Listy do Friedrich'a.

13.09.20 0:47

First topic message reminder :

Brunhilde

Średniej wielkości sowa bardzo przypomina swojego właściciela. Rzadko wydaje z siebie jakiekolwiek dźwięki, zamiast tego woląc obserwować. Uważnie przyglądać się osobom, którym dostarcza listy, pomarańczowym spojrzeniem pełnym pogardy oraz braku jakiejkolwiek sympatii. Nieufna wobec czarodziejów, jeśli kogoś nie polubi bywa wredna oraz nie ma najmniejszych problemów, aby kogoś okrutnie zadrapać ostrymi pazurami. Reaguje jedynie na niemieckie polecenia.

03.02.21 14:10

✉

Nieznajomy Z żądania ostatniej woli mojego zaginionego przed kilkoma laty brata, kieruję do Pana list. Proszę o zrozumienie mej zwłoki, poddawałam w wątpliwość powagę tego jakże absurdalnego życzenia, niemniej uznałam wreszcie, że muszę bezpowrotnie zamknąć ten rozdział i skupić się na ~~powrocie do~~ rzeczywistości.
Niestety nie doznałam tego oczywistego zaszczytu poznania Pańskiego imienia, mój brat wyraźnie uznał iż warto je przede mną zataić, nie wiedziałam więc bezpośrednio do kogo miałabym ten list zaadresować. Pokładam jednak nadzieję, że nie jest Pan jemu podobny.
W swym ostatnim liście, pozostawionym w noc zaginięcia, wskazał Pański adres z krótką notką, pozwolę sobie zacytować "jeżeli spotka Cię to samo, tam znajdziesz ratunek", uznałam, że pominę jednak cytowanie dalszej części, bowiem istnieje duże prawdopodobieństwo, że Włóczykij Pana nie zastanie, a szkoda byłoby zbędnie strzępić pióro.
Jak może się Pan domyśleć, spotkał mnie ten sam los.
Dlatego informuję wbrew woli mojego brata, że

Ja
ratunku
NIE
potrzebuję.

Proszę jedynie o wiadomość zwrotną, z uwagi na szacunek, jakim darzę ~~zaginionego~~ prawdopodobnie zmarłego brata, chcę jedynie wymienić kilka listów ku jego pamięci i odpowiedzieć na Pańskie ewentualne pytania.

Naprawdę miło będzie, jeżeli naprawi Pan błąd mojego brata i wspomni w liście zwrotnym swoje imię. Włóczykij poczeka na Pańską sowę, by bezpiecznie doprowadzić ją do mego miejsca zamieszkania.

Evelyn

03.02.21 18:25

✉

Nieznajomy Byłam zmuszona zacząć list ponownie,. Pańska sowa nie ma problemu z oddawaniem listu, aczkolwiek niezbyt podobało jej się przyjmowanie kolejnego. Postanowiłam, że nie pozwolę sobie na wysłanie pergaminu krwią splamionego, niech stracę.

Od razu widać gołym okiem, że jest Pan memu bratu podobny, on również miał wybujały sposób bycia i przesadnego wymądrzania się. Niestety muszę Pana zasmucić, moje oczy nie mają żadnego odzwierciedlenia w opisywanym kolorze, widocznie to, podobnie jak Pańskie imię, pozostanie niewiadomą.

Imiona są jedynie zlepkiem liter, układających się w miano, jakim ~~jesteśmy nazywani~~ możemy się przedstawiać. Jednak czy nie przywiązał się Pan przez lata swojego istnienia do tego wyrazu? Czy jeśli sięga Pan wspomnieniami do osób sobie bliskich, nie słyszy wymawianego imienia ich głosem? Imiona są jednocześnie klątwą i tym, co nas określa, ale każdy sam o tym decyduje na podstawie własnych czynów. Imię można wymawiać na wiele sposobów, ze złością, pieszczotą, bólem, radością. Ja jednak potrzebuję nie tyle Pańskiego, co jakiegokolwiek imienia, czy słowa, którym mogłabym się do Pana zwracać.

