Komnaty Haverlocka

Soczysta wiązka przekleństw wyrwała się z ust ekscentrycznego lorda, gdy przemiana nadal nie spełniała jego oczekiwań. Czy naprawdę i jego dar miał zamiar robić mu na złość w tym jednym, konkretnym momencie? Bądź przeklęty parszywy losie! Dzisiejszy dzień był jednym z niewielu, podczas których mógł się trochę rozerwać, wyrwać od obowiązków i rozruszać stare kości. Haverlock nie był przyzwyczajony do siedzenia w miejscu i to właśnie ono wyprowadzało go z równowagi najmocniej. Niezadowolony wrócił do swojej twarzy. Nerwowo przeszedł po komnacie, by finalnie upić kilka łyków wina z kryształowego kieliszka.
Ponoć do trzech razy sztuka, czyż nie?
Lord Travers postanowił spróbować jeszcze jeden raz, mając nadzieję, że tym razem wynik będzie satysfakcjonujący. Tym razem rozpoczął od twarzy - jego usta miały stać się węższe, oczy nabrać innego kształtu, inaczej ułożone kości policzkowe miały zmienić rysy jego twarzy a inny łuk brwi nadał jego twarzy poważniejszego wyrazu. Włosy lorda miały przybrać barwę ciemnego, prawie czarnego brązu jednocześnie wydłużając się na długość linii męskiej szczęki. Brodę Traversa miała przyozdobić ciemna, kozia bródka okraszona bujnym wąsem. Wisienką na torcie, pasującą już do wymyślonej historii miała być paskudna blizna ciągnąca się od lewego kącika ust, aż po lekko naderwane ucho.
Nie mógł zapomnieć o tym co najbardziej go dziś nie zadowalało - nabraniu kilku centymetrów wzrostu, jednocześnie ostrożnie modyfikując inne części ciała, aby wyglądał odpowiednio proporcjonalnie - wszak jako pokraka nie wycisnąłby z dzisiejszego wieczoru tego, co czego tak naprawdę pożądał - emocji oraz wszelakich przygód.
Ciężkie westchnienie wyrwało się z jego piersi, gdy ruszył w kierunku jednego z luster, aby zobaczyć rezultaty swojej przemiany. Miał szczerą nadzieję, że tym razem to, co ujrzy w lustrze będzie w pełni satysfakcjonujące by mógł w końcu dobrać odpowiednie szaty (również będące częścią przebrania) oraz deportować się z Corbenic Castle tuż przed przejściami granicznymi.

| ST przemiany 60-51, bonus z biegłości +20

The member 'Haverlock Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 93

Uśmiech pojawił się na nowej twarzy ekscentrycznego lorda, zachwyconego z rezultatu. Twarz prezentowała się dokładnie tak, jak sobie tego zażyczył nie pozostawiając żadnego, nawet najmniejszego pola do narzekania. Z taką twarzą był gotów podbijać londyńskie doki! Uważniej nachylił się nad lustrem, przyglądając się bliźnie, jaka wyrysowała się na jego twarzy. Po raz kolejny jego dar zdawał się zadziwiać w możliwościach, jakie posiadał. Kto wie, co dałoby się osiągnąć gdyby rozwinął go jeszcze bardziej? Ach, z pewnością będzie musiał spróbować! Zaskoczenie wymalowało się na nowej twarzy gdy zauważył, że jego tęczówki przybrały inny kolor. Z intensywnie niebieskich przybrały barwę ciepłego brązu.
Tak, tak, tak!
Po kilku niepowodzeniach dzisiejszy wieczór zapowiadał się jeszcze lepiej, niż mógł sądzić! Z werwą, ekscytacją oraz nowymi chęciami ruszył do szafy, w poszukiwaniu odpowiedniejszych szat niż te, w których chadzał dzień w dzień oraz które z pewnością zwróciłyby na niego inną uwagę, niż by tego chciał.
- Co my tu mamy... - Mruknął sam do siebie... Nie poznając swojego głosu. Słowa jakie wypowiedział nabrały niższego, niemal basowego brzmienia, wprawiając lorda w jeszcze lepszy nastrój. Nie przywykł do aż tak wielkich zmian, gdyż zmienić również swoje struny głosowe nie udawało mu się często. Czując coraz większą chęć do działania (musiał zapamiętać, aby popracować nad darem) sprawniej przerzucił szmaty, wybierając nijaką, ciemną szatę o prostym, dość popularnym kroju, dla zabawy skrywając swoje dłonie pod ciemnymi rękawiczkami.
Haverlock ostatni raz przejrzał się w lustrze, zamknął drzwi do swych komnat rzeźbionym kluczem by wygasić wszelkie światła udając, że udał się na zasłużony spoczynek. Nie chciał, aby jego ojciec bądź lord nestor dowiedzieli się o nocnych wycieczkach niemal pewien, że zapewne nie pochwaliliby odkrywania większej części świata, mimo iż nie raz pomogło mu w interesach. Na szczęście dar metamorfomagii był w stanie zapewnić mu odpowiednią anonimowość. Z tą myślą deportował się ze swoich komnat.

