Zorya

08.08.15 21:51

First topic message reminder :

Zorya Utrennyaya

Zorya Utrennyaya to jedyne imię, na które sowa Cassandry - po wielu próbach - zaczęła reagować; jest kapryśna, miewa nastroje, czasem się boczy, zamiast oddać list, robiąc to wtedy, kiedy ma na to ochotę i zasadniczo wydaje się raczej uciążliwa niż posłuszna.

Przeczytaj

Szanowny Panie bardzo cię kocham C. V. Mulciber

[bylobrzydkobedzieladnie]

09.02.19 11:18

Przeczytaj

Cassie, dziękuję, Cass, sowa uginała się pod ciężarem fiolek - zasługuje na dodatkowy smakołyk. ~~Na pewno pomogą mi a nie dziecku?~~ Zażywam je zgodnie z Twoimi wskazówkami, chociaż nie przeczę, że te specyfiki wzbudzają we mnie odruch wymiotny. Staram się odpoczywać, ale mam teraz wiele obowiązków - na szczęście nie wymagających fizycznej pracyy ~~takiej jak w Wenus~~.

Rozumiem, jeśli chcesz zachować to w tajemnicy. Mam jednak swoje podejrzenia, ale niezależnie, czy są one bliskie prawdy czy nie - pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć. Piszę to kolejny raz, Cassie, chciałabym, byś nie wątpiła w to, że mogę być dla Ciebie wsparciem. Przynajmniej do czasu, gdy będę zmuszona stawić czoła własnym problemom związanym z tym, co pożera mnie żywcem.

Czy to normalne, że...że coś się we mnie porusza? Gwałtownie?

Oczywiście, zachowam tę infromację dla siebie, Cassandro. Chciałabym tylko spytać, czy Eir wie o Twoim stanie?

Dbaj o siebie. O was. I ucałuj ode mnie Lysandrę Deirdre

16.02.19 12:43

Przeczytaj

Cassie, jak mogę Ci się odwdzięczyć za pomoc, jaką mi okazujesz, Cassie? Powiedz tylko, czego sobie życzysz. Póki mam taką możliwość, chce wyrównać nasze rachunki, chociaż wiem, że zapewne nigdy nie będę w stanie zrobić dla Ciebie tyle, ile Ty uczyniłaś dla mnie przez te wszystkie lata. Dokarmianie Gwiazdy to zaledwie kropla w morzu niezbędnego rozpieszczania. To Tobie wolałabym prezentować smakołyki - musisz o siebie dbać.

Zwłaszcza, gdy decydujesz się odciąć od...bezosobowego dawcy nasienia. Usłyszałam kiedyś, że do wychowania dziecka potrzebna jest cała wioska. Możesz na mnie liczyć Cass, to, co się ze mną dzieje nie ma znaczenia. Jeśli będę mogła pomóc, kontaktuj się ze mną z a w s z e.

~~Naprawdę nie ma sposobu by się bezpiecznie tego pozbyć?~~ Obrzydzają mnie te ruchy, to wszystko, ten brzuch - nie chcę o tym myśleć. Wiem, że to tchórzliwe, ale wolę żyć w stanie zaprzeczenia tak długo, jak to możliwe. Wszystko się ułożyło, Cass, ~~jestem~~ byłam szczęśliwa, pierwszy razu tak naprawdę i całkowicie - a teraz to wszystko stracę, niezależnie od decyzji, jaką podejmę. Ten mężczyzna...on nie przyjmuje w życiu odmowy niezależnie od wszystkiego, świat ma oddawać mu pokłon - zresztą zasłużenie. Pozostaje mi więc na razie egzystować z dnia na dzień i udawać, a to przecież robie najlepiej od wielu lat. ~~Bardzo się boję, Cass~~ Dam sobie radę, przetrwałam wiele trudnych sytuacji - prawda, Cassie? Powiedz, że też w to wierzysz.

