Zachowywała się jak furiatka, pieprzona księżniczka, która nie potrafiła sama przed sobą przyznać się do własnych decyzji i zmierzyć z jej konsekwencjami. Zirytowała go swą bezczelnością, krzykami, a co gorsza oskarżeniami, które nijak miały się do prawdy. -Jesteś pomylona- warknął nie wyobrażając sobie - nawet mimo stanu wzburzenia - podnieść na nią ręki. Z kim ona do jasnej cholery wcześniej żyła, że utkało się w niej podobne przekonanie?
Widząc jak wyprowadza cios wiedział, że już nie zdąży zareagować w inny sposób jak odskoczyć do tyłu.

|Odskok

Na szczęście udało mu się uniknąć najgorszego z możliwych ciosów, a zarazem paskudnego bólu. Kątem oka dostrzegł, że szybko udało jej się uwolnić umysł z więzów petryficusa, dlatego bez cienia zawahania spróbował ponownie. -Petrificus Totalus- rzucił nie kryjąc kpiącego uśmiechu, który pojawił się na jego twarzy. Przegięła, wyczerpała jego cierpliwość na każdej linii, więc musiała liczyć się z idącymi za tym konsekwencjami.

| posty przeklejone z innego, błędnie wybranego tematu, bez rzutów za zgodą Elvirki.
ST Petryficusa = 125,
Przełamanie = 81

Zauważyła, że zdążył uskoczyć przed jej uderzeniem, czekała wszak niecierpliwie na to, by odczuć opór ciała, ból, także w swoim własnym łokciu. Emocje buzowały pod skórą, czyniły spojrzenie i działania obłąkańczymi, ale o to przecież chodziło - miała tylko jedną możliwość, aby zrzucić to wszystko z siebie, musiała utopić wstyd w gniewie. Z powodu własnej niecierpliwości nie obroniła się przed zaklęciem, ale to nic - wściekłość i żądza walki były na tyle olbrzymie, że odzyskała ponowną władzę nad ciałem jeszcze zanim zdążyłaby zderzyć się z podłogą. Półleżała na jednym kolanie, podparta dłonią, a drugą już sięgając po różdżkę. Rozwichrzone włosy i wściekle obnażone zęby nadawały jej wyglądu furiatki, och jak słodko.
- Może jestem - odwarknęła, wyciągając różdżkę, nie próbując wstać na nogi. - Tylko na tyle cię stać, kwiatuszku? Bucco!
Wypowiedzieli swe inkantacje niemal w tym samym czasie, a ona nie zdołała już wznieść odpowiedniej tarczy, magia obronna nie była dla niej instynktem, po który mogłaby sięgać bez koncentracji.

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 52

--------------------------------

#2 'k10' : 8

Petryficus dosięgnął Elvirę wkrótce po tym jak z jej własnej różdżki spłynęła czarnomagiczna inkantacja, a choć jego zaklęcie zdawało się silniejsze niż uprzednio, nie zdołało zadusić wątłej iskry satysfakcji spowodowanej tym, że jej wyszło. Wiele innych zaklęć, które chciałaby wypróbować, przeszło jej w tej chwili przez myśl, ale mięśnie na powrót ogarnął paraliż, mogła tylko niemo i siłą woli zawalczyć o odzyskanie władzy nad ciałem. Dlaczego wybierał akurat to zaklęcie, tak bardzo chciał się wymigać od walki? Pieprzony tchórz.

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 63

Kolejne precyzyjne zaklęcie pomknęło w jej kierunku, lecz dziewczyna najwyraźniej nie odpuszczała, bowiem wypowiedziała czarnomagiczną inkantację w nadziei, że poczuje parszywe uderzenie. Był zdziwiony, że tak szybko udało jej się przerwać sidła petryficusa – najwyraźniej ostatnimi czasy sporo trenowała i ciekawym było czy równie intensywnie co z nim samym. Nie powiedział jednak nic, tylko wygiął wargi w kpiącym wyrazie nie dając jej poczucia satysfakcji z rozjuszania go. -Protego- wypowiedział spokojnie i wykonał przy tym charakterystyczny ruch dłonią. -Expelliarmus- dodał właściwie od razu chcąc czym prędzej ją rozbroić. Walka z czarownicą była ostatnim, co przychodziło mu na myśl. Pragnął dać jej nauczkę, lecz nie w taki sposób – miała go popamiętać.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 81

