hej

i ja

Też chcę tu być.

Pssst. Masz niuchacza w torbie z paczkami

Tylko masz uważać na siebie.

nie wiem, jak się na to zapatrujesz, ale jeśli lubisz ryzyko... Gryfonem zostaje się przecież nie bez kozery!
Wenus to duży biznes, żeby ogarnąć ten burdel trzeba mieć oczy dookoła głowy, ale i tak zdarza się, że, coś wyjdzie za wcześnie, niż powinno. I wtedy posyła(łe)m po Ciebie.
Gdy asap potrzeba eliksiru dzień po, gdy nagle okaże się, że zostały nam już resztki wróżkowego pyłu i panowie nie mają czym pudrować nosków, kiedy natychmiast trzeba przekazać komuś naprawdę dużą gotówkę - jesteś.
Jeśli się zgodzisz, to super i możemy pchnąć to w zupełnie różne strony - możesz absolutnie nie wiedzieć, że pod szyldem Wenus kryje się nie tylko ekskluzywna restauracja, ale i dom uciech, możesz też się domyślać, jakie paczki przewozisz. I że praca dla mnie nie jest tyle nielegalna, ile niemoralna.
Teraz pewnie już Cię nie widuję, nie odbierasz moich zleceń - czy mogę przeczuwać, dlaczego zniknęłaś?

Jesteśmy kuzynami!
Co prawda Lydia trafiła do Hogwartu, gdy Tom już z niego wyszedł, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby Lydia - razem z Billym - wpadała w dzieciństwie do Czarodziejskiego Warsztatu Genthonów i do domku na klifie w Reculver, gdzie spotykalibyśmy się w czasie jakichś rodzinnych zjazdów. Jeśli Lydia w trakcie anomalii, tak jak Billy, wyjechała choć na chwilę do Francji, to Tom mógł udzielić jej tam pomocy. Jeśli nie - mógł pisać do niej uspokajające listy, że z ojcem Lydii i Billy'ego, z Billym i jego córką wszystko w porządku.
Teraz Tom wrócił do Anglii i próbuje rozeznać się w wojennej rzeczywistości. Jego ojciec i brat nie żyją, więc Tom prowadzi sam Czarodziejski Warsztat Genthonów (przy remontach w warsztacie pomaga mu Billy ) i po wielkiej nawałnicy odbudowuje domek na klifie - może Lydia dostarcza pakunki do warsztatu lub do domku? A może, jeśli potrzebuje chwili wytchnienia, zatrzymuje się czasem u Toma w Reculver? Tom to dobry i opiekuńczy człowiek, chętnie zaopiekuje się każdym, więc jak coś, to wpadaj jak w dym.

dla przyjaciół Lydia, a dla mnie Lily, bo łatwiej zamaskować jąkanie

Cześć, my się musimy znać. Jesteśmy nawet z jednego rocznika!

Hannah i Justine, najwspanialsze

Phillie, wydaje mi się, że byłam tą pierwszoroczną, która stanęła obok ciebie, gdy stado dzieciaków czekało na wywołanie do Tiary Przydziału. Obie byłyśmy chyba tak samo zestresowane i chociaż mogłam wyglądać lepiej od ciebie, bo miałam świeże szaty, to poznałam już, co znaczy być tą gorszą. Wyciągnęłam do ciebie dłoń i z uśmiechem zapytałam o imię. Mogłyśmy się przyjaźnić, potrzebowałam kogoś takiego jak ty, zagubionego równie mocno jak ja. Lata mijały, zmieniałyśmy się, ale wciąż blisko siebie. Po skończeniu szkoły kontakt musiał się jakoś urwać - ja zajęłam się chorującą matką i ratowałam życie pewnego stworzenia, a ty musiałaś przejść przez swoje własne piekło. Pierwsze spotkanie po latach może być bardzo zaskakujące.

Cedric, przecież ty wiesz, że zawsze na siebie uważam .

Francis, rany, to mi się tak podoba, że ojacięniemogę. Wydaje mi się, że nasza relacja jest czysto zawodowa, choć po takim czasie wkrada się ciekawość o cudze personalia, zwłaszcza jeśli jesteś czarodziejem, który dobrze płaci za robotę. Bo tak, tak traktuję zadania, które mi zlecasz - pieniądze. I dopóki przekazywanie przesyłek odbywało się z dala od newralgicznych miejsc Wenus, a ty kryłeś się za pseudonimem albo krótkim zwrotem, imieniem, wszystko było w porządku - sprawdzałam paczki, zanim te trafiły do moich rąk i jeśli nie kryły w sobie jakiejś klątwy, pułapki, nie było problemu. Z biegiem czasu nauczyłam się, że nie kręcisz - ukrywasz coś, może, ale jesteś wobec mnie pośrednio uczciwy. Teraz potrzebuję tych pieniędzy jeszcze mocniej niż wcześniej, więc pewnie nie urwałam kontaktu i chociaż coś zaczyna mi śmierdzieć w tym interesie, podejmuję się zleceń. Mogłeś podejrzewać od zawsze, ale nigdy nie przyznałam się do niczego, mogłam zbywać stwierdzeniem, że dla ciebie powinno liczyć się to, czy przesyłka dotrze do odbiorcy i tylko tym powinieneś się martwić. A one docierały - całe, bez uszczerbku, punktualnie.

Tom, pocieszny, dobry kuzyn z ciebie! Na pewno uwielbiam Reculver, to miejsce jak nic innego potrafi dać mi odpocząć, bo przecież pamiętam je już z dzieciństwa, gdzie biegałam za wami jak mały berbeć. Mam swój dom, ale to tylko przystanek, w rzeczywistości wciąż jestem w podróży, więc jeśli tylko mam okazję i potrzebuję schronienia, wiem, że mogę zapukać do drzwi twojego domu i zaprosisz mnie do środka, pozwolisz się rozgościć, osuszyć przemoczony płaszcz. Zaglądam do ciebie często, tak sądzę, również z pomocą i drobnymi przesyłkami, sprawunkami. I faktycznie, Lydia chyba wyjechała z Billy'm za granice, kiedy zaczęło się robić zbyt niebezpiecznie - nie była tam długo, ale jednak była! wpadam do ciebie na grzebiecie mej rumaczki, szykuj dobre wino i opowieści z warsztatu!

Billy, mój ukochany Billy

Marcella, z Hogwartu w takim razie kojarzymy się na pewno i chociaż jesteśmy z innych domów, to na zajęciach mogłyśmy mieć ze sobą styczność. Jesteśmy chyba tymi, które razem wybuchały kociołek na eliksirach, co? i co tam się z moim Billy'm i tobą działo?

następny Moore do ogarniania, ech...

Mogłyśmy! Ale raczej od piątej-czwartej klasy lub później, bo wcześniej Marcy raczej nie chciała się za bardzo socjalizować nawet ze swoimi znajomymi z domu, a co dopiero z innych. A co do Billy'ego, to była historia W sumie to parę lat temu Marcy i Billy byli dosyć dobrze rokującą Quiddtichową parą, ale później się wszystko posypało, a o koniec to już spytaj brata.

No to dopisuję u siebie !

Ciociu, ja Cię dopiero poznaję, ale możemy razem zbierać kwiatki w przerwie od Twojego biegania i możesz mi opowiedzieć wszystko o tacie!!!

Moja kochana Amelka! z chęcią oddam ci swój czas, będziemy pleść wianki i opowiem ci o tacie, i wpadnę specjalnie z Kelpie do Oazy (postaram się, to kawał drogi jednak!), i dużo więcej rzeczy porobimy wspólnie .