Gdy weszła do komnaty, król stał odwrócony tyłem, ale nie zaczekała na pozwolenie, a zbliżyła się do niego. Nauczył ją, że przy nim może być tylko sobą.
Pozwoliła mu ująć się za dłoń i delikatnie uśmiechnęła, pozwalając by barwnik, jakim potraktowały je damy dworu, został dostrzeżony. Była nie tylko jego doradcą — była jego żoną i chciała ponad wszystko, aby był zadowolony. Dla innych mogła być bezwzględna, lecz dla męża i króla swego, zawsze miała w sercu miłość.
- Sam podsunąłeś mi ten pomysł, gdy w szachach niemal pokonałeś mnie samymi pionkami. - Odparła skromnie, by nie umniejszać jego wagi dla całej akcji. Ona tylko połączyła kropki.

Aurora wybiera się do Ministerstwa by po poworcie z Irlandii zarejestrować różdżkę.

Aurora spotyka swojego byłego kochanka. Rozmowa przybiera bardzo nieprzyjemny wydźwięk, a Aurora zdaje się cierpieć bardziej niż uprzednio.

Po wymianie listów, kuzynostwo umawia się na wspólne warzenie eliksirów

Aurora, wciąż zasmucona spotkaniem z Aresem wybiera się do parku znikaczy. Tam poznajde prawdziwego ducha wolności. - przerwana

Aurora źle zrozumiała ogłoszenie o pracę i próbuje dostać pozycję sprzątaczki, podczas przesłuchania na tancerkę.

Spotkanie po latach - przerwana

Spotkanie z pierwszym zauroczeniem. Mierzenie się z przeszłością pośród październikowego słońca, ale i z herbatnikami.

Niepokojące zjawisko w przedwieczór nocy duchów i na dodatek, dość zaskakujące spotkanie. Czy te dwie sprawy się łączą?

Kupidynek - Aurora poznaje miłość swojego życia i zaręcza się. Bardzo pracowita godzina.

Pozornie niezbyt skomplikowana misja zmienia się w przerażający pojedynek.

Spotkanie z kuzynem, wyścig po błoto.

Kai i Aurora spotykają się po raz pierwszy po latach przy wspólnym zleceniu na składniki do eliksirów. Przeniesiona tutaj

Dwie uzdrowicielki spotykają się w kuchni. Ten wieczór może zaowocować w przyjaźń. przerwana

Zlata podejmuje się nauczenia Aurory kilku "sztuczek" mogących pomóc w samoobronie - trwająca

Do Aurory przybywa niespodziewany gość. Jej były kochanek, poruszony śmiercią przyjaciela i obłudą szlachty pojawia się na Wrzosowisku.

Perseus przybywa na Wrzosowisko z szampanem. Czyżby chciał coś świętować?

Po wizycie Perseusa, Aurora przechodzi do sypialni brata i odbywają wreszcie długą, szczerą, acz smutną rozmowę.

Niespodziewanie na Wrzosowisku zjawił się ranny Herbert. Aurora podejmuje próbę uleczenia kuzyna.

Przekonana przez mamę Aurora wybiera się do Londynu by sprzedać rodzinną pamiątkę. Na miejscu zastaje swojego niedoszlego narzeczonego. przerwana

Aurora i Ares wyjeżdżają do Irlandii. Ma to być pożegnanie przyjaciela Aresa, ale jednocześnie pora na pewne związane ze sobą refleksje. - trwająca

Spotkanie z najlepszym przyjacielem z dawnych lat. Aurora dostrzega trudy z jakimi mierzy się Silly. Wspólnie zasiadają do kolacji i dzielą się uwagami na temat panującej sytuacji.

Spotkanie dwójki pasjonatów zielarstwa przy zimowo kwitnącej roślinie. przerwana

Aurora listownie poinformowała Marcela, że ich spotkanie w październiku mogło przynieść plon w postaci dziecka. Marcel chcąc chronić jej honor, proponuje, że powinni wziąć ślub. - trwająca

Aurora uczy Volansa, jak przyszykować kilka prostych eliksirów.

Aurora podczas wieczornego powrotu do domu spotyka rannego Kai'a. Próbuje go opatrzeć, z pomocą magii leczniczej - przeniesiona tutaj trwająca

Aurora chce pobrać środki z Banku, żeby kupić prezenty. Problem pojawił się, gdy w środku swojej skrytki natrafiła na intruza. przerwana

Aurora otrzymuje bardzo niespodziewany prezent pod jemiołą.

Na Wrzosowisku przygotowano i spędzono sylwestra. Spędzono czas w dość luźnej, acz bezpiecznej atmosferze [1], [2], [3],

Dom Sproutów odwiedza dawny przyjaciel Aurory - Lord Artur Longbottom. Aurora zajmowała się przygotowywaniem eliksirów mających na celu uśmierzenie bólu umierającej żony lorda. trwająca

Czuła już, że powinna domknąć okno, bo chłód styczniowego wieczoru wdzierał się do jej sypialni. Dobrze, że niewielki kominek w rogu dawał ciepło, bo inaczej Aurora już dawno by się zaziębiła. Dopiero dźwięk gałęzi, która dociążona śniegiem, przesunęła się po szybie, wyrwał ją z nieco hipnotycznego stanu. Powiodła spojrzeniem po jasnych ścianach, na których tańczyły teraz cienie gałązek choinkowych i wstążek, którymi je ozdobiła.

