Gabinet

3 I 1958

Cicho skrzypiąca podłoga dała popis całości swoich umiejętności ledwo tylko mosiężny ciężar spoczął na biurku; zniesiony ze strychu kociołek, naznaczony już przemijającym czasem, zadudnił głucho. Nie do końca pewna co tak naprawdę kierowało jej działaniami – może jakaś głupia, dziecięca chęć naruszenia jego strefy? Wygoda? Dostęp do spisanych na pergaminie ingrediencji – tak czy siak, panna Dolohov zdecydowała się znów spróbować własnych sił w dziedzinie alchemii, niezbyt przezeń lubianej. Panna Potter przepadła jednak jak kamień w wodę, i choć Tatianie dość obojętny był los dziewczątka, problemem był brak podręcznych eliksirów; a te faktycznie przydawały się coraz częściej.
Nęcona więc niedawnym sukcesem nad buchającym parą sprzętem, który opiła wraz z drogą sąsiadką Raskolnikową, nie zastanawiała się zbyt długo. Spoczywające w dłoniach fiolki ze składnikami ułożyła na blacie biurka; gdzieniegdzie walały się dokumenty, zapewne szalenie ważne, ale to Tatiany nie interesowało; umowy, podpisane kontrakty – nic takiego nie mogło się stać, a nawet jeśli, potraktowane żrącą substancją papierzyska nie były już jej problemem.
Buńczuczna złośliwość podjudzana nutą alkoholu wciąż tańczącą na języku dyktowała śmiałe ruchy; pierw napełniła wodą, z pomocą różdżki, kociołek, pod całą konstrukcję wkrótce po tym podkładając ogień.
Kiedy kociołek powoli zwiększał temperaturę swojej zawartości, sięgnęła po pierwsze fiolki; roślinne specyfiki zdecydowała się pierw wysypać na otwartą dłoń, wymieszać je ze sobą – coś co zaczynało przypominać zielonkawy proszek, faktycznie stanowiło rozmaryn, nagietek i miętę; papkę wrzuciła do metalowego naczynia, ruchem różdżki falując gotującą się leniwie substancją. Para zaczęła unosić się nad kociołkiem, specyficzny, przyjemny dla nozdrzy zapach rozniósł się po pomieszczeniu; wydawał jej się nawet kojący, niemal zbawienny; pożerał smród stęchlizny i wszechobecną mieszaninę dymu papierosowego i alkoholu. Zaprowadzał spokój.
Kiedy barwa mikstury zmieniła się na zieloną, sięgnęła po puzderko – nieduże, metalowe, kryjące w sobie esencję całego eliksiru, według receptury znalezionej wśród starych notatek. Płatki ciemiernika dołączyły do wnętrza ciepłej cieczy. Kolejne kilka ruchów w jedną, później drugą stronę; wraz z uśmiechem na ustach – nie była pewna, czy spowodowanym alkoholem, czy faktyczną zabawą z tych prawie-że-szkolnych czynności – sięgnęła po maleńką fiolkę zwieńczoną zakraplaczem – kilka kropel zawartości szkła, piżmo, dołączyło do trawiastego eliksiru.
Ciepłe opary wciąż wyglądały chyba dobrze; zachęcona sprawnością, z jaką przychodziło jej to wszystko, sięgnęła po następny składnik – pojedyncze, jasne nitki, elfie włosy, dopełniły mieszaną ostrożnie substancję.
Póki nic nie wybuchało, chyba było dobrze?
Przyglądała się zawartości uważnie, kontrolując ruchy dłonią jak i płomień pod kociołkiem aż do samego końca.

warzę eliksir przeciwbólowy, st 45
jeśli się uda, to zt

The member 'Tatiana Dolohov' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47