[bylobrzydkobedzieladnie]

dzień doberek!

Luna, droga kuzynko! Łączy nas wiele: ja też teraz jestem z powrotem na rodzinnej ziemi i opiekuję się zmartwionym ojcem; bardzo lubię muzykę (choć w ogóle się na niej nie znam) i na pewno wiele razy przychodziłam na Twoje występy. Idę Cię zaczepić jeszcze prywatnie <3

Jayden, tak, tak po stokroć tak! Po tak wyczerpującym eseju nie pozostaje mi nic innego jak zgodzić się na wszystko

Cześć, bohaterko od gwiazd, eliksirów i razów w ślizgońskie nochale!

Lydia, z Tobą wszędzie, o ile będziesz mi tak pięknie mówić o gwiazdach jak kiedyś. Nie wiem teraz, czy role się nie odwróciły i czy to nie Ty musiałabyś mnie teraz bronić przed szeregiem nochali, które nie należą już tylko do Ślizgonów :c To, co możesz zrobić na pewno, to przypomnieć mi jak było kiedyś i wskazać mi, co jest ważne

Od maja mieszkam z rodziną (dwie siostry, a jeśli przyjaźnisz się z Lydią, to pewnie i z Just - wtedy znasz mnie jako tegostarszegobrata) niedaleko Doliny Godryka i często w niej bywam, na pewno potrzebuję zaprzyjaźnionych alchemików do warzenia eliksirów leczniczych i może tojadowego (choć biedny ze mnie wilkołak i nie stać mnie na tojad), chętnie zatrudnię się też jako złota rączka/nałożę pułapki na dom Potterów! Możemy też znać się jeszcze z Ministerstwa. A że uwielbiam dramy i skomplikowane relacje, to chętnie się wspólnie pogłowię jak jeszcze nas zetknąć Mam nadzieję, że nie zapuszczasz się do Londynu, bo sporo tam dementorów :<

Michael, wspominasz kilka wątków, które na pewno można ładnie ze sobą połączyć. Od siebie dodam, że mój papa Potter pracował w Ministerstwie (ale paskudy niedawno go zwolniły), a mama w Czarodziejskim Pogotowiu Ratunkowym (może kiedyś natknąłeś się na jej cudowną herbatkę, gdy niosła ją zmęczonym aurorom). Na pewno jesteś troszkę starszy, więc nie wiem, kiedy zawiązalibyśmy naszą znajomość, ale masz dla naszego domku w Dolinie Godryka cudowne propozycje. Chatka jest nieźle zaniedbana - dziury w podłodze, pajęczyny po kątach, chwiejny stół, konieczna nam jest pomoc! A do tego, olaboga, żadnych pułapek W zamian, oczywiście, chętnie pomogę z eliksirami. A od Londynu trzymam się z daleka; sama myśl o dementorach sprawia, że truchleję. Do tego nie zarejestrowałam różdżki to z Londynem już w ogóle się nie lubimy. Na konkretne główkowanie zapraszam Cię na pw/discorda.

No cześć, jesteśmy w jednym wieku, ale trochę inne domy.

Dzień dobry!

Możemy znać się z podróży - Tom przez kilka ostatnich lat pływał statkami po świecie i pomagał przy poszukiwaniach czarodziejskich skarbów. Mieszkał też we Francji, w Normandii. Może natknęliśmy się na siebie tam, gdy Effie podróżowała z jakąś grupą badawczą?

Może oboje, po powrocie do kraju, odnowią kontakt? Tom, który porzucił życie korsarza i teraz pracuje jako czarodziejska złota rączka na pewno chętnie pomoże z różnymi sprawami naprawczymi w domu Effie.

Marcella, na pewno mogłyśmy mieć ze sobą jakieś zajęcia. Bardzo lubiłam też latać na miotle – zdarzyło się nawet, że ktoś próbował mnie namówić żebym dołączyła do drużyny, lecz ta gra zawsze pozostawała nieco poza moim zainteresowaniem. Nie lgnęłam przesadnie do towarzystwa innych; może Ty masz pomysł, co nas mogło łączyć? W teraźniejszości możemy coś pokombinować z tym, że ja nie umiem za bardzo w uroki/opcm i może masz cel żeby mnie podszkolić? A ja, cóż, zawsze mogę poszastać eliksirami albo porozmawiać o astronomii.

Tom, cześć jak najbardziej moglibyśmy się poznać we Francji, nawet się to idealnie pokrywa czasowo. Moje podróże kręciły się wokół uczestniczenia w zespołach badawczych; jako młoda alchemiczka byłam często jednak przydzielana do czarnej roboty i zdarzyło mi się wybrać po rzadkie ingrediencje (może przewoziliście je na statku lub znaleźliście przypadkiem podczas wypraw), a także tworzyłam eliksiry na przeróżne zamówienia (na przykład przydatne przy poszukiwaniach). Oboje pochodzimy z Anglii, także w obcym kraju było to już coś, co mogło nas łączyć.
I, jak piszesz, teraz byśmy odnowili kontakt. Z chatką jest kiepsko, a mi się wszystko sypie z rąk. Gdzieś się na siebie natkniemy przypadkiem czy po prostu nasze sowy się odnajdą?

A my chyba wszystko wiemy

panie Skamander, ja się tu martwię, mam nadzieję, że wkrótce się odnajdziemy

Można powiedzieć, że jestem trochę sąsiad z Doliny Godryka Mieszkam tam od 9 lat, bo wtedy zmarłem, głównie się kręcę po cmentarzu, ale też po odludnych terenach Doliny. Jeżeli Effie dalej preferuje towarzystwo natury, istnieje możliwość, że na siebie wpadaliśmy.

Macnair, panie duszku, dziewięć lat to bardzo długi czas – gdy Twój nagrobek dołączył do rządków na cmentarzu w Dolinie Godryka, ja jeszcze kończyłam Hogwart – a teraz spójrz gdzie jesteśmy. Pierwsze lata, jak mi się wydaje, spędziłeś krążąc po okolicy w samotności, więc nasze zetknięcie się mogło zbiec się w czasie z moim przeżywaniem nieszczęśliwej miłości Pewnie krążyłam wtedy po najróżniejszych zakątkach, głównie tych odludnych. Może najpierw mnie obserwowałeś, formując luźny plan i w kontakcie próbowałeś trochę wykorzystać moją niewiedzę na temat funkcjonowania duchów, wciągając mnie w jakieś skomplikowane zadania, które prowadziły na manowce. W końcu jednak nabrałam podejrzliwości i trochę się pogniewałam; nie jestem jednak typem chowającym długo urazę i szybko mi przeszło. Mogliśmy się więc po tym co jakiś czas widywać przelotnie aż wyjechałam z domu rodzinnego i wróciłam nie tak dawno. Ale spacery udzielały mi się szczególnie w ostatnich okresach ze względu na potencjał przemyśleń, więc pewnie wpadliśmy/wpadniemy na siebie ponownie?