Wyniuchaj troski

Anomalie, które w zeszłym roku przetoczyły się przez Wielką Brytanię, odcisnęły swoje piętno nie tylko na codziennym życiu czarodziejów, ale miały też ogromny wpływ na florę i faunę – zarówno tą magiczną, jak i niemagiczną. Zwierzęta stawały się agresywne, niespokojne, zmieniały schematy zachowań; niektóre instynktownie opuszczały dotknięte niestabilną energią tereny, inne – wprost przeciwnie – masowo gromadziły się wokół najsilniejszych skupisk, jak ćmy przyciągnięte do płomienia. U tych, które znajdowały się najbliżej źródeł anomalii, wciąż obserwuje się nietypowe cechy, które spędzają sen z powiek behawiorystom. Pozwala to na wysnucie daleko idącego wniosku, mówiącego o tym, że zwierzęta – a przynajmniej niektóre z nich – nie są obojętne na źródła magii i są w stanie je wyczuwać, być może także rozróżniając także ich odmienny charakter.

Cele badań
1. Znalezienie dowodu lub zaprzeczenia dla hipotezy: Zwierzęta (magiczne oraz/lub niemagiczne) są w stanie używać swoich instynktów bądź zmysłów do wyczuwania źródeł magii o różnym charakterze.
2. Jeżeli powyższa hipoteza okaże się prawdziwa: opracowanie metody tresury i nauczenie dwóch zwierząt (magicznego oraz niemagicznego) wykrywania źródeł czarnej magii i alarmowania właściciela o ich istnieniu (w najbliższym otoczeniu).

Stworzenie wytresowane w ten sposób będzie w stanie ostrzec właściciela o pojawieniu się źródła czarnej magii w najbliższej okolicy (pułapki, klątwy, dementora, przedmiotu etc.), dając mu czas na reakcję. Po wydaniu komendy (wyniuchaj troski) będzie w stanie wskazać przybliżone położenie źródła (jeśli w najbliższym otoczeniu będzie więcej niż jedno, wskaże źródło najsilniejsze).

Grupa badawcza
Aktualnie poszukiwani są: numerolog i drugi specjalista w opiece nad magicznymi stworzeniami, przy czym zaznaczam, że badania na pewno nie rozpoczną się w obecnym okresie fabularnym, i na pewno nie wcześniej niż w realnym sierpniu; jeśli jednak ktoś jest zainteresowany, można się zastanowić i zgłosić!

Prowadzący badania oraz specjalista w dziedzinie OnMS: Percival Blake
Drugi specjalista w dziedzinie OnMS: poszukiwany (min. III poziom biegłości)
Numerolog: poszukiwany (min. III poziom biegłości)

Etap I – przygotowanie teoretyczne
1. Zgromadzenie fachowej literatury oraz zweryfikowanie, czy w przeszłości były już prowadzone badania o podobnej tematyce. Analiza wyników.
2. Konsultacja ze specjalistą w dziedzinie numerologii w celu zrozumienia różnic pomiędzy konstrukcją poszczególnych dziedzin magii (i w jaki sposób owe różnice mogą odbijać się na zachowaniu magicznych i niemagicznych stworzeń).
3. Lokalizacja terenów dotkniętych przez anomalie, na których źródła czarnomagicznej energii mogły mieć wpływ na zachowanie okolicznej fauny. Wybór miejsc odpowiednich do dalszych obserwacji.



Etap II – obserwacja
Etap odbywa się w większości w terenie, w lokacjach wyłonionych podczas etapu I. Przebieg obserwacji może różnić się w poszczególnych przypadkach w zależności od gatunku stworzenia, każdorazowo wybrane okazy należy jednak oznakować, by było możliwe śledzenie zmian w ich zachowaniu przez dłuższy czas oraz w zależności od odległości dzielącej je od wygasłych źródeł anomalii.

