Byliśmy razem na roku w Hogwarcie, nawet w tym samym domu (ale podczas Klubu Pojedynków zawsze grałem nieczysto)

Bracie, wpadam tu tylko Cię przywitać i życzyć powodzenia na fabule Między nami relacje słodko-gorzkie, ale może kiedyś w końcu się dogadamy.

Braciszku, cieszę się, że jesteś z nami Nadal czekam na obiecany obraz przed laty ;)

Friedrich, no proszę, znowu Ty. Może nie byłem specjalnie skory, by podejmować próby wymawiania Twojego imienia w sposób, jaki powinno być wymawiane, ale pamiętam chłopca, który mówił z ciężkim akcentem i nie przestrzegał zasad, tworzących trzon całego klubu. Wcale się nie dziwiłem, że nikt nie podejmował Twojego wyzwania - sądziłem, że coś nie tak było z Twoim wychowaniem skoro nie potrafisz przestrzegać konwenansów. Pojedynki były sztuką, nie brudną, uliczną grą. Nie wiem czy ja mogłem Ci szczególnie zapaść w pamięć. Unikałem raczej towarzystwa i tłumów, poza tym moje myśli obracały się głównie wokół jednej panny; na domiar tego zakopywałem się w książkach i byłem widywany z z pędzlem w dłoni - pewnie nie przyciągałem tym sympatii samych Ślizgonów. Ale właściwie nasze przekonania - przynajmniej odnośnie mugoli - spotykają się na wspólnym terytorium. Czy po szkole byliśmy w stanie odłożyć na bok animozje, by sięgnąć po wspólne korzyści?

Edgar, nigdy nie zapomnimy ani nie wybaczymy sobie pewnych słów i czynów, ale dobrze nam wychodzi udawanie, że nauczyliśmy się z nimi żyć. Jednak mimo niekiedy wymienianych twardych spojrzeń to przecież wiemy, że zawsze możemy na siebie liczyć.

Primrose, urocza siostro, ciężki czas przed Tobą. Chciałbym Ci go umilić, lecz porzuciłem tę zupełnie płochą pasję wiele lat temu, myślałem też, że spaliłem wszystkie dowody. Może jednak się mylę; może skryłaś przed moimi oczami portrecik przedstawiający Ciebie goniącą za królikami po łące? To chyba jedyne na co mnie stać - chciałem przecież zapomnieć o przeszłości.

( )

odkryjemy wszystkie tajemnice tego świata

Calder, na koniec (tajemnic) świata i jeszcze dalej