Mam nadzieję iż jest Pan świadom, że na tym etapie nie mogę zdradzić całej wiadomości od razu. Muszę uzyskać pewność, że słowa kieruję do odpowiedniej osoby, jednak pozwolę sobie zdradzać kawałek po kawałku, o ile wcześniej to Pana nie znudzi. ~~Sor~~ Mój brat niestety ufał zbyt wielu osobom, a ja nie mam ochoty popełnić tego samego błędu.
"Nie udało się. Zęby chwyciły. Już szukają. Wetknięte tam, gdzie widziałeś mnie ostatni raz" - czy to ma dla Pana jakikolwiek sens?

Muszę być niezależna, taka dola sierot. Polemizowałabym za to z założeniem, że silna, ale jestem niewiarygodnie uparta, a mój upór nie jedną trudność potrafił uczynić łatwiejszą. Dziękuję jednak za zrozumienie mojej subtelnej wiadomości.

Jeżeli sądzi Pan, że mój brat cenił sobie czyjekolwiek przysięgi, to niestety sprowadzę Pana na ziemię. On nie cenił sobie niczego ani nikogo, siejąc chaos wokół swojej osoby. Był butny, nieustępliwy i gorzki w relacjach. Gdyby nie był moim bratem, pominęłabym jego wolę i nigdy bym do Pana nie napisała.

Może ma Pan jakieś wspomnienia, które mogłyby pomoc w udobruchaniu mojej pamięci o nim? Widocznie czas zatarł pamięć i zostawił w większości złe wspomnienia.

Evelyn

07.02.21 16:02

✉

Nieznajomy Proszę mi uwierzyć, naprawdę w rozgryzaniu cudzych charakterów jestem całkiem niezła, jeżeli jednak się mylę, co zapewne okaże się w niedalekiej przyszłości, to zachowam zimną krew i przyznam się do porażki, toć to żadna ujma na mym honorze. Proszę się również nie gniewać, nie oceniam Pana celowo w sposób negatywny, zapewniam wręcz, że nie jestem perfidna.

Nie jest łatwo Pana podpiąć do konkretnej grupy, zaszeregować... Mam wprawdzie podejrzenie, że coś nas łączy i mamy między sobą więź jakiegoś słowa, aczkolwiek nie mi to obecnie i nie będę się podejmować takich porównań. Słowo, które najbardziej mi do Pana pasuje, które wywnioskowałam po tych listach, tej sowie z którą sobie Pan nie radzi w porównaniu do psów... Jest Pan chwiejny, może trochę zagubiony? Niemagiczni powiedzieliby zapewne, że jest pan hamletyczny. Czy jednak będę się tam zwracać? Cóż, niekoniecznie, ale przyznaję, że to mnie intryguje, o to słowo również pasuje. Intrygujący.

Tak też sądziłam, prawdopodobnie pamiętałby Pan to miejsce, gdybym przekazała wiadomość zaraz po znalezieniu listu, a nie po kilku latach obojętności wobec niego. Jestem pewna, że jest to już nie do znalezienia, aczkolwiek coś mnie ciągnie do podjęcia się próby odkrycia tej tajemnicy. Szkoda, ponieważ sama byłam niezmiernie ciekawa, co też mój bliźniak chował przed światem i czego tak bardzo nie chciał nikomu, prócz Pana oczywiście, ujawnić.

A to już nadało nutę niebezpieczeństwa, trzecie słowo, które do Pana pasuje, proszę zapamiętać, kto wie, może później znajdę to jedno, które odpowiednio połączy każde wymienione w całość?
Brat i ciekawość, gdyby nie był moim bratem i nie byłabym ciekawa, to nigdy bym do Pana nie napisała, mam nadzieję, że teraz brzmi to bardziej wiarygodnie. Naprawdę nie wiem skąd brat w ogóle przypuszczał, że może mnie spotkać to samo. Jakim cudem przeszło mu to przez myśl, nawet teraz jest to dla mnie przerażające.

