jestem dobrym czarodziejem (jak mój drugi Zakonnik wilkołakoauror Michael Tonks zresztą, więc w sumie do wyboru do koloru, obydwaj mieszkają w Somerset wpadłam Steffenem, bo wygląda mniej groźnie, a wiekowo jesteś akurat w połowie między obydwoma panami), ale w moim stylu jest totalnie niechcący cię sprokować / zezłościć / wystraszyć zadziwić magią i potem gęsto się tłumaczyć

chwilowo nieobeckuję ze dwa tygodnie jeszcze, ale chętnie poznam Dolores na fabule  

Jestem jedyną charłaczką spośród swojego rodzeństwa i w chwili obecnej również mieszkam w Somerset. Przed Nocą Bezksiężycową i tą całą wojną mieszkałam i studiowałam w Londynie, gdzie zostałam pielęgniarką. Może znałyśmy się już wtedy, a nasz kontakt urwał się przez serię tragedii? Może nie wiemy o tym, że przeżyłyśmy i spotkamy się ponownie przypadkiem?

Steffenie, głęboko wierzę, iż coś takiego jak dobrzy czarodzieje zwyczajnie nie istnieje, więc jeśli przyjdzie nam się poznać, pewnie nie będę zbyt miła. Możesz spróbować zadziwić mnie magią, tylko uważaj, żeby nie wybić sobie tym patykiem oka, a ja z przyjemnością zarzucę cię oskarżeniami i jakże strasznymi groźbami, bo przecież na pewno jesteś zły... chociaż chętnie spróbuję ukraść Ci ten Twój patyk   Co do  Michaela nie mam pojęcia, że istnieją ludzie przemieniający się w jakieś przerośnięte psy i nie mam najmniejszego pojęcia, jak bym na takiego zareagowała   Możemy jednak kiedyś się poznać i zobaczyć, co z tego wyjdzie! Najwyżej zdzielę go gazetą.

Kerry Tuż po wojnie tatko zabrał mnie z Londynu do Somerset, lecz czasem pewnie odwiedzałam stolicę, przez te wszystkie lata, zapewne w towarzystwie Rogera - mojego przyjaciela, który później stał się moim narzeczonym. Może poznałyśmy się podczas jednej z naszych wizyt lub gdzieś podczas wakacji w innej części kraju? Mi zawsze daleko było do wyższego wykształcenia, wolę babrać się w smarze ale mogłyśmy się polubić i utrzymać kontakt, pewnie w większości telefonicznie. Z przyjemnością teraz wpadnę przypadkiem na Ciebie, choć pewnie ciężko będzie mi uwierzyć, że nie jesteś wymysłem mojej głowy  

Droga Dolores, tak się składa, że moim największym marzeniem jest to, aby czarodzieje i mugole mogli żyć w zgodzie. Napisałem książkę o płomiennej miłości moich rodziców, którzy kochali się z całego serca na przekór wszystkim podziałom. Spotkajmy się kiedyś, porozmawiajmy, chętnie polecę ci ciekawą lekturę. Tylko najpierw pytaj, a dopiero później strzelaj, bo jeżeli zginę, to mój młodszy brat umrze z głodu. A może już się znamy? Świat mugoli jest mi bliski, mogliśmy poznać się już kiedyś. Większość dorosłego życia spędziłem bawiąc się w stolicy. Nie miałaś pojęcia, że jestem czarodziejem. Możesz nawet próbować zwerbować mnie do swoich szeregów.

Cillianie pozwoliłam sobie wysłać tajne PW

Dżem dobry!

Myślę, że z Gabrielem mieli by wspólne tematy jeśli mówimy o samochodach i naprawianiu rzeczy. Gabriel sam jest mechanikiem i zawsze chętnie pomaga. Dodatkowo również jego ojciec jest mugolem, a sam Gabriel pragnie pokoju między mugolami i czarodziejami. No i oczywiście mieszka w SOMERSET z rodzeństwem, więc coś można by pod to podciągnąć.
Jestem przekonany, że różnica wieku w niczym nie przeszkadza.

Gabrielu Dolores jeszcze nie zdążyła przekonać się do czarodziejów, żyje w przekonaniu, że wszyscy z nich są źli. Mogli  jednak poznać się w czasach, gdy istnienie czarodziejów pozostawało tajemnicą. A skoro Gabriel również jest mechanikiem, może mieli okazję kiedyś razem współpracować? Dolly prowadzi wraz z ojcem warsztat w Trull, może kiedyś Gabs pracował u nich przez kilka tygodni/miesięcy co by dorobić? Możliwości jest wiele, na pewno znajdziemy jakieś połączenie. A teraz, może Gabs wpadnie do Dunnów, sprawdzić czy sąsiedzi jeszcze żyją? A może będzie tak miły i wyjaśni Dolly, na czym dokładnie polega zagrożenie?