--------------------------------

#2 'k100' : 31

Zaklęcie w istocie było silniejsze od poprzedniego; nie zdążyła uwolnić się z obezwładniającej mocy zanim ten skurwysyn bez godności nie odebrał jej różdżki. Mogła jedynie biernie patrzeć jak perfekcyjna tarcza przyjmuje na siebie jej własny czar, a wkrótce po tym broń wyślizguje jej się z dłoni. Myślałby kto, że w tym stanie winna nabrać pokory, ale to wszystko, ta bezradność i złamana duma wyłącznie spotęgowały jej wściekłość. Nie zamierzała się poddać, poradzi sobie nawet i bez różdżki.
Niestety, brak środka obronnego i możliwości uskoczenia zmusił ją również do milczącego czekania aż dosięgnie ją promień jej własnego zaklęcia - na to się nie przygotowała, nie miała w życiu okazji obserwować wielu pojedynków, wyleciało jej z głowy, że odpowiednio silna tarcza odbija zaklęcie rykoszetem.
Ból uderzenia był dotkliwy, ale i otrzeźwiający. Dodawał siły. Tego chciała, ale nie z własnej różdżki, to upokarzające. Musiała walczyć dalej.

189/204 (-15 tłuczone)
[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 36

Uśmiechnął się pod nosem widząc jak różdżka wypadła jej z dłoni. Nie udało się jej przełamać paskudnego zaklęcia petryfikującego i tym samym jego plan zaczynał powoli formować się, a przede wszystkim działać. Jeśli liczyła, że wyrzuci ją za drzwi, czy potraktuje zaklęciem mogącym zrobić jej poważną krzywdę to była w błędzie - ponad jego egoistyczne pobudki stała sprawa Rycerzy, a ona jako nowa jej gałąź miała wnieść własną pomoc i umiejętności. Nie mógł ukręcić jej karku, z resztą czuł, że z czasem jeszcze za to przeprosi. -Esposas- wypowiedział lekkim tonem, po czym chwycił w dłoń różdżkę dziewczyny.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 99

Z każdą upływającą sekundą, w której zaklęcie trzymało ją w sidłach, głośniej słyszała szum własnej krwi, a jej dłonie pokrywały się cienką warstwą potu. To nie miało wyglądać w ten sposób, chciała go wyzwać do walki, a nie skończyć spętana. Oczekiwała adrenaliny, w jakimś pokracznym stopniu również zemsty, choć nie za ich wspólną noc, lecz te wszystkie słowa, które padły później. To była jego wina, że tutaj przyszła, już by pewnie dawno ochłonęła, gdyby jej nie podjudzał, a teraz nie potrafił nawet zachować się jak mężczyzna i odpowiedzieć za swe czyny.
Merlinie, i ona komuś takiemu oddała swój wianek.
Gdyby mogła, to by na niego napluła. Spięła się w sobie jak zwierzę w klatce, ale nie była w stanie już nawet powiedzieć mu w twarz, co o nim myśli. Twarz i kącik lewej wargi pulsowały nieznośnie, ale za to przecież odpowiadała sama, czyż nie? Gnojek.
Przepełnione nienawiścią spojrzenie Elviry złagodniało minimalnie, gdy kolejna inkantacja zmaterializowała na jej kończynach kajdany. Niewystarczająco bolesne, ale dość, by zachwiać jej pewnością i rozbudzić pierwsze krople och jakże zbawiennego niepokoju. Co też do cholery jasnej siedziało mu w głowie?

189/204 (-15 tłuczone)

Walczę dalej z Petryficusem
[bylobrzydkobedzieladnie]

The member 'Elvira Multon' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 4

Dziewczyna nie była już w stanie zrobić nic i pozostawała skazana na jego łaskę. Liczył, że doskonale zdawała sobie z tego sprawę; bez różdżki, spętana i wciąż pod wpływem cholernego petryficusa mogła co najwyżej wyklinać go w swoich myślach. Zaśmiał się pod nosem i przemieścił się w kierunku drewnianej ławy, na której położył jej drewno. Zaraz po tym ponownie wycelował w jej stronę różdżkę i rzucił krótkie -Mobilicorpus. Nie zamierzał nader się męczyć, dlatego zapragnął przyciągnąć ją bliżej środka pomieszczenia magią.