dość giętka, 9 cali, akacja, pióro pegaza

Mimowolnie spojrzała w stronę okna, z którego rozpościerał się widok na ogród i las, i przeklętą jabłonkę, przyczynę wielu siniaków, zadrapań i pokąsań przez niezadowolone z naruszenia ich prywatności owady.

Czując, że atmosfera zgęstniała i osiadła nieznośnie na drobnych barkach całym ciężarem, odezwała się pierwsza.

Odnosiła jednak wrażenie, że jej towarzyszka odbierała pełnienie kobiecych obowiązków jako coś złego, uwłaczającego lub nawet niemożliwego, chociaż w rzeczywistości nie określiłaby tego żadnym z tych słów.

Moore stanęła w drzwiach odziana w szlafrok i krzyżując ręce pod biustem, zmarszczyła czoło, czując od razu jak ściągnięta pod zieloną, zastygniętą maską skóra zawołała o pomoc.

Zachowując stosowną odległość, przystanęła w wejściu i odszukała wzrokiem psiego pacjenta leżącego na prowizorycznym stole.

Widok rozkwaszonego nosa niespecjalnie Penelopę zaskoczył, nie tylko dlatego, że tym razem zadecydował się zapowiedzieć i wspomnieć o tym drobnym detalu w liście.

Z naturalną cierpliwością, której wielu mogło jej pozazdrościć, pozwoliła Frances na zebranie myśli do kupy, sama zaś w milczeniu rozlała ciepłą herbatę do filiżanek.

Nie kryła zdziwienia mieszającego się z przerażeniem, gdy odkryła, że we wszystkich lukach planu nie założyła tylko jednego...

Był środek nocy, kiedy Penelopa jakimś cudem dotarła z powrotem do Zagajnika w stanie wyjątkowo okropnym, nietrzeźwym, takim, do którego doprowadziła się w życiu jedynie raz, gdy w jednym momencie wszystko zawaliło się jej na głowę.

już po chwili ubiła sobie cztery litery o ścieżkę, a jedynie usłany runem rów lekko zamortyzował bolesny upadek i wplątanie się zwiewnej sukienki w ostrzy krzew.

XXX

X

XXX

XXX