Wybrane miejsca badań:

1. Ben Nevis (Szkocja) – z uwagi na rozległość terenu i wciąż obserwowane w okolicy efekty majowego wybuchu anomalii. Szczególnie interesujące mogą okazać się nocne obserwacje, ponieważ udowodniono, że właśnie wtedy magia działa na florę i faunę najintensywniej. Stworzenia, na które należy zwrócić uwagę:
1.1. Garborogi zamieszkujące dolinę Glen Nevis (czy zmieniły się szlaki wędrówek?).
1.2. Leśne licha (z oczywistych względów znakowanie niemożliwe, miejsca występowania mogą stanowić jednak cenną wskazówkę).
1.3. Kelpie żyjące w głębinach jeziora Lochan Meall an t-Suidhe (i ich związek z pojawiającymi się tam błędnymi ognikami).
1.4. Wilki (jako przykład stworzenia niemagicznego).
2. Peak District (Anglia) – obserwacja zachowania smoków przebywających w pobliżu wyciszonego źródła anomalii na wzgórzach rezerwatu (anomalia wyciszona przez Zakon Feniksa).
3. Somerset (Anglia) – obserwacja zachowania znikaczy przebywających na terenie rezerwatu, zwłaszcza tych mających gniazda w pobliżu wygasłego źródła anomalii (możliwość zarejestrowania zachowań stadnych; anomalia wygaszona przez Zakon Feniksa). Konieczne uzyskanie zgody Abbottów na przeprowadzenie badań.
4. Zamszony las (Irlandia) – obserwacja zachowania żyjących na tym terenie leśnych trolli (czy obecność źródła anomalii wpłynęła na lokalizację ich siedlisk, czy są agresywniejsze niż ich krewniacy z innych partii lasu?; anomalia wyciszona przez Rycerzy Walpurgii).
5. Rzeka Severn (Anglia) – zbadanie ciągłości rzeki i obserwacja żyjących na jej brzegach stworzeń (czy osobniki bytujące tuż przy wygaszonym źródle anomalii zachowują się inaczej – i w jaki sposób?; anomalia wygaszona przez Rycerzy Walpurgii). Stworzenia występujące na tym terenie:
5.1. Błotoryje (rozkład siedlisk).
5.2. Trolle rzeczne (zachowanie, agresywność).
6. Ogród magizoologiczny (Londyn) – a konkretnie aleja gargulców, które w czasie anomalii zaatakowały i zabiły co najmniej kilkunastu czarodziejów. Zbadanie ich zachowania po uspokojeniu źródła anomalii, czy zmienia się ono w zależności od odległości od wygaszonego źródła (anomalia okiełznana przez Zakon Feniksa)? Zachować szczególną ostrożność przed patrolami Ministerstwa Magii.



Etap III – analiza i opracowanie wyników
1. Analiza i opracowanie wszystkich zebranych wyników obserwacji pod kątem charakteru anomalii (pierwotnej, oraz w jaki sposób ją wyciszono: za pomocą czarnej czy białej magii) i gatunku stworzenia (szczególnie – czy gatunki niemagiczne reagują inaczej niż magiczne?).
2. Opracowanie metody tresury dla stworzeń magicznych i niemagicznych (jeżeli wystąpiły różnice).



Etap IV – tresura
Tresura powinna trwać minimum 4 tygodnie (w przypadku stworzenia magicznego) lub 8 tygodni (w przypadku stworzeń niemagicznych, mniej wyczulonych na występowanie magii w otoczeniu). Aby naukę można było w ogóle rozpocząć, wybrane zwierzę musi być w wystarczającym stopniu oswojone (być w stanie reagować na polecenia lub komendy wydawane przez człowieka).

Tresura obejmuje trzy etapy:

1. Nauka rozpoznawania źródeł magii i rozróżniania ich charakteru. Do nauki wykorzystuje się przedmioty emanujące danym rodzajem magii (pazur gryfa – magia ofensywna, biała; fluoryt – magia defensywna, biała; różdżka z rdzeniem o konotacji czarnomagicznej – czarna magia). Zwierzę uczy się reagowania wyłącznie na źródła czarnej magii i alarmowania właściciela, jeżeli pojawią się w pobliżu. Nauka odbywa się na neutralnym terenie (bez innych źródeł magii).
2. Nauka przeszukiwania najbliższego terenu w poszukiwaniu źródeł czarnej magii na komendę (wyniuchaj troski lub krócej niuchaj troski). Ten etap również odbywa się na neutralnym terenie (bez innych źródeł magii).
3. Sprawdzenie umiejętności zwierzęcia w terenie; do ćwiczeń wykorzystane zostaną obszary w przeszłości dotknięte przez wygaszone anomalie (najlepiej – przy wykorzystaniu czarnej magii, tj. przez Rycerzy Walpurgii).

Tresurą zostaną objęte dwa stworzenia: pies myśliwski rasy wyżeł (niemagiczny) oraz oswojony wcześniej smoczognik (magiczny).



Słowo końcowe
Tresura innych stworzeń po zakończeniu badań wymagać będzie każdorazowo powtórzenia etapu IV.