/zt idę zdobywać kuźnię!

25 kwietnia 1957 roku

Ostatnia wycieczka do Londynu zakończyła się... W sposób, w jaki tego się nie spodziewał. Co prawda zabawa z młodzikiem, obecnie skaczącym gdzieś pod postacią żaby, miał jednak okazję poznać kogoś,kto jednoznacznie zbudził jego ciekawość w nie jednej kategorii. I nie potrafił odmówić sobie kolejnego spotkania, będącego również okazją do lepszego opanowania arkanów zaklęć ofensywnych, nie będących dwulicową czarną magią. A to mogło mu się kiedyś przydać, chociaż nie było pierwszym, najważniejszym powodem, dla którego zgodził się na kolejne spotkanie.
Aby jednak móc udać się na spotkanie, musiał odpowiednio zadbać o swój wygląd. Tym razem doskonale wiedział, jaką twarz chciał przyjąć - musiał wyglądać tak, jak ostatnim razem, gdy przedstawiał się jako Vernon Ravens.
Przemianę rozpoczął od twarzy. Jego usta miały stracić na pełności stając się węższe, oczy miały przybrać trochę inny kształt tak samo jak kości policzkowe, których inne ułożenie miało znacznie zmienić rysy jego twarzy. Łuk brwiowy również powinien zmienić swoje położenie, nadając mu odrobinę poważniejszego wyrazu. Włosy lorda miały wydłużyć się tak, aby sięgnąć linii jego szczęki oraz przybrać ciemny, prawie czarny odcień brązu. Na jego brodzie miała pojawić się ciemna, kozia bródka a nad górną wargą miał osiąść bujny wąs, którego zakręcanie stało się pewnym odruchem Haverlocka w przebraniu Vernona. Nie zapomniał również o bliźnie, jaka miała ciągnąć się od lewego kącika ust aż po ucho, które winno być odrobinę naderwane. Dokładnie zapamiętał rysy twarzy, jakie prezentował tamtego dnia wiedząc, że przyjdzie mu je odtworzyć zapewne jeszcze kilka razy. Kto wie, na ile spotkań przyjdzie im się umówić? Miał nadzieję, że wyciągnie z tych spotkań tyle korzyści, ile tylko się da. Tak samo jak miał nadzieję, że cała przemiana przebiegnie sprawnie, by mógł pojawić się na miejscu spotkania jako pierwszy. Ostatnią rzeczą, jaką miał zmienić miał być wzrost - potrzebował kilku centymetrów więcej.

The member 'Haverlock Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 31

Haverlock Travers podszedł do lustra, aby uważnie przyjrzeć się przemianie, jaką dokonał. Tym razem przemiana nie była na tyle silna, aby zmienić kolor jego tęczówek. Miał nadzieję, że osoba z którą miał się spotkać, nie zauważy tego drobnego szczegółu. Wszak ostatnim razem mieli okazję spotkać się nocą, w starej kuźni skutecznie pogrążonej w półmroku. Intensywnie niebieskie tęczówki wodziły po jego odbiciu uważnie sprawdzając, czy aby wszystko wyglądało tak, jak powinno; czy nie popełnił ani jednego błędu; czy nic nie odbiegało do założonego wcześniej wizerunku. Z zadowoleniem zauważył, że jego twarz - po za kolorem tęczówek - wyglądała zupełnie tak samo, jak i ostatnim razem. Dobrze, bardzo dobrze.
Również jego ciało przyjęło odpowiednią wysokość, a jego kończyny były proporcjonalne do wysokości. I to ucieszyło ekscentrycznego lorda, gdyż w ten sposób mógł udać się na spotkanie. Pozostawał jeszcze jeden szczegół, jakim był głos - poprzednim razem udało mu się zmienić również swoje struny głosowe, teraz jednak musiał polegać na swoich umiejętnościach. Kilka razy spróbował zimitować głos, jaki posiadał tamtego dnia i wyszło mu to całkiem nieźle. Na szczęście głos, jakim przyszło mu mówić tamtego dnia był zbliżony do tego, który sam posiadał. Co prawda mógłby poświęcić trochę więcej czasu oraz prób na przemianę, spieszno było mu jednak do wyruszenia w drogę, do przygód oraz kolejnych dziwnych gier, w które cholernie lubił grać. Efekt był więc jak na jego gust odpowiedni.
Pozostało jedynie zmienić ubrania na jakieś, bardziej odpowiadające zwykłemu rzemieślnikowi oraz schować rodową biżuterię w bezpieczne miejsce. To, jak prezentował się w swej codzienności z pewnością nie pasowało do wykreowanej postaci. Po kilku minutach był już gotowy do spotkania, jakie wyznaczył na dzisiejszy dzień. Upewniwszy się jeszcze, że nikt nie zauważy jego braku ani niczego, co mogłoby wzbudzić podejrzliwość mężczyzna deportował się ze swoich komnat.