Wielka szkoda w takim razie, że jestem kobietą, skoro moje uszy widocznie mogłyby zwiędnąć. Nic to, byłam przygotowana na ten zawód.
Mam szczęśliwe wspomnienia, jednak kończą się one w czasach szkolnych, gdy wszystko się zmieniło, ostatnim, w miarę pozytywnym wspomnieniem jest ten list, o ile za jego sprawą nie miało mnie spotkać coś gorszego niż dotychczas.

Evelyn

16.02.21 13:39

Przeczytaj i spal

Moje Wspomnienie Moje gorzkie wspomnienie przeszłości,

Przypomnę – nie zapomniałem. Pamiętaj jednak, że i ja wiem o Tobie rzeczy, o których nie wiedzą inni. Ciężko jest utrzymać relację z takim typem jak Ty. Miło, że blizna przypomina Ci także o tym.

Nie martw się, nie musisz się fatygować. Istnieją lepsze miejsca na tego typu spotkania po latach. Bądź przygotowany.

Aha, gratuluję fantazji. Nigdy nie zawodzisz.

Twój Cień

(to naprawdę zabawny tytuł)

16.02.21 17:24

Przeczytaj 7.10

Panie Schmidt nawiązując do rozmowy, którą odbyliśmy na pogrzebie Sir Blacka, chciałbym zaprosić pana na przejażdżkę po ziemiach Yorku. Bardzo zajmują moją głowę ostatnio sprawy związane z ludnością moich ziem. Razem z bratem chcielibyśmy poznać Pańskie metody, o których wypowadał się Pan z takim zapałem. Liczę, że jest wciąż tak żywy.
Czy jest Pan dostępny w tym tygodniu? Carrow

19.02.21 19:28

Przeczytaj I spal

Moje Wspomnienie Cieszę się, że nie zapomniałeś.

Nie narzekałem. Nie narzekam. Stwierdzam fakt po przeżytych doświadczeniach.

Zestarzałem się tak samo jak Ty.

Wiem.

Cieszę się. Lepiej dla mnie. Będę mieć bliżej. Przygotuj szablę.

Twój Cień Przeszłości

19.02.21 22:26

Przeczytaj 8.10

Panie Schmidt dobrze, że Pan informuje, weźmiemy powóz. Zdecydowanie interesuje nas pokaz praktyczny. Zapraszam do łapania okazów w okolicy Yorku, gdzie podobno szaleje mugol odpowiedzialny za wystraszenie czarownicy posiadającej hipogryfy. Jako, że bardzo dbamy z bratem o magiczne stworzenia, zaniepokoiła nas ta wieść.
Bardzo mnie cieszy pana odpowiedź, proszę zorganizować pokaz, daję Panu wolną rękę.
Carrow

22.02.21 12:04

✉

Nieznajomy

Komplement? Musi się Pan mieć naprawdę za złego człowieka, skoro uważa Pan, że te słowa są pochlebstwem, co sugeruje, że zazwyczaj tak określają inni. Jednak zapewniam, że przy spotkaniu słów najprawdopodobniej bym nie zmieniła. Wszyscy mają maski, ale ważniejsze jest to, jacy są naprawdę, bez nich, bez pozorów i bezsensownych stronniczości. Piszę, co myślę, ni mniej, ni więcej.

Cały czas się zastanawiam, czy naprawdę jest sens większego zagłębiania się w tę sprawę. Nie sprawia ona wrażenia tak błahej, jak się spodziewałam. Zapewne koniecznie potrzebowałabym pomocy i musiałabym o nią poprosić, a prośby są zwiastunem dłużnika, dlatego stosuję je jedynie w ostateczności. Pozostawię to chwilowo, może przy następnej sowie zdołam się na tym z tą myślą oswoić, że nie będzie to miało dla mnie już tak wielkiego znaczenia, jak dziś.

