[bylobrzydkobedzieladnie]

21 kwietnia

Z każdym tygodniem miała coraz bardziej pesymistyczne myśli o przyszłości. Malowała się coraz bardziej ponuro. Gdy myślała, że gorzej już nie będzie, to było. Położyli kres anomaliom, to było ważne, lecz pomimo tej wygranej bitwy, to szala zwycięstwa na wojnie zdawała się przechylać ku siłom ciemności. Na przełomie marca i kwietnia musiała wynieść się przez to z Londynu, nad którym zapanował ten okrutny czarnoksiężnik i jego zwolennicy, Rycerze Walpurgii, ogłaszając go miejscem czystym od mugoli i zdrajców krwi. Mieszkanie Poppy w Londynie stało więc puste, a ona przez pierwsze kilkanaście dni błąkała się po dalszej rodzinie i znajomych, z dwoma kotami, sową i kanarkiem. Czuła się niezręcznie, było jej głupio, że sprawia komuś kłopot, lecz nie miała wyjścia. Nie chciała pojawiać się w Ministerstwie Magii - jej matka była mugolką.
Wieść o powrocie Billy'ego do kraju była niczym ciepły, biały deszcz po miesiącach czarnomagicznej burzy. Jak dobrze ujrzeć go z powrotem! Martwiła się o przyjaciela, tęskniła za nim, lecz nigdy nie miała mu za złe tego, że zdecydował się wyjechać. Miał maleńkie dziecko i był za nie odpowiedzialny, to Amelię przede wszystkim miał chronić. W Oazie znalazł jednak schronienie i zaproponował je także i pannie Pomfrey. Miała swój kącik, gdzie mogła się przespać, w zamian odwdzięczała się gotowaniem obiadów i sprzątaniem. W części kuchennej niewielkiej chatki ulokowała także swój kociołek, lśniący prawdziwym złotem i majestyczny, który podarował jej lord Prewett. W wolnej chwili musiała zrobić z niego użytek. Upiekłszy ciastka dla Amelii rozpaliła pod nim palenisko i zabrała się do pracy.
Wlała do naczynia trochę wody i zagotowała ją zaklęciem, po czym od razu wrzuciła do niej pokruszoną korę lipy oraz suszone świerszcze. W pierwszej kolejności miała zamiar uwarzyć eliksir znieczulający, dlatego w odpowiedniej chwili dodała tam jego serce - płatki ciemiernika. Zamieszawszy wywar chochlą pięciokrotnie zgodnie ze wskazówkami zegara, pozostawiła go na równe dwa kwadranse, by zgęstniał po czym dolała doń dwie fiolki wody miodowej i nieco przygasiła ogień. Teraz eliksir miał bulgotać ponad godzinę na niewielkim ogniu, nabrać odpowiedniej barwy i konsystencji. Miała nadzieję, że ujrzy kolor szmaragdu i przestanie czuć jakikolwiek zapach. W ostatniej kolejności wrzuciła do kociołka dziesięć dekagramów łusek z węgorza.


| eliksir znieczulający, st 70, zużywam płatki ciemiernika

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 48

Wszystko wydawało się w porządku. Wywar przybierał coraz zieleńszej, soczystszej barwy. Spokojnie bulgotał na niewielkim ogniu, Poppy dbała o to, by gęstniejąc nie przywarł do dna, lecz po upłynięciu czasu, po którym powinien być gotowy nadal czuła dziwny zapach. Pochyliła się nad nim, pomimo buchającej, parzącej pary i miała wrażenie, że czymś trąca, chociaż powinien być całkiem bezwonny. A może tylko się tak pannie Pomfrey wydawało? Nie była do końca pewna. Przelała wywar do dwóch przygotowanych, oznaczonych fiolek, jednakże zdecydowała się cały proces powtórzyć raz jeszcze. Wyczyściła kociołek i znów napełniła go wodą. Kiedy zaczęła wrzeć wrzuciła kolejną porcję pokruszonej kory lipy i suszonych świerszczy. Na szczęście ich nie brakowało. Przywołała zaklęciem księgę z recepturami, tym razem woląc postępować bardziej ostrożnie, by nie popełnić żadnego błędu. Śledząc recepturę eliksiru znieczulającego we wskazanej przezeń chwili wrzuciła do kociołka zważoną porcję płatków ciemiernika. Chochelka ponownie poszła w ruch, zaś Poppy wyciągnęła ze swojego kuferka następne fiolki wody miodowej. Powinna była odwiedzić aptekę, lecz nie miała chwilowo swojej pracowni i brakowało miejsca. Chatki w Oazie były naprawdę niewielkie. Przygasiła ogień w palenisku i znów zostawiła wywar, by spokojnie bulgotał. Tym razem jednak dużo częściej go mieszała i przyglądała mu się uważniej. Ostatnim składnikiem były znów łuski z węgorza.

