Z czym kojarzy mi się dzieciństwo?
Zapach świeżo upieczonego placka wiśniowego mamy, stojący na parapecie,miesza się z cudną wonią kwitnących fiołków, które akurat znajdują się obok niego. Bawię się na podwórku, ciesząc się ciepłymi promykami południowego słońca. Kopię dołki w trawie, dopiero co zasadzonej przez tatę. Szukam biedronek i biegam za motylami. Nucę piosenkę, do której tańczyłam ostatnio z mamą. Brudzę moją sukienką błotem. Cieszę się dzieciństwem, tymi dniami niewinności i beztroski. Bawię się, śmieję, dokazuję. Jeszcze nie wiem, co życie dla mnie planuje.

Z czym kojarzy mi się dzieciństwo?
Pamiętam strach w oczach mojego ojca tego dnia. Słyszę ponownie w uszach krzyk mojej matki. Widzę przed oczami jak upada na ziemię. Usta szeroko otwarte, oczy lekko przymknięte, pierwsza łza ucieka jej z pod powiek. Stara się zakryć dłońmi twarz, powstrzymać krzyk rozpacz, lecz nie daje rady. Patrzę na nią, nie wiedząc za bardzo co się dzieje. Jeszcze nic do mnie nie dotarło i jeszcze przez długi czas będę miała problem, by zrozumieć co dokładnie stało się tego dnia.  

Z czym kojarzy mi się dzieciństwo?
Widzę jak mama w pośpiechu się pakuje. Moje idealnie poskładane sukieneczki lądują w starej walizce ojca. W jej oczach widzę strach i rozpacz. Nie jestem pewna co się dzieję, gdzie jedziemy? Gdzie jest tata, czemu nie wrócił do domu? Rozpiera mnie złość. Nie chcę opuszczać domu, nic nie rozumiem. Chcę podejść do mamy, zbuntować się, ale czuję, że to nie jest dobry moment. Nic nie mówię, a z szafki zaraz obok mnie spada wazon.