Aż żal byłoby gdybym się nie znała z kolegą po fachu!
Rocznikowo znajomości z Hogwartu i kursu uzdrowicielskiego nas pewnie nie łapią, ale...
Mieszkaliśmy oboje przez jakiś czas w Londynie, ty pewnie już jako praktykujący magipsychiatra, ja dopiero na kursie w szpitalu, a potem pracując na zlecenie Ministerstwa przy różnych wyprawach. Może nasze drogi przecięły się też podczas okresu twoich podróży? Ty uciekałeś od dawnych błędów, ja starałam się naprawić swoje aktualne. Potem wróciłam do stolicy i zostałam zdiagnozowana z dotykiem meduzy, o którym wciąż odmawiam rozmowy. Może wreszcie z twoją pomocą zaakceptuje chorobę?

panie Duncanie. mój tatko na pewno martwił się moim prawidłowym rozwojem bez mamy u boku, może jako pana znajomy (ze szkoły?) zdecydował się poprosić o pomóc akurat pana? byłam dobrym dzieckiem, cichym i urzeczonym marzeniami o łabędziach frunących w tańcu, ucieczkę od zmartwień odnajdując w balecie, w który prędko zaangażowałam się - bardzo intensywnie. może nawet zbyt intensywnie, skupiając na tej sztuce moją całą uwagę. pomógł mi pan? otworzyć się na rówieśników, uporać się z brakiem matczynego autorytetu i przewodnictwa? dziś pewnie miałabym w sobie tyle problemów, że nie starczyłoby nam czasu ich rozwiązać - spotkajmy się po latach, sprawdźmy gdzie to nas poprowadzi. co pan na to, panie Duncanie?

My wiemy, panie magipsychiatro a przeszłość jeszcze ustalimy!

Wszystko pięknie dogadane na privie, nic tylko zaczynać wąteczki

No dzień dobry, panie Moore

Dzień dobry! Czy mogę na apa jak odwiedzi wuja tatę?