/zt.

14 Maja 1957 roku

Wieści szybko rozchodziły się po świecie - było to prawdą powszechnie znaną i naturalną, zwłaszcza jeśli przyjrzeć by się gatunkowi ludzkiemu. Nie zależnie od pochodzenia czarodzieje mieli to do siebie, że uwielbiali wymieniać się najróżniejszymi informacjami... A te, zwłaszcza jeśli chodziły z portowego otoczenia, bardzo często docierały do jego uszu. Jako przedstawiciel rodu parającego się handlem morskim na międzynarodowych wodach chciał mieć rękę na pulsie. Ledwie dwa dni temu usłyszał, że poszukują pewnego czarodzieja, mianem Vernon Ravens - jego alter ego, jakie przyjął jednego wieczoru, oraz które poznała tylko jedna czarownica, teraz próbująca wkupić się w łaski jego rodu. Osz to mała, podła żmija! Oferował jej część swoich umiejętności oraz kawałek skrytki (to, że pod inną postacią wcale się nie liczyło w tej kwestii) a ona nie dość, że go wystawiła, to jeszcze podle doniosła na niego do magipolicji. Nie mógł tego tak pozostawić, wiadomości jakie udało mu się zdobyć sprawiały, że doskonale wiedział, gdzie powinien szukać podłej, obślizgłej czarownicy. I nawet jeśli wystąpiłaby przed nim bez jakiegokolwiek odzienia, raczej nie byłaby w stanie go udobruchać.
Pełen złych zamiarów, zaczął pracować nad zmianą swojej postaci. W końcu, jeśli nie dorwie jej tak, z pewnością będzie mógł to zrobić wpływowy lord Travers.
Przemianę jak zawsze rozpoczął od twarzy. Oczy miały przybrać inny kształt, tak samo jak usta, nos oraz kości policzkowe. To wszystko miało zmienić jego twarz z postaci Haverlocka Travers na podłęgo Vernona Ravens szukającego zemsty. Włosy miały przybrać ciemniejszego koloru i wydłużyć się do linii jego szczęki, a finalnym dotykiem miała być kozia bródka oraz wąs nad górną wargą. Nie zapomniał również obliźnie, jaka zdobiła lico Vernona nie chcąc, by chociaż jeden szczegół odbiegał od poprzedniej prezencji. Potrzebował również kilku centymetrów wzrostu aby wszystko było dokładnie tak, jak ostatnim razem.