W takim razie mamy coś wspólnego – ciekawość i proszę nie zaprzeczać, mam dowody w postaci Pańskich listów, gdzie nie stroni Pan od przejawiania tejże cechy. Muszę jednak przyznać, że ma Pan rację, choć wciąż się łudziłam, że może jednak istnieje ktoś, kto potrafiłby mi dać odpowiedź.

Nie lubię się narażać, a czasy są takie, a nie inne. Farma sama się sobą niestety nie zajmie, więc nie mogę jej nawet na długo opuszczać, zupełnie jakby była tu przykuta kajdanami, a co dopiero gdyby coś mi się stało, choćby coś, co tylko na jakiś czas by mnie spowolniło. Mam dużo pracy, więc muszę mieć tę myśl z tyłu głowy, rozumie Pan.

Soren w szkole? Och, tam się wszystko zmieniło, rozdzielono nas do różnych domów, jemu przypadł Slytherin, mi Hufflepuff, rywalizowaliśmy na wszystkich zajęciach, on robił to zgoła brutalniej, może to zabrzmi śmiesznie, ale działał tak, jakby chciał wykluczyć swojego rywala, którym byłam ja. Ostatecznie zaczęły nas interesować inne rzeczy, więc w późniejszych latach zajęliśmy się sobą i mało rozmawialiśmy, unikając się na korytarzach i chociaż próbując nie wejść sobie w drogę, by nie wywołać wojny między sobą. Miał swoje stado, jak to lubiłam nazywać. Tak naprawdę nasza wzajemna niechęć osłabła dopiero po ukończeniu szkoły, mieliśmy ochotę ze sobą rozmawiać, choć rzadko i bez bratersko-siostrzanych uczuć, jakbyśmy byli ledwie znajomymi ze szkolnych czasów. Nie mam tu zbyt dużo do opowiedzenia, to były ~~nieprzyjemne~~ niezbyt udane lata dla naszych relacji.

Evelyn

24.02.21 22:49

Przeczytaj 24 XI '57

mój najsłodszy szkopie, Pewnie tęsknisz za mną bardzo. Być może nawet zauważyłeś moją nieobecność wśród naszych podwórkowych włości. Nie masz z kim chodzić na spacerki, kogo nawiedzać wieczorową porą. Z kim chlać pewnie masz, jesteś przecież ogarnięty.
Zapewniam, że ja tęsknię prawie tak samo mocno, jak Ty.

Mam nietypową prośbę - skołuj mi jakiegoś mugola, jeden wystarczy. W stanie użytkowalności, niepokiereszowanym, funkel nówka nieśmigany.
Nie dzieciak.

Jeśli wyrobisz się przed weekendem, będę wniebowzięta.

Całusy,

Tatiana

01.03.21 19:32

Przeczytaj 25 XI '57

Austriacki koteczku, W stanie użytkowalności - to chyba wyklucza stan martwy, nie sądzisz?
Obojętne co, byleby był w dobrym stanie, jako tako kontaktował i miał za sobą więcej niż ze dwajścia wiosen. I nie wykrwawił mi się przez przypadek na wycieraczce, bądźże raz delikatny, bardzo proszę.
Do mojego domu, przecież wiesz, że jestem wygodnicka.

Za odpowiednią sumę to pewne panie klękają przed panami, Schmidt.
A my przecież jesteśmy ze sobą dużo bliżej i łączy nas więź niezbywalnej przyjaźni, meine Liebste.

Dopisz to do rachunku mej dozgonnej wdzięczności.

Tęsknię i całuję,

Tatiana

04.03.21 8:32

Przeczytaj 8 października 1957

Mein Schatz Twój widok podczas uroczystości pogrzebowych wprawił mnie w niebywałe zaskoczenie. Nie sądziłam, że przyjdzie nam się spotkać w takich okolicznościach, bo nie przypominam sobie listu, w jakim wspomniałbyś o swej obecności na wyspach. Wiem, że nie mogę mieć Ci tego za złe, wszak i ja poskąpiłam Ci wieści o własnym życiu i nadchodzących planach. Na jak długo pozostaniesz w Anglii? Nie ukrywam, że liczę na możliwość nadrobienia tych strat.