| eliksir znieczulający, st 70, zużywam płatki ciemiernika

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 19

Może tylko się jej tak wydawało, że jest ostrożniejsza... A może to któryś składnik był nieodpowiedniej jakości? Tak, czy owak - wywar nie nadawał się do użytku. W pewnej chwili zaczął mocno cuchnąć zgniłymi jajami, Poppy otworzyła aż okno, zmartwiona, że dziecko będzie wdychać te cuchnące opary. Natychmiast zaklęciem pozbyła się zawartości kociołka i wyczyściła go. Cały proces musiała powtórzyć od nowa. Najpierw zdecydowanie uważniej przestudiowała znów recepturę. Przecież potrafiła uwarzyć ten eliksir. Nie był prosty, miał silne działanie, lecz wierzyła w swoje umiejętności. Ciężko pracowała nad alchemią.
Do wrzącej w kociołku czystej wody wrzuciła po raz kolejny pokruszona korę lipy i suszone świerszcze. Jeżeli miało iść tak dalej, to szybko pozbędzie się zapasu... Musiała być dobrej myśli. W kociołku znalazło się także serce eliksiru znieczulającego - płatki ciemiernika. Oprócz tej porcji pozostały jej jeszcze trzy. Mogła ich użyć także do słabszej odmiany tego eliksiru, lecz chciała spróbować jeszcze raz. Do trzech razy wszak sztuka. We wskazanej w recepturze chwili dolała fiolek wody miodowej, tym razem ciut więcej, bo może w tym tkwił problem. Ogień pozostawiła naprawdę niewielki, by eliksir na pewno się nie przypalił, po czym odczekała odpowiednią ilość czasu z ostatnim składnikiem - łuskami węgorza.

| eliksir znieczulający, st 70, zużywam płatki ciemiernika

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 89

Uśmiechnęła się szeroko, kiedy eliksir stał się idealnie szmaragdowy i całkowicie bezwonny. Tym razem Poppy miała pewność, że eliksir znieczulający uwarzony był bezbłędnie. Po ostudzeniu przelała go do dwóch kolejnych fiolek, po czym wyczyściła kociołek. Nie kończyła jeszcze pracy, miała sporo czasu. Nie zamknęła póki co księgi z recepturami na eliksiry lecznicze. Skoro już ją wyciągnęła, to postanowiła zrobić użytek z bezoaru, którego miała jeszcze trochę. Podstawowego antidotum nigdy nie było dość. Zawsze mogło się przydać.
Na dnie złotego kociołka położyła kawałek bezoaru, po czym zalała go kilkoma szklankami wody. Zagotowała ja, tym razem nie zaklęciem, bo ważny był tu czas, by bezoar powoli uwalniał swoje mikroelementy. Pomóc miała mu w tym fiolka nalewki z pięciornika kurze ziele oraz dokładnie trzy uncje much siatkoskrzydłych. Czekając na odpowiednią chwilę upajała się zapachem szałwii, odwlekając moment, w którym musiała wrzucić ją do kociołka. W ostatniej kolejności ostrożnie rozgniatała owoce dyptamu, by puściły sok nad kociołkiem. Wbrew pozorom miało to zneutralizować kolor wywaru - miał stać się bowiem całkiem jasny.

