[bylobrzydkobedzieladnie]

Droga Ronnie, nie miałyśmy szansy się spotkać wcześniej, ani podczas moich wędrówek po kraju, ani też w życiu, którego nie było. Ale jestem pewna, że jak tylko nawiedzę rezerwat i będę narzucać się szukać wiedzy u twej siostry, tak i nasze ścieżki się ze sobą splotą. Mam dużo problemów ze sobą, o których nie powiem, bo zdrowie psychiczne jest dla mnie czymś obcym a poczucie winy tylko nakręca, ale na pewno podziwiam twoje umiejętności walki wręcz i będę nalegać, byś została moim czwartym mistrzem szaolin, jeśli się zdradzisz z ich posiadaniem. Ale zdradź się, bo będzie genialnie
Będę super uczennicą, zapewniam

my się kojarzyć powinniśmy ze szkoły, bo w jednym domu byłyśmy! znaczy nie musimy, ale możemy
trudno było mnie przegapić po pierwsze, przez moje włosy, które robiły co chciały i po durgie przez punkty domu, które za moją sprawą równie szybko uciekały co się pojawiały. Kwestia jak się na to zapatrywałaś wtedy i co potem było z nami przez lata. Justyna po szkole była na kursie uzdrowicielskim po którym zaczęła pracować w pogotowiu ratunkowym w zeszłym roku zmieniła ścieżkę kariery

Mnie w grudniu 1955/styczniu 1956 na pewno wysłano na przymusową kozetkę szczegóły ustalimy na discordzie!

Finley, 人无完人，金无足赤。"Nikt nie jest idealny" mówi chińskie przysłowie i chociaż nasze losy jeszcze się nie przecięły, to jestem pewna, że twoja obecność w rezerwacie otworzy drzwi do wielu nowych możliwości. Może nawet uchyli rąbka emocji i wspomnień, o których boisz się powiedzieć na głos? Moją kochaną siostrę pilnie obserwuję i staram się bronić przed wszelkim zagrożeniem, zatem pewnie i nad tobą roztaczam podobną opiekę w przerwach gdy nie narzekam na twoją stałą obecność w podejrzanych miejscach. Może przypominasz mi moją najmłodszą siostrę? A może, budzi się we mnie instynkt dawnego prefekta, który widząc czystego i silnego ducha, pragnie osłonić go od wszelkiego zła?

Justine, to, że się znamy, nie pozostawia wątpliwości, pozostaje jedynie pytanie jak dobrze? Za czasów szkolnych mogłam skrycie podziwiać twoje harde wyczyny, by po kilku latach nauczyć się wobec nich ostrożności, gdy jako prefekt zmuszona byłam dbać przede wszystkim o dobro naszego kruczego domu. Kochałaś ludzi i otaczałaś się nimi ze wszystkich stron, podczas gdy ja pozostawałam na obrzeżach ich uwagi jako obserwator i słuchacz. Podobnie musiała rzecz wyglądać na kursie uzdrowicielskim, chociaż zaryzykowałabym stwierdzenie, że pod jego koniec łączyła nas już nić pewnego zrozumienia w zalążku dobrej znajomości i kto wie, może nawet przyjaźni?

Michael, lecę odpisywać i planować co było na wizytach

Huhuhuhu

Okej, to od początku. Byliśmy na jednym roku, w jednym domu. Tak właściwie byłaś potem z moją dziewczyną, a potem narzeczoną nawet na kursie leczniczym w mungu. Roselyn Wright, bo o niej mówię, tez była z nami na roku.

