wartości- w końcu nikt nie potrafił docenić jej umiejętności i wiedzy. Przecież była tylko kobietą. Ładną lalką, która powinna cieszyć oko i ciało.
Długo to trwało, zanim April wyrwała się z transu seksu, romansów i pieniędzy. Zaczęła czuć się okropnie nieszczęśliwa i niespełniona. Głód bodźców zaczął gasnąć i dziewczyna zaczęła zdawać sobie sprawę, że marnuje swoje życie dla przyjemności. Miała dwadzieścia lat i nie miała na siebie pomysłu, planów, nie wiedziała w jaki sposób chce się spełnić. Nienawidziła siebie za to, jak nisko upadła tylko dlatego, by mężczyźni doceniali ją za ładną buzię i zgrabne nogi.

Pamiętała ten dzień, jakby stało się to wczoraj. Kanadyjski Sydney w Nowej Szkocji. Biała pościel, ona, James i letni wiatr muskający ich nagie ciała. Było tak wcześnie rano, że słońce dopiero co zaczęło się wyłaniać znad wody. April wstała bezszelestnie i szybko jak lisica dobrała się do szuflady ze swoimi ubraniami. Ubrała lekką sukienkę, delikatnie odkrywającą kostki. Do tego perłowy naszyjnik z pasującą do kompletu bransoletką, a na głowę kapelusz, który miał chronić jej delikatną skórę. Białe szpilki zgarnęła przy okazji, wychodząc z pomieszczenia. Wszystko było już przygotowane- walizka z jej rzeczami stała schowana za ciężką zasłoną tuż przy wyjściu z willi jej ostatniego kochanka. Był ostatnim kochankiem dlatego, bo właśnie miała opuścić kanadę i raz na zawsze zmienić swoje życie.
Stąd miała wyjechać do Nowego Jorku, gdzie czekał na nią prom prosto do Anglii, gdzie miała pomieszkać u swojego brata. Jej dom kojarzył jej się ze wszystkimi błędnymi decyzjami i porażkami, które poniosła zaraz, po ukończeniu szkoły. Czuła, że nowy, nieznany kraj da jej niezwykłe możliwości i szanse, które będzie musiała wykorzystać.

W Anglii mieszka już dwa lata. Pierwsze miesiące pomieszkiwała u swojego brata, ale chciała się jak najszybciej usamodzielnić. Dopiero, gdy zaczęła mieszkać sama, wychodzić na ulice i pracować, rozmawiać z ludźmi zobaczyła, że w Londynie wcale nie dzieje się dobrze. Mimo, że była czarownicą czystej krwi, nigdy nie popierała bezpodstawnej nietolerancji. Może była zbyt obojętna na to wszystko i powinna opowiedzieć się po stronie Zakonu Feniksa? A jednak tego nie zrobiła, dbała o własne interesy i nie chciała w żaden sposób mieszać się w wojny polityczne, biorąc pod uwagę również to, że powodziło jej się całkiem nieźle. Zajmowała się tym, czego nauczył ją ojciec- w końcu mogła sobie na to pozwolić. Ponadto wzięła sobie do serca słowa nauczycielki od wróżb i zajmuje się onejromancją- wróżeniem ze snów. Może w końcu zacznie się spełniać i czuć się ze sobą dobrze?