Drobne palce o dziecięcej pełności zacisnęły się wokół ozdobnej rękojeści, przypominającej na pierwszy rzut okrycie gadzią łuską. Przesunęła delikatną strukturę dłoni po wypolerowanym drewnie, lśniącym kunsztem różdżkarza. Wianowłostka pragnie dominacji, pióro memortka wzmacnia magię umysłu a Vivienne, od najmłodszych lat, miała łączyć to w wspólną całość.  

Szylkretowa kocica, wielkości ponad przeciętnej, uznawana za podobnie okrągłą co kołyszące się biodra jej właścicielki. Łączyła je gracja i nerwowe ruchy, gdy instynkt podpowiedział wszak nienaturalne zrozumienie obu stron. Nie dyskutowały, nie naradzały się ani nawet zbytnio nie współpracowały- obierały własne drogi, jedynie mrucząc pod nosem nielogiczne złośliwości.

OPIS

-zakończona.
W jej życiu, w jej roli liczyły się informacje, nastroje i budowanie nimi relacji, które nie tylko ugruntowywały ją, ale także przyszłe pokolenia. Najwidoczniej nadszedł czas, by pamiątka po przeszłości wróciła na szczupły nadgarstek, droga ku przyszłości otworzyła swoje wrota w słodkim, dziękczynnym uśmiechu.

-zakończona.
Jawna aprobata i zachwyt zagościły w spojrzeniu lady Bulstrode, kiedy pasja do nauki gościła tak głęboko zakorzeniona w innej kobiecie, do tego - nieukrywając - ważnej dla niej. Nauczona, że jej cena jest niebotycznie, kolosalnie, nieosiągalnie wysoka - bo była odzwierciedleniem ceny żywota ludzkiego - ceniła w innych kobietach tę potrzebę rozwoju, którą i w niej zaszczepiono.

-zakończona. (nowy kwartał)
Koligacje jej ruchów- lekkie poruszenie biodrami, skupione spojrzenie i rozchylone w cichym westchnięciu wargi; każdy ruch przypominał czającego się do ataku kota, który w maniakalną pasją przygotowywał się do wyskoku na zbierającego ziarno ptaszka. Szczura? Nieistotne, jej kot jada przecież najwyższej klasy wołowinę.

-zakończona (nowy kwartał).
Nawet bowiem, gdyby chciał na to zwrócić uwagę, pani matka wskazywała na większą swobodę zachowania córki; na to, że ponad podziałami na płeć, wszyscy są ludźmi i wszyscy powinni być identycznie traktowani.

-zakończona.Czy ktoś się o Ciebie troszczy, promyku? Te pytania przebijały się przez wspomnienie zapłakanych podczas słuchania bajki oczu, idealnie okrągłej twarzyczki owianej blond loczkami. Teraz stała przed nią w pełni świadoma swoich czynów kobieta, ale wszelkie wspomnienie dojrzewania, dorosłości musiały ustąpić, by strach przed konsekwencjami nie przebił się w postaci przegnania zdradzieckiej krwi, którą w czystszej formie współdzieliły pośród salonów.

-zakończona.
Lord Lestrange pogrywał kartami pokrytymi sypką, sproszkowaną pewnością. Ulotność godna burzy piaskowej, jaka nawiedzić mogła moment postawienia przed nim konkurenta, z którym konkurencji prowadzić nie chciał. Nie powinien chcieć, bynajmniej. Mieszane uczucia przechodziły w szalę dwuznacznego zadowolenia, gdy w wolnych od kurtuazyjnego unoszenia brody, pozwalała sobie na cichą obserwację przystojnej twarzy.

-zakończona.
Niegdyś, gdy otaczał opieką jej rówieśników, zdawała się gotować w sobie przeraźliwe ilości złości. Teraz, w dalszym otumanieniu swoistym zapachem mężczyzny jedynie nikły, całkowicie szczery uśmiech pozwolił rozczuleniu wyjść na światło dzienne. Łagodność zarysowań męskiej żuchwy, nieśmiałe przesunięcie kciukiem po opuszkach pozostałych palców i szczera, niezaprzeczalnie urokliwa troska.

-zakończona.
Jak
mogłeś
nie
wiedzieć.

-zakończona. Ciebie mam tylko w głowie.

-zakończona. I cieniem, i wspomnieniem, i popiopłem się staniesz.