| warzę antidotum podstawowe, st 40, serce to bezoar

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 77

Podstawowe antidotum było jednym z najczęściej warzonych przez pannę Pomfrey, bo było niezwykle uniwersalne. Działało na większość trucizn, tych słabszych rzecz jasna, lecz w Hogwarcie nie istniała potrzeba na coś silniejszego. Eliksir wyglądał jak mleko, do tego miał silnie mdlący zapach, wydawał się zatem idealny. Powinien smakować gorzko, lecz nie próbowała go, a przelała do trzech fiolek, które starannie oznaczyła podpisanymi etykietami. Zawsze tak robiła, by pozostali Zakonnicy nie mieli problemu z odróżnieniem eliksirów.
Odłożyła księgę z recepturami na wywary lecznicze do swojego kufra, po czym wyciągnęła inną. Odnalazła stronę z eliksirem niezłomności i wzięła się do pracy. Gdy w kociołku gotował się już wywar ze śluzem z gumochłona i żabim skrzekiem, Poppy oczyszczała kilka różnych grzybów z brudu i krajała je na maleńkie kawałeczki. Kiedy konsystencja wywaru, z którego miał powstać eliksir niezłomności, zgęstniała dodała jego serce - róg garboroga, który wcześniej utarła w moździerzu na proch. Eliksir był dość prostszy i szybki do uwarzenia. Zwiększyła ogień i mieszając w nim chochla czekała aż przybierze odpowiedniej barwy. Wtedy wrzuciła pokrojoną na drobne kawałki wątrobę szczuroszczeta i znów zaczęła mieszać w kociołku - tym razem w odwrotną stronę.

| warzę eliksir niezłomności, st 40, serce: róg garboroga

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 98

Minęło kilka godzin, kiedy zajmowała kuchnię przyjaciela (był jednak chwilowo nieobecny, więc nie sprawiała mu kłopotu, w międzyczasie szykowała także dla niego i jego córki porządną kolację, miała więc nadzieję, ze nie będzie się gniewał, jeśli wróci wcześniej), lecz Poppy nie czuła się zmęczona pracą. Eliksir niezłomności także wydawał się uwarzony niemal doskonale i mogła czuć się zadowolona. Znalazł się w trzech fiolkach, po czym uzdrowicielka przekartkowała księgę w poszukiwaniu innych receptur. Trafiła na eliksir Kameleona i powiodła palcem po liście niezbędnych ingrediencji - tak akurat się składało, że posiadała wszystkie, dlatego postanowiła podjąć próbę uwarzenia tego niełatwego eliksiru. Przy wywarach innych niż lecznicze Poppy była dużo bardziej ostrożna.
W kociołku zagotowała wodę z włosami hipokampusa i zębami druzgotka. Gotowała je tak długo i w tak wysokiej temperaturze, podkręcanej zaklęciami, że rozpuściły się całkiem. Dopiero, kiedy wody trochę wyparowało wrzuciła do kociołka serce - żądło mantykory, pokruszone na drobne odłamki, po czym mieszała pięć raz zgodnie ze wskazówkami zegara i sześć razy na odwrót. I tak przez niemal czterdzieści pięć minut. Wtedy pokrajała drobno język kameleona i wydobyła ze szkatułki ususzone kwiaty bzu. Niedługo miały zakwitnąć świeże - oby tej maj był dla nich łaskawszy. Mimo, że kwiaty bzu były barwy bieli, oczekiwała, że wywar stanie się błękitny - Kameleon miał wszak przybrać ulubioną barwę alchemika.


| warzę eliksir Kameleona, st 60, serce: żądło mantykory

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 3

Na wierzch wyszło mniejsze doświadczenie z eliksirami inne, niż lecznicze. To, co mogło pójść nie tak, poszło nie tak. Eliksir w ogóle nie robił się niebieski. Wprost przeciwnie. Barwa stawała się coraz cieplejsza i ciemniejsza, wywar zaczynał trącić spalenizną, wydawał się nie do odratowania. Poppy musiała pozbyć się całej zawartości kociołka i porządnie go wyczyścić. Miała jeszcze trzy żądła mantykory, postanowiła więc spróbować jeszcze raz, człowiek uczył się na błędach.
Nad paleniskiem ponownie grzała się woda z włosami hipokampusa i kilkoma zębami druzgotka, wodnego demona, który także potrafił dobrze się ukrywać. To jednak język kameleona, dodany później, w odpowiedniej chwili oraz pokruszone na drobne kawałki serce, żądło mantykory, miało nadać eliksirowi główne właściwości maskujące. W kociołku Poppy mieszala tak zawzięcie, że aż rozbolała ją ręka, liczyła jednak pod nosem każdy obrót chochlą, by się na pewno nie pomylić. Kiedy wywar zgęstniał dodała doń kwiaty bzu. Miała nadzieję, że tym razem drugie podejście zakończy się sukcesem.

| warzę eliksir Kameleona, st 60, serce: żądło mantykory

The member 'Poppy Pomfrey' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 25