Deirdre

27.02.19 19:38

Przeczytaj październik

Cassandro, mam nadzieję, że Astrid odnalazła Ciebie i Lysandrę cieszące się dobrym zdrowiem. Minęło kilka tygodni od naszego spotkania w Białej Wywernie i muszę przyznać, ze to za długo, ale za każdym razem, gdy próbuję zajść do lecznicy, pęka w szwach i nie chciałam Ci przeszkadzać. Wiem, że masz wiele pracy, znajdź dla mnie jednak kilka chwil na kielich skrzaciego wina nim zapadnie wzrok - nie przyjdę z pustymi rękoma. Pomyślałam, że wiele zwierzęcych części, które zdobywam podczas polowań, można - chyba, tak sądzę - wykorzystać jako składniki eliksirów; nie znam się na nich, więc nie wiem, które konkretnie się przydadzą, ocenisz to sama, szkoda jednak, by poszły na zmarnowanie.
Zwłaszcza, że jestem zmuszona poprosić Cię o kilka fiolek eliksiru na spokojny sen, jeśli masz taką możliwość.

Napisz mi jak się miewasz. Zorya - Page 5 A60itsI

16.03.19 7:56

Przeczytaj

Cassie, wiem, że jesteś bardzo zajęta, a swe wolne chwile z pewnością poświęcasz Lysandrze oraz odpoczynkowi, ale reprymenda, którą od Ciebie ostatnio otrzymałam, przynosi skutki w postaci...powiedzmy, świadomości połączenia mego stanu zdrowia z zdrowiem tego, co we mnie wzrasta.
W połowie października spotkała mnie przykra przygoda, której opis nie powinien znaleźć się na pergaminie. Nie stało mi się nic poważnego, tuż po tych 'wypadkach' zbadała mnie uzdrowicielka, ale zasugerowała, bym wspomogła się eliksirem brzemienności. Czy mogłabym się u Ciebie pojawić i poprosić o odmierzenie odpowiedniej dawki? Nie zajmę Ci wiele czasu, Cassie.
Deirdre

16.03.19 12:30

Przeczytaj Eir Goyle

Najdroższa Cassandro, Freya ma się dobrze, rośnie zdrowo, robi się coraz bardziej aktywna. Na razie wszystko u nas w porządku. Nowina z naszego małego świata na Grimmauld Place jest jedynie taka, że Freya będzie wychowywała się tylko z matką. Yorden zginął podczas jednego ze sztormów w październiku, dziesiątego dnia miesiąca przybył posłaniec z tą wieścią. Wracam do nazwiska panieńskiego i moje dzieci również będą się z nim wychowywały.

Rúni będzie miał w swoich szponach mały pakunek - znajdziesz w nim fiolkę z eliksirem. Dbaj o siebie, moja droga. Odwiedzę cię jutro, z Freyą i Hjalem zostanie moja matka, już i tak u mnie mieszka. Pomogę Ci w lecznicy. Nie oczekuję odmowy. Powiedz tylko Umhrze, że może się mnie spodziewać. Zadbam o Ciebie, moja droga. Eir

17.03.19 19:43

Przeczytaj28 października

Dziękuję Ci, Cassandro. Za wszystko.
R.

