87/217 (-30)

Nie miał już sił na skuteczną obronę. Ręka omsknęła się podczas wytwarzania tarczy, która wyrosła jedynie połowicznie. Wiązka światła prześlizgnęła się przez warstwy uderzając go prosto w pierś. Odrzuciło go na kilka metrów do tyłu. Upadł na trawę z hukiem, pojękując z bólu. Na moment zakręciło mu się w głowie. Obie dłonie oparł na czole, nie poruszał się. Oddychał ciężko, fala bólu przeciągała się od ramion, przez mostek, aż do samych nóg. Dostał potężny łomot. Jego mózg przetwarzał nadmiar informacji, chciał wrócić do noclegowni i przeanalizować swoje błędy. Był głupi, naprawdę głupi, że w tym jednym momencie dał się podpuścić. Rozproszył się ponosząc konsekwencje. - Cholera - syknął, gdy pierwsza próba podniesienia do góry, zakończyła się fiaskiem.

| zt