Podobnie było na eliksirach. I chociaż ją samą zdawało się to dość mocno zaskakiwać, to ostatecznie była przecież Sproutem. Rośliny jakby naturalnie poddawały się zabiegom wychodzącym spod jej dłoni. Z drugiej zaś strony była też Potterem i zdolności do eliksirów również miała we krwi. To dawało idealną kombinację w połączeniu z metodycznością dziewczyny.

To był wyjątkowo zimny, styczniowy poranek, gdy wreszcie nadszedł wyczekiwany przez nią dzień — dziś miała się odbyć pierwsza lekcja transmutacji i Aurora obudziła się szybciej niż zwykle. Nie wiedziała nawet, od czego zaczną, ani na czym będzie to polegać. Z perspektywy czasu lekcje w szkole wydawały jej się dziecinną igraszką, więc nie myślała nawet, że na coś mogą się przydać stare podręczniki.

Aurora poderwała się na łóżku i przez chwilę próbowała zrozumieć, co się właściwie dzieje. I wtedy pomiędzy szczęknięciami usłyszała nawoływanie.
Nie było to najprzyjemniejsze uczucie. Ileż to słyszało się o duchach i podstępach, imitujących ludzkie głosy tylko po to, żeby wywabić kogoś w ciemność.
Ale wołanie ponowiło się i brzmiało zupełnie, jak… Volans, co też on sam donośnie oznajmił.

Nic się nie zmienił — przystojna, piękna twarz, bystre, acz nieco zmęczone oczy. Aż twarz pojaśniała jej uśmiechem na jego widok, a na policzkach wykwitły rumieńce. Czy je dostrzegł? Czy dlatego właśnie się tak jej przyglądał?
Ale tego, co po chwili nastąpiło, to nie mogli się spodziewać nawet najwprawniejsi jasnowidze. Connor naprawdę padł przed nią na kolana. Aurora, dosłownie dostała cebuli pod nos, bo z miejsca dłonie przyłożyła do twarzy. Taki to był szok.
Niby żartom podobnym nie było końca, ale zaraz zrobi się z tego afera i będą odpowiadać przed papą Sproutem, jako narzeczeni.

Biegła trochę na oślep, nie wyjmując różdżki z jakiegoś powodu. Próbowała dogonić psa, ale on odstawiał ją wyraźnie. Skupiła na nim wzrok, żeby nie zgubić go w styczniowych ciemnościach. Może dlatego nie zobaczyła postaci, która szła wydeptaną ścieżką pomiędzy zaspami.
Aurora, biegnąc za Cu, postawiła nieostrożny krok i niemal spadła. Czy może raczej spadła, ale nie na ziemię, a na chłopaczka, czy też młodego mężczyznę, który akurat miał pecha tamtędy przechodzić.

Zaraz też zobaczyła małą główkę pomiędzy połami kurtki przyjaciela. A więc to on będzie nowym mieszkańcem Wrzosowiska!
Aurora nie mogła przestać się zachwycać, chociaż kotek wydał jej się tym mniejszy, gdy miało się do porównania prawie 50-kilogramowego Cu.

Uniesienie nogi miało najpierw ochronić jej kobiecość, przed obrzydliwą dłonią, próbującą ją zbrukać, ale w tym momencie nadeszło olśnienie. Czy może raczej przeklęta myśl, która sprawiła, że Aurora zadarła nogę jeszcze wyżej, a potem z całym impetem wbiła mu obcas w śródstopie. Znów dało się słyszeć gruchot kości, ale tym razem to nie były jej. Czując na sobie napór jego ciała z całą rozpaczliwością, zamachnęła się również łokciem, gdzie miał odsłonięte żebra i wyrwała się spod zamkniętej pozycji przy ścianie.

Ale stawiła się. Bała się początkowo teleportować, ale nie wiedziała, jak inaczej miałaby się zjawić we wskazanym przez Herberta miejscu. Miała ze sobą torbę z eliksirami, takimi, które mogły leczyć najbardziej powszechne choroby. Miała też rzecz jasna różdżkę. Miała przy tym nadzieję, że jej umysł, tak zwykle dokładnie pamiętający wszystko, tym razem również jej nie zawiedzie.

Posty Aurory: I, II, III, IV, V
Bez problemu przebił się przez zabezpieczenia domu i w Kuchni rozległ się znajomy, acz dawno niesłyszany głos Steffana. Pamiętała go ze szkoły, byli wszak w jednym domu. Ale nie rozmawiali ze sobą od lat. Podobno się ożenił. Tak dobrze słyszeć takie rzeczy w ciężkich czasach wojny.
Ale zaraz przywołała się do porządku, bo zrozumiała, że była to wiadomość. Do niej. Nie było czasu. Nie zwróciła uwagi na to, że kroki ucichły, więc jej ojciec słyszał wiadomość. Nie miała czasu na zastanowienie się, co się działo. Różdżka. Kilka eliksirów i narzucony płaszcz.