11.04.19 0:18

Przeczytaj Ignotus Mulciber

Cassandro, mam szczerą nadzieję, że zdrowie zarówno Tobie jak i Lysandrze dopisuje. I że pacjenci także spisują się wzorowo i przynajmniej okazują zasłużony szacunek i wdzięczność Twoim uzdrowicielskim umiejętnościom. Piszę, żeby wyjaśnić pewne niedokończone pomiędzy nami sprawy. Piszę nie dlatego, że brak mi odwagi zrobić to osobiście, ale raczej jest to najrozsądniejsze obecnie rozwiązanie. Jestem bowiem w sercu Syberii, z której, choćbym zechciał, nie potrafiłbym odszukać drogi powrotnej do Anglii. A przynajmniej nie dość szybko, by mieć pewność, że moje słowa zdążą dotrzeć do Ciebie na czas. Zaufam Mishy i jej nadzwyczajnym zdolnościom do znajdywania adresatów. Skoro to czytasz, to najwyraźniej znów jej się ta niezwykła sztuka udała.
Jestem na Syberii bowiem uciekałem przed klątwą opętania. Dość paskudna to sprawa, muszę przyznać. Jesteś moją uzdrowicielką, której zawdzięczam życie i to niejednokrotnie, stąd zapewne doskonale zdajesz sobie sprawę z tego, że ostatnio nie byłem w najlepszej kondycji. Nie tylko przez sinicę, której nabawiłem się doskonale wiesz kiedy. Wybacz mi proszę ten brak konkretów, są sprawy, o których wolę nie pisać w niezabezpieczonych listach zbyt dokładnie. Wracając jednak, nigdy nie wspominałem Ci o dręczących mnie koszmarach, które nasiliły się wraz z sinicą. Zapewne możesz domyślić się powodów. Wówczas jednak nie zdawały mi się one na tyle poważne, bym zwierzał się z nich komukolwiek poza alchemikiem, który obiecał przyrządzić mi odpowiedni eliksir na sen. Jeżeli myślisz, że wyszedł tu mój brak zaufania, to po części zapewne masz rację, ale oprócz tego towarzyszyło mi bardzo silne przekonanie, że z moimi demonami poradzę sobie sam. Otóż nic bardziej mylnego, droga Cassandro, czego jesteś najlepszym przykładem.
Klątwa opętania towarzyszyć mi musi mniej więcej od czasu śmierci Vasyla. Może trochę wcześniej, może później - trudno dokładnie wskazać. Tyle udało mi się wywnioskować podczas rozmów z poznanym tu, w Rosji runistą, specjalistą od klątw. Początkowo były to tylko złe sny, lekkie poczucie niepewności, brak umiejętności pełnego zaufania, pojawiające się wątpliwości, które wówczas zdawały mi się zdroworozsądkową ostrożnością. To nie była ostrożność, co teraz widzę całkiem wyraźnie.
Moje koszmary coraz bardziej przenosiły się do świata jawy. Wiesz dokładnie, co mogło je potęgować, nie powinien dziwić Cię zatem fakt, że to na karb właśnie tych dość nieprzyjemnych doświadczeń zrzuciłem winę za niewyspanie i omamy. Słuchowe, wzrokowe. Coraz mniej ufałem wszystkim wokół, coraz mniej ufałem sobie, coraz trudniej było mi oddzielać sen od jawy, kontrolować własne odruchy. Znasz zapewne ten dziwny stan w trakcie snu, kiedy dzieje się coś niemożliwego do zaakceptowania świadomie, ale w świecie nocnych mar zupełnie nas nie dziwi, wydaje się ze wszech miar uzasadnione. Otóż dokładnie takie samo przekonanie miałem ja, gdy mordowałem matkę i jej córeczkę. Obce mi kobiety, które jednak w chwili gdy je zabijałem wyglądały jak Ty i Lysandra. Nie wiem czy to były czarownice, czy mugolki, nie mam pojęcia, co się dalej z nimi stało, bo gdy odzyskałem jasność umysłu, uciekłem z Anglii zdając sobie sprawę z tego, że nie kontroluję własnych odruchów. Przekonanie się, że nie mam władzy nad samym sobą było do tej pory jedną z najbardziej przerażających rzeczy w moim życiu, a mam ich za sobą niemało.
Nie piszę, żeby Cię nastraszyć, nie robię tego też celem usprawiedliwienia. Chcę wyciągnąć dłoń, Cassandro, i wyjaśnić, że mam świadomość tego, że nie zawsze moje zachowanie mogło być racjonalne. Choć wcześniej nie miałem co do tego żadnych wątpliwości. Jak wspomniałem, nie zdołam pojawić się w Anglii zbyt wcześnie, nie musisz się więc obawiać moich ewentualnych kolejnych utrat świadomości. Nie wrócę dopóki nie będę miał pewności, że klątwa została zdjęta. Anomalie zdają się potęgować jej działanie, więc to najbezpieczniejsze teraz rozwiązanie.
Przepraszam Cię jednak zarówno za formę moich wyjaśnień jak i słowa, które miały prawo wzbudzić Twoją złość. Masz rację Cassandro, jeśli myślisz, że próbowałem odegrać się w bardzo niski sposób za poczucie nieuzasadnionego braku zaufania, jaki już wówczas zaczynałem czuć. I za to Cię przepraszam. Niech ten zasuszony kwiatek i, nieskromnie przyznam, jeden z moich lepszych szkiców stanowią obietnicę, że, w mam nadzieję niezbyt odległej przyszłości, zdołam wytłumaczyć to już osobiście.
Uważaj na siebie Cassandro. Ktokolwiek sprawił, że klątwa sięgnęła mnie, może być wciąż niebezpieczny. I uważaj na Lysandrę. Może to i wiedźma, ale wciąż jeszcze za mała, żeby uważała sam na siebie. I jeśli mogę pozwolić sobie na jedną, prywatną prośbę, uważaj też na Ramseya, bo nawet jeśli tego nie przyzna, myślę, że czasem potrzebuje Cię wcale nie mniej niż Lysandra. I. Mulciber