Poufałe słowa twojego powitania na cmentarzu nie uszły uwadze mojego męża. Obowiązujące konwenanse nie pozwalają mi na taką zażyłość w bliskim otoczeniu socjety i jak bardzo dalekie jest mi pragnienie ochłodzenia naszej relacji, tak w tej kwestii muszę Cię prosić o powściągliwość.

Alles Liebe Wanda

10.03.21 18:38

Przeczytaj 4 listopada 1957

Friedrich, naprawdę to zrobił? A to Ci heca. Nie spodziewałam się tego po nim. Sprawiał wrażenie absolutnego półgłówka.
To Rubeus Hagrid. Winny morderstwa szlamy w Hogwarcie sprzed lat i miłośnik akromantul. Uważaj, kiedy będziesz wkładał buty. Ich jad jest bardzo trujący...
Został odesłany do portu, aby pracować dla zarządcy - Caelana Goyle. Miał być posłuszny, ale skoro Cię zaatakował, należy wyciągnąć odpowiednie konsekwencje.
Zajmę się tym. Listy do Friedrich'a. - Page 2 A60itsI

10.03.21 18:51

Przeczytaj 5 listopada 1957

Friedrich, doskonale rozumiem, mój słodki. Nikt nie ma prawa, aby atakować szmalcownika z ramienia Ministerstwa Magii i Rycerza Walpurgii. Nie można na to pozwalać. Zwłaszcza mieszańcom.
To ciekawe, że wzruszają go szlamy. Dobrze wiedzieć. Powiedział Ci jeszcze coś ciekawego?

Myślę, że to dobry pomysł. Zgłoś to odpowiednim służbom, niech rozpoczną dochodzenie i wymierzą karę. Goyle pewnie nie będzie narzekał, jeśli przedłużą Hagridowi u niego etat Listy do Friedrich'a. - Page 2 A60itsI

10.03.21 19:56

Przeczytaj 5 listopada 1957

Friedrich, nie sądzę, aby półolbrzym odnalazł tam zbyt wielu sojuszników. To mógł być przypadek, lepiej jednak to sprawdzić.
Doskonale. Moglibyśmy ukarać go sami, lecz teraz dobrze będzie wyglądać dla innych, gdy prawo stanie po naszej stronie - a powinno.

Goyle, jako zarządca portu, ma ważniejsze obowiązki od pilnowania każdego uczynku półolbrzyma-półgłówka, na pewno wyciągnie konsekwencje, gdy się dowie. Powinieneś go o tym poinformować.

Jakie podejrzenia? Czym? Mogę powiedzieć, że dobrze go znam i z całą pewnością jest to jeden z najwierniejszych Czarnemu Panu Rycerzy Walpurgii, a swojego zaangażowania i oddania sprawie dowiódł niejednokrotnie. Nie radzę z nim zadzierać - nie ma łagodnej natury. To silny czarodziej. Ufam mu. Ty także powinieneś - walczycie teraz ramię w ramię. Listy do Friedrich'a. - Page 2 A60itsI

11.03.21 9:22

Przeczytaj 8 października 1957

Friedriech Podczas ceremonii pogrzebowej pojawiło się wiele odstępstw od normy. Pogwałcono więcej protokołów, niźli mogłabym zliczyć na palcach obu dłoni. Wierzę więc, iż ten jeden incydent zaniknie między innymi - zbagatelizowany i niezauważony - nie ma powodu, by dłużej zaprzątać nim sobie głowy.

Cieszy mnie wieść, że otwierają się przed Tobą kolejne możliwości. Czy nowa praca odpowiada Twoim oczekiwaniom, co sprawia, że tak interesująca? Koniecznie opowiedz mi o tym przy najbliższej okazji.
Pojawiasz się w chwili, gdy sprawy się komplikują.
Może to skrajnie zuchwałe, ale naprawdę Cię potrzebuję.

Wanda

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia