Przez ułamek sekundy w głowie Elviry zaświtała przerażająca myśl, że nie zdoła powstrzymać nadlatującego zaklęcia. Złapana z zaskoczenia, w ciemnym lesie, jak najgłupsza szlama z opowiastek dla dzieci, nie miała nawet różdżki w pełni pod ręką i w ostatniej chwili zdołała wyszarpnąć ją do góry, krzykiem sięgając po podstawowe zaklęcie obronne. Nie była zdolna w tej dziedzinie, można nawet rzec, że defensywa była jej najsłabszym punktem. Zbyt wiele miała w sobie arogancji, zbyt wiele porywczości, przekonania, że olbrzymia wola przeżycia wystarczy jako zabezpieczenie w każdej sytuacji. Wiele miała do nadrobienia, zdawała sobie z tego sprawę, dlatego podwójną satysfakcją okazało się, gdy tarcza w istocie zawisła w powietrzu, przyjmując jedno zaklęcie, rozpryskując je wielobarwnymi iskrami, a potem znikając.
Podobnie jak cała pogoda ducha i ciekawość, z jaką Elvira wybrała się tego dnia do lasu.
- Ty szmato - wycedziła, różowa na twarzy, spięta niczym struna. A więc to tak? Przychodziła z dobrej woli, na wezwanie, i takie otrzymała powitanie? - Nawet nie wiesz, co zrobiłaś. Nervusio! - Sięgała po mroczniejsze zaklęcia, ale nic nie wzbudzało w niej takiej furii jak niezapowiedziany atak. Wycelowała w nogę Wren, w największe ścięgno - ścięgno Achillesa - licząc na to, że pojedynek zakończy się szybko. Jeżeli potem dziewczyna odpowiednio się wytłumaczy, być może znajdzie w sobie dość litości, aby ją uleczyć.

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 43

--------------------------------

#2 'k10' : 2

Odpowiedziała jej salwa śmiechu. Perlistego, złośliwego, niosącego się po okolicy łagodnym echem - jeśli Elvira spodziewała się przyjemnego powitania, rozstawionego na stole wina w obecności gorących świec, zaciągniętych kotar nad oknem by odgrodzić od nich ciekawskie spojrzenie świata, nie mogła być w większym błędzie. Winna domyślić się tego na własną rękę - lecz umysł zawiódł, a ona musiała bronić się przed wystosowanym z zaskoczenia atakiem. I uczyniła to. Protego wchłonęło wiązkę udanego zaklęcia, sprawiło, że Chang zaśmiała się jeszcze donośniej, odbijając się od ściany chatki i ruszając powoli w kierunku swojej oponentki. Niechaj tak będzie. Zatańcz ze mną, Multon.
- Czyżby bardziej odpowiednim wyborem na powitanie było ignominia, Elviro? Powiedz mi, naucz mnie, w końcu jesteś w tym biegła - podjęła w rozbawieniu, obserwując jak wątłe zaklęcie opuszcza białą różdżkę uzdrowicielki i mknie w jej kierunku. Pamiętała - domyśliła się, czym spowodowany był jej stan, dziś zamierzała się zań odpłacić pięknym za nadobne. Wren zacisnęła mocniej dłoń na drewnie kasztanowca. - Protego!

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 1

192 PŻ (zerwane ścięgno Achillesa)

Nie zadziało się nic. A może zadziało - magia wyjątkowo silnie odmówiła jej posłuszeństwa, wydawać by się mogło, że przywołana tarcza spotęgowała działanie posłanego przez Elvirę zaklęcia i z wątłej wiązki stworzyła silną, taką, która z impetem uderzyła w ścięgno Achillesa, do którego mierzyła uzdrowicielka. Zerwało je - a Wren syknęła w nagłym przypływie gorącego bólu, który sprawił, że pochyliła się do boku, tak, by odciążyć czarnomagicznie urażoną kończynę. Nie poruszyła się już do przodu. Syknęła tylko, syknęła głośno, a potem zaśmiała się jeszcze głośniej, ewidentnie zachwycona. O to właśnie chodziło: o wspólne utonięcie w bólu, o zemstę, o to, by do mózgu uderzyła adrenalina, otuliła je obie swym zbawiennym, namiętnym dotykiem.
- Dobrze... Dobrze - sapnęła Azjatka, oczy błysnęły zaś głodem. Przejętym, rozgorączkowanym, jakby jej umysł zajął ogień, zapragnął strawić w swym żarze Elvirę do kości. Nie znała tej inkantacji, ale podobała się jej prostota działania. - Tańcz ze mną. Lancea - wypowiedziała lubieżnie, a usta wykrzywiły się w wilczym uśmiechu.

The member 'Wren Chang' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 1

Słabe, ale mimo wszystko czarnomagiczne zaklęcie panny Multon zostało wymierzone w Wren. Czarownica usiłowała wyczarować zaklęcie tarczy, coś jednak poszło całkiem nie tak, jak zamierzała; wiązka, którą zamierzała osłonić się przed nadlatującą klątwą zmieszała się z jej promieniem. Jego moc błysnęła - a Wren poczuła przejmujący ból, nie była w stanie postawić stopy na ziemi ani oprzeć na niej ciężaru ciała, nie miała też kondycji, która pozwoliłaby jej dłuższy czas stać na jednej nodze - potrzebowała wsparcia lub musiała upaść.

Nim to się wydarzyło, zechciała oddać koleżance innym krwawym urokiem, włócznia, którą uformowała, błysnęła krwistym światłem i wybuchła jeszcze w rękach Wren, nim poszybowała w kierunku przeciwnika. Być może to rozkojarzenie bólem, ale Chang nie zdołała zapanować nad swoją magią. Bolesna aura rozpromieniała, siła odrzuciła ją dwa metry w tył. Siła uderzenia skoncentrowała się na brzuchu - to tam rozciągnęła się największa rana, która wnet wsiąknęła krwią w ubranie. Wren, rzuć dwa razy kością k6 aby określić dodatkowe konsekwencje zaklęcia:

1: W wyniku wybuchu straciłaś ucho (40 obrażeń ciętych);
2: W wyniku wybuchu straciłaś mały palec u prawej ręki i dopóki nie uporasz się z konsekwencjami, otrzymasz karę -3 do każdego zaklęcia (45 obrażeń ciętych);
3: W wyniku wybuchu grot włóczni przebił twoją pierś, wywołując obfite krwawienie (60 obrażeń ciętych);
4: W wyniku wybuchu zostałaś odrzucona tak mocno, że uderzyłaś głową o kamień i straciłaś przytomność, potrzebujesz natychmiastowej pomocy (50 obrażeń tłuczonych);
5: W wyniku wybuchu straciłaś brwi i trochę włosów (20 obrażeń - poparzenia);
6: W wyniku wybuchu grot wbił ci się w lewe przedramię, wydostanie go będzie wymagało trudniejszego zabiegu megomedycznego, do tego czasu będziesz odczuwała dojmujący ból przy każdej próbie poruszenia ręką, nie będziesz w stanie wykonać nią żadnej nawet prostej czynności (70- cięte).

Wren, zerwane ścięgno Achillesa będzie Ci dokuczało przez najbliższy miesiąc lub dłużej, jeśli nie otrzymasz szybkiej pomocy. Lancea zgodnie z mechaniką zadała ranę ciętą na brzuchu, rana może się powiększyć w zależności od wylosowanego zdarzenia. Należy ją wówczas zinterpretować zgodnie z mechaniką.

Mistrz gry nie kontynuuje z wami rozgrywki, pytania należy kierować do Tristana.

Wren 152/202 10 - zerwane ścięgno, 40 - cięte

No i dlaczego? Po co jej to było? Co chciała osiągnąć wciągając ją w tak żałosną pułapkę? Podczas dynamicznego pojedynku nie było czasu na to, by analizować potencjalne odpowiedzi; każdy ruch, krzyk i słowo zdawały się spotęgowane przez emocje napływające nagle i z olbrzymim impetem. Elvira nie zastanawiała się dwa razy przed sięgnięciem po mroczne zaklęcie, gdyż przytłoczona niedowierzaniem i furią zapałała olbrzymią chęcią zadania Wren bólu. Nie zabójczego, ale ostrzegającego przed nieprzemyślanym działaniem. Może był to błąd, może za mało się skupiła, bo gdy tylko wątłe zaklęcie opuściło jej różdżkę, poczuła intensywny impuls bólu wędrujący jakoby od dłoni w górę. Skroń zapulsowała nieznośne, uzdrowicielka zamknęła oczy, chwiejąc się w uczuciu nagłej słabości.
Żółć podeszła jej do gardła, bo pewna była, że moment zawahania będzie ją kosztował dodatkowe cierpienie.
Jak się okazało, to nie Elvira doznała dziś największego pecha. Nie była pewna, co właściwie Wren tam pierdoli, ale poza szumem we własnej głowie i podejrzanie chwiejnym krokiem przeciwniczki dotarły do niej słowa "Ignominia" i "taniec".
- A ty dalej to samo? - zapytała szyderczo. - Dorośnij wre... - Słowa Elviry utonęły w huku, któremu towarzyszył oślepiający błysk światła. - Co do chuja? - wycedziła blondynka, wciąż jeszcze zbyt roztrzęsiona efektem własnego zaklęcia, zbyt wściekła, by pilnować języka. - Co to za sztuczka? Co żeś zrobiła?
Wren nie odpowiedziała, a gdy Elvira odważyła się podejść bliżej, zdała sobie sprawę, że w miejscu, w którym azjatka stała dopiero co gotowa do walki, zostało jedynie kilka smug krwi. Dziewczynę odrzuciło dalej, leżała tam teraz niczym poranione truchło. Elvira oblizała usta, niepewna, czy się roześmiać, czy dodatkowo zdenerwować.
- No i co teraz? Gdybym wiedziała, że to ty jesteś tą mugolką, którą mam poskładać... - Nachyliła się nad Wren, oceniając obrażenia, a potem urwała zajadłą uwagę w połowie, gdy zdała sobie sprawę, jak bardzo są poważne. Wciąż była na nią wściekła, ale zdążyła też na swój sposób ją polubić. Nie mogła pozwolić jej tu zdechnąć pod drzewem. Doprowadzi ją do porządku, a potem pobije jeszcze raz, własnymi rękoma i na czysto. - Brzuch, głowa... kurwa, Wren - Pokręciła głową, strzepując nadgarstek i przywołując w myślach zaklęcia lecznicze. Wciąż była rozkojarzona, musiała się skupić. Jeszcze nie zauważyła braku ucha.
Dłońmi złapała za rozcięcie w pięknej szacie dziewczyny i rozdarła je mocniej, odsłaniając blade piersi i obficie broczącą ranę, do której musiała się dostać.
- Curatio Vulnera Maxima.

Elvira 174/204 (-30 psychiczne, -5 do kostki)
Wren 52/202 (-10 zerwane ścięgno, -40 cięte brzuch, -40 cięte ucho, -60 cięte klatka piersiowa)
[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 42

--------------------------------

#2 'k8' : 8, 1, 4, 4, 2

Zaklęcie podziałało, to jednak wciąż było zbyt mało. Co Wren musiała zrobić, by doprowadzić się do takiego stanu? Brzydka rana była na tyle głęboka, że pod jej brzegami dało się dostrzec nie tylko fragmenty żeber, ale i tkanki miąższowej płuca. Zupełnie jakby została... przebita? Czy zaklęciem, które chciała rzucić nie było Lancea? Elvira nie miała pewności, inkantację niemal natychmiast zagłuszył wybuch.
- Lubisz mnie wkurwiać, co? - zapytała uzdrowicielka pod nosem, rzucając Wren krótkie spojrzenie i blednąc, gdy spostrzegła, że lewą stronę jej głowy również oblepia warstwa krwi. - Ja nie mam sześciu rąk... - wymamrotała. W szpitalu do najpilniejszych przypadków zwykle dostawała kogoś do pomocy, nigdy też nie leczyła człowieka w lesie na gałęziach i kamieniach.
Miałaś się wprawiać w uzdrowicielstwo wojenne. No to się wprawiaj.
- Curatio Vulnera Maxima - powtórzyła, chcąc domknąć ranę na klatce piersiowej i szybko przyjrzeć się obrażeniom głowy.

Elvira 174/204 (-30 psychiczne, -5 do kostki)
Wren 76/202 (-10 zerwane ścięgno, -40 cięte brzuch, -40 cięte ucho, -36 cięte klatka piersiowa)
[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 79

--------------------------------

#2 'k8' : 5

Mimo doskwierającej nadal słabości, kującej w głowie jakby ktoś raz po raz wbijał Elvirze szpilkę w czoło, zdołała rzucać zaklęcia poprawnie, bez zachwiania. Przyłożona pod piersią Wren różdżka zasklepiła głębokie warstwy tkanek, pozostawiając jedynie płytkie nacięcie powierzchni, które zdecydowała się zaleczyć później, a teraz przyjrzeć głowie. Głowa, klatka piersiowa, potem brzuch. To była najważniejsza triada, na jaką uzdrowiciele powinni zwracać uwagę w pierwszej kolejności. Niedelikatnie złapała Wren za brodę, wpijając przy tym przydługie paznokcie w jej żuchwę. Nie zasłużyła na czułości, mimo wszystko Elvira nie próbowała szarpać bezładnym karkiem, wciąż niepewna, czy z kręgosłupem dziewczyny wszystko w porządku.
Syknęła pod nosem, dostrzegając ziejącą ranę. Szybkie rozejrzenie wokół utwierdziło Elvirę w przekonaniu, że niedaleko spoczywało rozerwane zupełnie ucho dziewczyny. Nawet gdyby była siebie dość pewna, by próbować, tak zniszczonego organu nie było sensu przytwierdzać z powrotem.
- Doigrałaś się. Pokaż tę dziurę. Curatio Vulnera Maxima - przyłożyła różdżkę do krwawiącej jamy.

Elvira 174/204 (-30 psychiczne, -5 do kostki)
Wren 104/202 (-10 zerwane ścięgno, -40 cięte brzuch, -40 cięte ucho, -8 cięte klatka piersiowa)

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 14

--------------------------------

#2 'k8' : 2, 6, 5, 8, 5

Tym razem różdżka zadrżała w jej dłoni, utraciła skupienie - rana pozostała dalej tak samo otwarta jak wcześniej. Zacisnęła zęby, a potem westchnęła, żeby rozluźnić napięte mięśnie.
- Curatio Vulnera Maxima!

Elvira 174/204 (-30 psychiczne, -5 do kostki)
Wren 104/202 (-10 zerwane ścięgno, -40 cięte brzuch, -40 cięte ucho, -8 cięte klatka piersiowa)