Do koperty z listem włożony jest zasuszony kwiat i jego szkic na osobnej kartce papieru.

[bylobrzydkobedzieladnie]

14.04.19 15:34

Przeczytaj 2 listopada 1956

Cassandro, minęło już wiele miesięcy odkąd zgodziłem się dofinansować Twoje badania i nie ukrywam, że chciałbym zobaczyć na jakim są etapie. Z początkiem listopada anomalie sprawiają wrażenie jeszcze bardziej dokuczliwych, tym bardziej czekam na ich pomyślny rezultat. Przy okazji chciałbym poruszyć z Tobą pewną kwestię, ale to nie jest temat na list - opowiem o niej już na miejscu. E. Burke

05.05.19 0:28

Nadesłano Yana Dolohov

Droga Cassandro, Jak Twoje samopoczucie? Mam nadzieję, że jesteś bezpieczna w swojej lecznicy, choć nad całą Anglią pociemniało burzowe niebo. Jeśli będziesz potrzebowała pomocy, a pod ręką nie będzie nikogo, kto ową pomoc będzie mógł Ci dać, jestem zawsze niedaleko. Wystarczy list, krótka notka.

Piszę do Ciebie w dość nietypowej sprawie. Pluję sobie w brodę, że nie napisałam wcześniej, ale najwyraźniej moje zdolności w zbieraniu się w sobie wciąż nie przedstawiają najwyższego poziomu. Przeszło miesiąc temu nawiedził mnie ktoś, kto teoretycznie powinien już zostać zjedzony przez robaki głęboko w mogile, ale stojąc przede mną wydawał się żywy i prawdziwy, choć twarz skrytą miał pod kapturem swojej szaty. Szukał mojej matki, ale dlaczego po tak długim czasie, skoro zginęła w maju? Nie wiem. Przedstawił się jednak jako Vasily Mulciber. Cass, wiem, że po tej ziemi chodzą różni czarodzieje, ale moje oczy nie widziały dotąd tak ludzkiego inferiusa - ten człowiek żył, przemawiał dość trzeźwo, różdżką i czarną magią posługiwał się równie biegle. W dodatku znał Grahama, który notabene też niedawno zginął. Jesteś w stanie pomóc mi dociec, o co w tym wszystkim chodzi? Nie zdawał się polować na mnie - szukał jej, kobiety z rodu Rowle, która wyszła za Dolohova. Yana

21.05.19 18:17

Cassandro, zjedz ze mną kolację jutro wieczorem w La Fantasmagorie. Zrób mi tę przyjemność, zapewniam, że i Ty nic na tym nie stracisz.
R.

Kwiat i krótka notatka znalazły się w pracowni na stole.

11.07.19 22:13

Przeczytaj 22 grudnia

Cassandro, mam nadzieję, że mój list zastaje Cię w dobrym zdrowiu. Rozumiem także Twój brak odpowiedzi na poprzednią wiadomość, nie będę się ponownie rozpisywał.
Piszę głównie po to, żeby poinformować Cię, że wracam do Wielkiej Brytanii. Właściwym myślę jest, byś dowiedziała się ode mnie. Właściwym także wydaje się przekazać Ci, że ostatecznie uporałem się z klątwą, która wygnała mnie z Anglii. Nie zagraża więc już nikomu.
Bądźcie zdrowe. I.