| ST przemiany 60-51, bonus z biegłości +20

The member 'Haverlock Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Kilka kroków jakie dzieliło go od lustra pokonał szybko, dość nerwowo by zauważyć, że przemiana nie udała się tak, jak powinna. Na Merlina i wszystkie jego dziwki! Akurat teraz, gdy zależało mu na czasie, gdy miał rozrachunki do załatwienia oraz kilka, zapewne bolesnych lekcji i nauczek do wymierzenia jego dar zdawał się robić mu na złość. Nerwy coraz mocniej wzbierały w jego żyłach, pompując w nie adrenalinę oraz coraz większe pokłady złości. A może to właśnie przez emocje miała miejsce ta cała sytuacja?
Lord Travers zrobił kilka kroków po swojej komnacie, próbując się uspokoić. Nic nie zdziała, jeśli będą targały nim silne emocje, nawet jeśli nie mógł doczekać się, aż rozprawi się z Wren. Pierś mężczyzny uniosła się ku górze by zaraz opaść w dół w kilku szybkich oddechach, gdy próbował ochłonąć.
Dopiero gdy poczuł, że emocje powoli opuszczają jego ciało postanowił przystąpić do kolejnej próby przemiany. Skupił swoje myśli na tym, co miał dokonać czyli swojej przemianie metamorfomagicznej. Wyobraził sobie twarz, jaką przybrał podczas ostatniego spotkania z dziewczyną, przywołując z pamięci dokładne wszelkie, nawet najmniejsze szczegóły. Dokładnie wiedział, jak powinny prezentować się rysy jego twarzy uważnie więc przywołał je, próbując przeobrazić swoją twarz w dokładnie taką, jaka pojawiła się przed jego oczami. Powoli, skrupulatnie starał się manipulować się swoim ciałem aby przybrało odpowiednią formę, a on mógł ruszyć w kierunku Londynu, by załatwić swoje porachunki. Nie zapomniał również o zbalansowaniu wzrostu, dodając sobie kilka centymetrów, tak jak ostatnim razem.
Miał nadzieję, że teraz, gdy odrobinę zapanował nad swoimi emocjami przemiana przejdzie pomyślnie. Dar metamorfomagii bywał kapryśny nawet dla kogoś, kto posługiwał się nim od ponad dwudziestu lat, będąc pewnym, że całkiem nieźle opanował jego arkana. Cały czas jednak dar zdawał się zaskakiwać, zwłaszcza gdy w grę wchodziły silniejsze emocje. A tak się składało, że Haverlock Travers zawsze był człowiekiem impulsywnym.



| ST przemiany 60-51, bonus z biegłości +20

The member 'Haverlock Travers' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 96

Lord Travers ponownie podszedł do lustra, aby przyjrzeć się przemianie, jaka się w nim dokonała. Szeroki uśmiech pojawił się na jego ustach, gdy coraz uważniej przyglądał się swojemu odbiciu. Tym razem rozchodzenie emocji oraz próba uspokojenia się chociaż odrobinę sprawiła, że skutek był więcej niż zadowalający. Jego twarz przypominała dokładnie tę twarz, jaką zaprezentował podczas pierwszego spotkania z dziewczyną w porcie. Włosy przybrały odpowiednią długość oraz kolor, tęczówki ponownie przybrały ciemną barwę, blizna i naderwane ucho prezentowały się równie makabrycznie, co ostatnim razem.
Wspaniale, naprawdę wspaniale!
I jego sylwetka nie pozostawiała żadnych życzeń - przybyło mu centymetrów, a cała postać była proporcjonalna, jakby urodził się tym ciele i nie było ono tak plastyczne, jak ciała metamorfomagów. Z taką prezencją mógł ruszyć w kierunku Londynu, aby móc rozwiązać pewne niesnaski.
Brakowało mu tylko jednego, niewielkiego szczegółu, jakim był odpowiedni ubiór. Sprawnie wygrzebał w dna obszernej szafy szmaty, jakie zwykł nosić Vernon Ravens - daleko im było do idealnie skrojonych garniturów wykonanych z najwyższej jakości materiałów. Były przeciętne, ciemne oraz nie rzucające się za bardzo w oczy - dokładnie takie, jakich potrzebował aby móc wprowadzić w życie swój plan, złożony jedynie z dwóch punktów: dorwać czarownicę oraz działać pod wpływem impulsu, jak to zwykle miał w zwyczaju. Tak, to na pewno będzie dobry plan.
Wyszykowanie się do wyjścia nie zajęło Haverlockowi dużo czasu. Napędzany złością oraz chęcią zemsty chciał jak najszybciej opuścić komnaty oraz przemknąć do Londynu doskonale wiedząc, że jeśli natknie się na jakiś patrol z pewnością szybko wyjaśni sytuację, wracając na chwilę do swej twarzy. Ostatnie spojrzenie w lustro upewniło ekscentrycznego Lorda w przekonaniu, że prezentował się odpowiednio. Teraz ciemne tęczówki przebiegły uważnie po jego komnacie w poszukiwaniu przedmiotów, które mogły mu się przydać, a gdy one zostały skompletowane i skrupulatnie rozmieszczone po kieszeniach, był gotowy aby opuścić komnaty. Gotowy na jakże interesujące spotkanie.

/zt.