W KP mam:

to:

i to :

plus niedawno miałam poszukiwania w towarzystwa odnośnie mojego obecnego stanu. Po ostatniej misji w Azkabanie czuję, że zaczynam tracić kontrolę nad sobą samym. Moja przezorność zaczyna zachaczać o paranoję. Nie tyle co niebezpieczną dla mnie, a przy moich umiejętnościach - dla innych. Widzę podstępy, nikomu i niczemu nie ufam. Najgorsze jednak w tym wszystkim, że tracę zaufanie do jedynej osoby na jakiej mogę polegać na tym przewróconym do góry nogami świecie - sobie. Drażni mnie to, irytuje, rozprasza. Zdaję sobie sprawę, ze to nie może tak wyglądać, że muszę coś z tym zrobić - problem urósł do tego stopnia, że jestem skłonny szukać pomocy widząc ratunek jednak prędzej w jakieś recepcie, terapii eliksirami uspokajającymi niż rozmowie. Jestem uparty. Nie wiem zresztą jak tak takie spotkanie mogłoby się potoczyc. Już teraz brakuje mi kilku klepek i nie pozwolę sobie udowodnić że zaraz odleci kolejna, choć sam zdaję sobie z tego sprawę. Tu jest opis mojej paranoi do ogarnięcia.

Możemy to jakoś pomiksować i trochę podciągnąć pod twoje poszukiwania pacjęta. Znamy się ze szkoły, więc jakby mamy podkładkę żebyś się znać i nie zabijać. Możemy zagrać kilka gier bo ja na pewno chciałabym pociągnąć temat ogarniania postaci o:

Szczegóły możemy dogadać tu, na pw, czy diskordzie Ascetic#8876

a ja sobie pozwoliłam nawiedzić Cię na pw

Anthony, Percival powędrowały do was wiadomości z prędkością uderzenia szaolińskiego mnicha w drewno bambusa lasu Pagody, 祝你好运

Ronja, robiłyśmy kurs uzdrowicielski w mniej więcej tym samym czasie (dwa lata różnicy bodaj), więc istnieje szansa, że się na nim poznałyśmy - ponadto Elvirka poszła potem w choroby wewnętrzne i specjalizację chorób genetycznych, zajmowałam się pacjentami naznaczonymi tym piętnem urodzenia, co mogło skrzyżować nasze drogi ponownie

Elviro, wiedziałaś że "siła" po chińsku oznacza 力量? Może tak zawsze postrzegałam twoje samotne, indywidualne ścieżki w Hogwarcie, a potem wytrwałość podczas trwania kursu uzdrowicielskiego? Byłaś chłodna, skoncentrowana - skuteczna w pracy i tylko to się dla mnie liczyło, to podziwiałam. Po skończeniu specjalizacji zajęłam się pracą w Ministerstwie, a jakiś czas potem dopadło mnie przekleństwo dotyku meduzy. Irracjonalnie, chociaż wiem że potrzebuję akceptacji, nie dzielę się swoją przypadłością z wieloma, wciąż jeszcze łudząc się, że zniknie w niewypowiedziany sposób. Nie pasowałyśmy do ścisłych ram jakie oferował Mung, często nie pasujemy też do innych ludzi. Kto wie, może chociaż teraz znajdzie się dla nas obu miejsce we wspólnej rozmowie

Och, Ronjo, czyżbyś była moją cichą fanką? Wytrwałość, chłód, koncentracja - to cechy, które kultywuję i które przyciągają moją uwagę; jeżeli dostrzegłam je w Tobie, prawdopodobnie również okazywałam Ci milczący, ale wiele warty szacunek. Jestem indywidualistką, nie pracuję w grupach, lecz chętnie rozmawiam na ważne tematy z ludźmi, których uznaję za inteligentnych. Możemy spotkać się ponownie, możesz szukać u mnie konsultacji w sprawie swojej choroby - chwalę sobie widzę ekspercką, którą posiadłam na temat chorób genetycznych. Nie odmówię nikomu, kto na pomoc zasłużył.

Heeej!

Biorąc pod uwagę, że wpływ na decyzję zmiany zawodu z aurora na strażnika była śmierć przyjaciela, myślę, że na bank Gab trafił do Ronji po przeżytej traumie, która bardzo go zmieniła. Może pomogła mu się uporać z traumą, za co Gabriel jest jej bardzo wdzięczny?