[bylobrzydkobedzieladnie]

23.07.19 23:53

Przeczytaj Eddard Nott

Panno Vablatsky, liczę, że zdrowie sprzyja zarówno Tobie, jak i Twoim najbliższym. Słowa nie wyrażą mego podziwu i szacunku dla Twoim niesamowity zdolności i geniuszu, którym pewnie jeszcze nie raz nas zaskoczysz. Jednakże nawet najtęższy umysł potrzebuje odpoczynku, a każdy wysiłek wymaga nagrody. Dlatego w imieniu własnym, a przede wszystkim mojej ciotki lady Adelaide, chciałbym zaprosić Cię, Cassandro, na bal maskowy, który odbędzie się podczas nocy sylwestrowej. Jest to wyraz wdzięczności ze strony arystokracji za trud włożony w oczyszczanie naszego świata. Głęboko wierzę w to, że skorzystasz z naszego zaproszenia. Czekamy w Hampton Court. Do listu dołączam bilecik z wszelkimi informacjami. Eddard Nott

01.08.19 9:09

Przeczytaj

Cassandro,nie chcę by mój list był dla Ciebie powodem do niepokoju, ale musisz wiedzieć, że Ignotus pojawił się w Anglii. Na spotkanie wyszła mu sama Edith Bones, szefowa biura aurorów, zamknęła go w Tower, ale opuścił mury więzienia jeszcze tego samego dnia. Był u mnie i jestem w posiadaniu jego różdżki. Sprawie samej klątwy przyjrzy się Edgar Burke. Nie obawiaj się, nic Wam nie zagraża.

Wybieram się do Hampton Court dziś wieczorem, chciałbym się z Tobą spotkać na miejscu. Jeśli jednak z powyższych lub innych powodów Cię nie będzie, a życzysz sobie towarzystwa będę czekać na wieści.

R.

14.08.19 0:20

Przeczytaj Valerij Dolohov

Droga Cassandro, Na pewno jest zaskoczeniem to, że do ciebie piszę, jednak szczerze mówiąc nie wiedziałem do kogo innego mógłbym - grono postronnych wtajemniczonych w moje zaangażowanie na rzecz naszej organizacji jest wyjątkowo ograniczone. Tym bardziej jeżeli spośród nich miałbym wytypować osoby z którymi mogę rozmawiać ze swobodą i poruszać problemy przyziemnych spraw i bolączek. Na pewno mnie rozumiesz.
Postaram się przejść jednak do rzeczy - czy ostatnimi czasy zdarzyło się by pisał do ciebie lord Nott z zamiarem zaproszenia na sylwestrową uroczystość? Albo słyszałaś o tym, że niektórzy z nas pozbawieni szlachetnego pochodzenia zostali wyróżnieni podobnym zaproszeniem? Bo widzisz, tak się składa, że jakimś sposobem znalazłem się w tym gronie. Niestety zaproszenie nie obejmuje potencjalnej osoby towarzyszącej i tu zaczynają się tak zwane "schody". Tak się bowiem składa, że ostatnimi czasy, nie chwaląc się, los obdarzył mnie towarzyszką życia o zainteresowaniu której niegdyś mógłbym jedynie marzyć. Naturalnie popełniłem więc wiadomość zwrotną mającą na celu pozyskanie dla niej miejsca i wyobrażasz sobie, że nakazano mi przedstawić jej rodowód na trzy pokolenia wstecz?! To znaczy potrafię sobie wyobrazić, że ty też to sobie wyobrażasz z łatwością i właściwie nie byłoby to takie zaskakujące gdybym nie przedstawił jej nazwiska - Montmorency! Morgano, przecież o jej krewnych czyta się na lekcjach eliksirów oraz historii magii w szkołach, a mi, jak psu z buta w twarz, insynuują, że może być spowinowacona ze szlamem?! Pojąłbym jeszcze to zwątpienie gdyby nie okazał je człowiek rodu Nott! Nott! Aż dreszcze mnie łapią i czuję, jak coś mnie zaraz rozsierdza od środka, jak próbuję odgadnąć w jaki sposób Cantankerus sporządzał skorowidz. I jeszcze mi pisze, ten Nott co mnie zaprasza, że "wierzy iż nie jestem urażony". I właściwie to ma rację - jestem bowiem oburzony! Nie piszę tego wszystkiego jednak tylko po to by podzielić wzbierającą we mnie frustracje na dwoje. Piszę by szukać podpowiedzi, prosić ciebie o opinie, pomoc bo już sam nie wiem co powinienem zrobić i jak do sprawy podejść. Z jednej strony chcę się pojawić na balu. Mimo wszystko jest to dla mnie okazja by poprawić swój byt. Wyjść z cienia. Nie chciałbym też okazać ignorancji Nottom (chociaż należało by im się!) po tym, jak mnie zauważyli i postanowili bądź co bądź uhonorować tym bardziej, że nie mam powodu by im odmówić. Nie chcę jednak zostawiać swojej kobiety tego dnia samej z sobą. Przecież to nie wypada. Nie wiem jednak gdzie ja znajdę te dokumenty w tym momencie, kiedy tak niewiele czasu już zostało. To nie jest coś co się wyciąga z kapelusza w przeciągu chwili. Tu trzeba tygodni metodycznego zaangażowania, wpływów. Myślałem przez chwilę czy przypadkiem nie spisać prośby o przysługę adresowanej do sir Magnusa Rowle. Posiada on w końcu odpowiednią wiedzę i środki, ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie wykorzystywać jego zapewnień dawanych podczas zebrań Rycerzy co do jego otwartości na moje prośby w prywatnej materii. Nie wiem co robić. Albo nawet - co powinienem zrobić. Sytuacja jest dla mnie niecodzienna i czuję, że potrzebuje czyjeś opinii by spróbować spojrzeć na problem z innej strony. Może pomoże mi to znaleźć złoty środek w tym wszystkim. Mam przynajmniej taką nadzieję. Przepraszam, że cię tym obarczam, lecz tak jak zasugerowałem we wstępie - nie wiem u kogo innego pomocy mógłbym szukać. Wdzięczny za uwagę,

Valerij Dolohov

21.08.19 10:01

Przeczytaj

Cassandro, niezmiernie mnie cieszy to wyznanie. Wierzę więc, że w związku z tym okażesz jej jeszcze nieco. Wszystko wyjaśnię Ci osobiście, włącznie z tym, co od niego sam usłyszałem tuż po powrocie jeśli rzeczywiście Twoja ciekawość sięga tak daleko. Nie piszę po to, by zapewnić Cię o tym, że robię wszystko, by trzymać go z dala, lecz po to, by Cię uprzedzić o aktualnej sytuacji i dodatkowo zaoferować swoją obecność w domu. Jestem pewien, że dzięki temu czułabyś się bezpieczniej. W tej kwestii zawsze możesz na mnie liczyć. Co się zaś tyczy Ignotusa, zamknięcie go w klatce wydaje się kuszącym rozwiązaniem, podobnie jak wyrwanie zębów i ucięcie palców, a najlepiej całych dłoni. Na wypadek, by nie mógł skorzystać z pozostałych kończyn warto byłoby też rozważyć połamanie mu kolan, a najlepiej przetrącenie kręgosłupa. Wezmę to oczywiście pod uwagę. Nie rób jednak niczego pochopnie, nie działaj pod wpływem impulsu. Dla własnego dobra. Jest wiele innych skuteczniejszych i bardziej satysfakcjonujących metod, których mogłabyś użyć w odwecie.

W przeciwieństwie do Ciebie uprzedzę Cię również, iż nie spełniłem Twej prośby z festiwalu lata. Ignotus nie wie, że jesteś brzemienna. Uznałem, że tak będzie w tej chwili bezpieczniej.

Będę miał na uwadze Twoją radę. Mam nadzieję, że ta przykra przypadłość mnie nie dotknie tego wieczoru ani poranka. Bywaj zdrowa i spokojna.

R.

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia