Płazy z Oazy

Minęło już kilka długich miesięcy, odkąd na gruzach Azkabanu powstała Oaza, stając się schronieniem dla ludzi desperacko go potrzebujących; tych, dla których nie było już miejsca w świecie ogarniętym wojną. Na budzącej się do życia wyspie wzniesiono chaty i prowizoryczne zabudowania, skupiając się głównie na zaspokojeniu najistotniejszych i najbardziej podstawowych potrzeb mieszkańców, im więcej jednak mijało tygodni, tym bardziej stawało się jasne, że Oaza – choć nadal stanowiła przede wszystkim kryjówkę – dla wielu przez dłuższy czas miała pozostać również domem.

Do nowej sytuacji najtrudniej było przystosować się dzieciom; gdy rodzice jednych w pocie czoła pracowali nad stworzeniem dla nich bezpiecznej codzienności, inne zmagały się z utratą: ojców, matek, rodzeństwa. Pozostawione same sobie, odkrywały Oazę samodzielnie, poczucie wspólnoty odnajdując głównie we własnym towarzystwie. Wśród dostarczanych im ubrań i koców brakowało zabawek, części z nich udało się jednak dorwać kilka wysłużonych mioteł oraz zwykłą, niemagiczną piłkę. Odpowiednie miejsce do gry znalazło się szybko, podmokła łąka, która nie nadawała się do wzniesienia na niej mieszkalnych zabudowań, wydawała się idealna – choć prowadząca do niej droga nie była najprostsza do przebycia, a z wysokiej trawy raz po raz wyskakiwały wystraszone żaby.

O Płazach z Oazy (bo tak dzieci nazwały swoją amatorską drużynę Quidditcha, na cześć wspomnianych żab, nieustannie towarzyszących im w rozgrywkach) Billy dowiedział się przez przypadek, początkiem lipca, gdy jeden z chłopców – rozpoznając w nim byłego gracza Jastrzębi – poprosił go o pożyczenie miotły. Pomysł wybudowania na żabim mokradle boiska oraz przystosowanie prowadzącej do niego ścieżki, przyszedł naturalnie – a kiedy okazało się, że nestor Macmillanów zadeklarował, że takie przedsięwzięcie sfinansuje, wizja zrealizowania projektu stała się realna. Początkowo zakładał on wyłącznie przygotowanie miejsca do gry i zapewnienie młodym graczom odpowiedniego sprzętu do Quidditcha, później poszerzył się jednak się o plany zabezpieczenia nieodległego stawu, do tej pory wykorzystywanego głównie do kąpieli na dziko.

Opis projektu
Celem projektu jest budowa boiska do Quidditcha zlokalizowanego na żabim mokradle (wraz z niezbędnym zapleczem i przystosowaniem prowadzącej do niego ścieżki), a także zabezpieczenie naturalnego zbiornika wodnego, znajdującego się nieopodal.

Koszty budowy boiska, zgodnie z przesłaną listownie deklaracją, pokryte zostaną przez lorda nestora rodu Macmillan, Sorphona Macmillana. Drewno potrzebne do wzniesienia konstrukcji nośnej najważniejszych elementów zostanie zamówione w tartaku Edmure'a Havishama, który jeszcze w grudniu zgodził się dostarczać materiały do Oazy. Projekt zakłada też maksymalne wykorzystanie odpadów z budowy chat, które posłużą do wykonania mniej wymagających części zabudowań, takich jak poręcze, ławki, szafki. Jeśli Macmillanowie lub kapitan Zjednoczonych z Puddlemere zgodzą się przekazać na rzecz Płazów z Oazy zbędny im, używany sprzęt do Quidditcha, to część wyposażenia zostanie przywieziona z Kornwalii; reszta zakupiona zostanie w sklepie miotlarskim, prowadzonym przez Hannah Wright (Hannah twierdzi, że przekazana w ramach darowizny, ale pertraktacje jeszcze trwają). Nałożone na teren boiska bariery ochronne będą zapobiegać przypadkowemu wydostaniu się z niego zaczarowanych piłek (zwłaszcza tłuczków) oraz promieni zaklęć.

Boisko w domyśle wykorzystywane będzie jako miejsce treningów i rozgrywek Quidditcha (jeżeli Plazy z Oazy będą szukać trenera, mam zamiar wysłać im swoje curriculum vitae, ale na ten moment trudno stwierdzić, czy pozycja zostanie mi przyznana), jednak razem z przylegającym do niego terenem może pełnić też wiele innych funkcji:
– płytę boiska wykorzystać będzie można do zorganizowania ćwiczeń pojedynkowych, o ile znajdą się czarodzieje chętni do udzielenia takich lekcji (należy tu jednak pamiętać o bezwzględnym zakazie używania zaklęć mogących zdewastować teren); przyszłościowo – stworzenie amatorskiego klubu pojedynków mogłoby pomóc w wyłonieniu spośród mieszkańców Oazy czarodziejów zdolnych i chętnych do walki, nauka magii obronnej również nie wydaje się być złym pomysłem;
– boiska użyć będzie można też zawsze wtedy, kiedy konieczne będzie zgromadzenie mieszkańców Oazy razem; jeśli udałoby się ukończyć konstrukcję (lub chociaż jej większość) przed zimą, chciałbym zorganizować tam wspólną wigilię dla wszystkich ukrywających się tu czarodziejów i mugoli; oprócz tego, powierzchnię boiska można będzie – w razie konieczności – przekształcić w polowy szpital, budynki szatni i trybun przeznaczając na medyczne zaplecze;
– w ostatnim czasie spora część członków Zakonu Feniksa zadeklarowała chęć uczestniczenia w ćwiczeniach fizycznych – boisko, zbiornik wodny i otaczający je teren bez większego problemu wykorzystać można będzie do tego celu, zarówno jeśli chodzi o lekcje latania, pływania, biegów przełajowych, czy nawet stworzenie tymczasowych torów przeszkód.

Poszukiwani
Każdy, kto chciałby wziąć udział w projekcie, jest mile widziany – szukam nie tylko osób znających się trochę na budownictwie, ale też takich, które potrafią utrzymać w ręce młotek, czy nałożyć zaklęcia ochronne. Do pojedynczych wątków potrzebne będą osoby znające się na zielarstwie i opiece nad magicznymi stworzeniami (minimum II poziom).

Etap I – boisko do Quidditcha
1. Prace przygotowawcze.
Jedyna droga, którą można dostać się do żabiego mokradła, jest aktualnie trudna do przebycia – na ścieżce miejscami zalegają pojedyncze głazy, jest też poprzecinana głębokimi, wypełnionymi wodą wyrwami, przez które trzeba przeskakiwać; niektórych fragmentów (ze względu na podmokły teren) nie da się przebyć suchą stopą. Przed rozpoczęciem budowy trzeba przystosować drogę tak, by przemieszczanie się nią było dla wszystkich (a przede wszystkim – dla dzieci, które będą ćwiczyć na boisku) bezpieczne.
1.1. Usunięcie głazów ze ścieżki, ze względu na ich wielkość, musi odbyć się przy pomocy magii – skały powinny zostać odsunięte na bok, tak, by nie zagradzały przejścia.
1.2. Budowa kładek nad wyrwami – należy przygotować gotowe moduły i je zamontować, przytwierdzając je na stałe po obu stronach wyrwy; powinny być odpowiednio szerokie, żeby dało się przez nie przenieść materiały potrzebne do budowy boiska, oraz zabezpieczone barierkami. Ze względu na niewielkie rozmiary, można do ich budowy wykorzystać drewno stanowiące odpady z budowy chat.
1.3. Fragmenty przebiegające przez tereny podmokłe, trzeba wyłożyć płaskimi kamieniami – można zebrać je na wybrzeżu. Powierzchnia skał powinna być w miarę możliwości szorstka, żeby przy deszczowej pogodzie nie stawała się śliska.
2. Przygotowanie projektu boiska z zachowaniem obowiązujących odległości i kształtu.
3. Wytyczenie terenu – zaznaczenie (np. poprzez wbicie drewnianych kołków i rozciągnięcie sznurków) umiejscowienia poszczególnych elementów boiska oraz zabudowań na podstawie wcześniej wykonanego projektu.
4. Budowa boiska wraz z zapleczem. W trakcie wykonywania wszystkich prac trzeba zachować szczególną ostrożność, by nie zrobić krzywdy zamieszkującym mokradło żabom – nie zrobiły nam nic złego. Większość podpunktów można wykonywać niezależnie od siebie i w dowolnej kolejności.
4.1. Budowa barierek otaczających boisko – nabicie drewnianych słupków i przytwierdzenie poprzeczek. Wszystkie elementy trzeba wcześniej dociąć na wymiar.
4.2. Budowa trybun – zacząć należy od wzniesienia konstrukcji nośnej, wraz ze schodami prowadzącymi na górną platformę. Wszystkie platformy powinny być zadaszone (ze względu na konieczność oszczędzania materiału, zadaszenie nie musi być drewniane, ani nawet fizyczne – wystarczą odpowiednie zaklęcia chroniące przed opadami atmosferycznymi) i zabezpieczone balustradami. Po wykonaniu głównej części konstrukcji, zamontować należy ławki.
4.3. Budowa szatni i magazynu – według projektu. Po wykonaniu konstrukcji nośnej i dachu, w środku zamontować należy: szafki, półki, ławki. Teren jest podmokły – pamiętać więc należy od odpowiednim zabezpieczeniu budynków przed wilgocią.
4.4. Wykonanie i montaż słupków z pętlami – po trzy z każdej strony boiska, o wymiarach określonych w projekcie. Słupki można wykonać wcześniej, do montażu gotowych elementów potrzebna będzie współpraca co najmniej trojga czarodziejów, manewrujących wspólnie zaklęciem Wingardium Leviosa.
4.5. Nałożenie zaklęć ochronnych – mających zabezpieczyć magiczne piłki przed przypadkową ucieczką z terenu boiska.
5. Prace wykończeniowe – dostarczenie i rozlokowanie sprzętu do Quidditcha, a także niezbędnego wyposażenia szatni i magazynu.



Etap II – szmaragdowy staw
Zbiornik wodny znajdujący się w pobliżu żabiego mokradła ma strome, śliskie brzegi, z których trudno bezpiecznie wejść do wody – a jeszcze trudniej z niej wyjść. Dno nie jest sprawdzone, a staw jest w większości miejsc bardzo głęboki. Żeby odpowiednio go przygotować, trzeba go ogrodzić, wykonać platformy wraz z drabinkami ułatwiającymi wejście i zejście, a także wyznaczyć strefy sprawdzone i bezpieczne.
1. Wyznaczenie bezpiecznych stref – sprawdzenie dna pod kątem występowania ewentualnych niebezpiecznych roślin i stworzeń, które mogłyby stwarzać zagrożenie dla pływających. Po zbadaniu dna, bezpieczne strefy trzeba odgrodzić poprzez rozciągnięcie pływających na powierzchni, drewnianych boi i sznurków. Boje, żeby nie odpłynęły, muszą być zamocowane w dnie.
2. Ogrodzenie stawu – wykonanie i montaż barierek.
3. Budowa platformy umożliwiającej bezpieczne zejście do wody – przed jej wykonaniem, wybrany fragment linii brzegowej należy wyrównać.



Zakończenie każdego etapu zakończy się edycją opisu lokacji.