Przypadkowe spotkanie ze swoim dawnym nauczycielem OPCM, podczas któego pokonali czarnoksiężników i pomogli biednej rodzinie w potrzebie.

Spotkanie na pomoście urozmaicone wizytą dementora.

Krótkie spotkanie i rozmowa o trudnych czasach, zakończona łapanką.

Prudence szlajając się po plaży wpadła na pewnego jegomościa.

Wprowadzenie do rezerwatu.

Zabawy na miotle i rozmowy o niczym.

Krótka lekcja numerologii.

Po raz kolejny miała przyjemność wpaść na pewnego jegomościa.

Spotkanie po roku nieobecności.

Pomoc w rozwiązaniu problemu z pacjentem.

Rozmowa na temat zlecenia.

Przypadkowe spotkanie przy rzece.

Trudne rozmowy i zabezpieczanie rodowej posiadłości.

Wstała tego poranka wcześnie, jak zawsze. Nie lubiła marnować czasu. Ucieszyła się, gdy dotarła do niej sowa od Lovegooda. Bała się, że odmówi jej spotkania. Na całe szczęście wszystko poszło po jej myśli. Dlaczego napisała akurat do niego z taką prośbą? Sama nie do końca wiedziała. Kiedy ostatnio się widzieli był dla niej miły, co przekonało ją do tego, że może warto spróbować.

Próbuje ujarzmić bestię

Przypadkowe spotkanie, równie przypadkowy wspólny spacer

Przypadkowe spotkanie z olbrzymem, przez które straciła dwa zęby i złamała kolano.

Jakim cudem w ogóle udało jej się tutaj dotrzeć? Nie miała pojęcia, nie pamiętała, musiała mieć wiele szczęścia, że udało jej się teleportować w okolicach rodzinnego domu. Nie podejrzewałaby nawet, że będzie w stanie to zrobić. Myślała tylko o tym, że chce się znaleźć w bezpiecznym miejscu.

Justine poprosiła Prudence o konsultacje w sprawie pewnego problemu, związanego z jej zawodem.

Prudence poprosiła Ronję o pomoc, gdyż nie radzi ze swoimi emocjami. Potrzebuje wsparcia.

Prudence Macmillan ostatnio bardzo zależało na tym, aby przyłożyć się do nauki zaklęć obronnych. Dzięki zbiegowi okoliczności trafiła na swojego dawnego nauczyciela właśnie tego przedmiotu, idealnie się składało, bo połączyło ich drogi wydarzenie, w którym mógł zobaczyć, jak dziewczyna radzi sobie z niebezpieczeństwem..

Prudence lubiła miejsca, jak to. Oddalone od ludzi, schowane pośród niczego, można było mieć wrażenie, że na moment znajdowało się w innym świecie. Do tego było blisko domu, a zatem powinno być tu bezpiecznie. Po ostatniej eskapadzie był to dla niej dosyć istotny argument przy wyborze miejsca spotkania z Gabrielem..

Nadszedł ten dzień w roku, święta. Rodzinne spotkania, wspólny posiłek, długie rozmowy. Jako dziecko to uwielbiała. Cały rok wyczekiwała tego dnia. Z wiekiem, coś się jednak zmieniło. Zaczęło się robić niewygodnie. Był to pretekst do zadawania kłopotliwych pytań na które niekoniecznie chciała odpowiadać. Wzrok wszystkich ciotek skierowany w jej kierunku.. wprowadzało ją to w zakłopotanie.

Macmillan oczekiwała tego dnia z ogromnym entuzjazmem. Sowa, którą dostała od Thalii ogromnie ją ucieszyła. Potrzebowała wieczoru, jak ten. W towarzystwie najbliższych przyjaciółek, zupełnie bez stresu. Trafiła w idealnym momencie z tym zaproszeniem. Miała ochotę nieco się wyluzować, nie myśleć o tych wszystkich problemach, które ostatnio się pojawiły. Wiedziała o tym, że w towarzystwie przyjaciółek będzie to możliwe..

Prudence zareagowała z entuzjazmem na zaproszenie Ronji. Odliczała dni do wspomnianego spotkania, każdy bowiem potrzebował w tych ciężkich czasach odskoczni. Wiedziała, że towarzystwo będzie pewne, że nie powinna im się stać krzywda, nie rozważała nawet, że mogłaby się nie pojawić na tym przyjęciu. Wszystko się jednak zmieniło, gdy zaledwie dwa dni przed końcem roku jej kuzyn pojawił się ranny w Puddlemere.

Nie spodziewała się, że Sylwester będzie aż tak udany. Nie był to najlepszy czas na tego typu imprezy, jak widać jednak pewnych rzeczy nie da się zaplanować i zupełnie spontanicznie okazują się być naprawdę wyśmienite. Może ta opinia wynikała również z tego, że brakowało jej spotkań jak to, które się odbyło.

Doszły do niej słuchy o tym, co wydarzyło się w Staffordshire. Była przerażona okrucieństwem do jakiego byli zdolni Rycerze Walpurgii. Wiedziała, że są niebezpieczni, jednak aż takiej bezwzględności się nie spodziewała. Mogło to spotkać każdego. Skąd wiadomo, czyj dom zaatakują następnym razem? Musieli się wspierać, walczyć z potężniejszym wrogiem. Nie mogli ani na moment odpuścić, nieprzyjaciel ciągle rósł w siłę. Nie wahał się nawet przez moment, oni również powinni działać w ten sposób. Macmillan raczej zawsze uciekała od przemocy, uważała, że są inne sposoby, aby walczyć z wrogiem, jak widać w pewnym momencie każdy zmieniał zdanie.

Prudence nigdy nie odmawiała przyjaciółkom. Uwielbiała spędzać z nimi czas. Ostatnio same były razem na potańcówce, jednak brakowało wtedy jednej z nich. Następnie widziały się na Sylwestrze, wiadomo jednak, jak to podczas takich imprez - nie miały zbyt wiele czasu, aby porozmawiać. Wszak na wrzosowisku było wtedy wiele osób, z każdym wypadało zamienić choć słowo.

Prudence postanowiła wybrać się na spacer. Nie umiała zbyt długo usiedzieć w domu. Szczególnie kiedy tak wiele myśli kłębiło jej się w głowie. Musiała wyjść. Na szybko narzuciła na siebie płaszcz, ubrana była w długą, granatową spódnicę i ciepły golf w czerwonym kolorze. W końcu zima trwała w najlepsze.

Zima rozgościła się na dobre. Pogoda nie zachęcała do wychodzenia z rezydencji. Macmillan jednak nie umiała usiedzieć w miejscu. Ten typ tak miał. Kiedy tylko mogła wymykała się z rodzinnych włości, aby choć na moment odetchnąć. Starała się nie rzucać w oczy, by nie musieć później wysłuchiwać komentarzy o tym, że nie zajmuje się niczym pożytecznym, a jedynie plączę się po miejscach, w których nie powinna tego robić. Zdawała sobie sprawę, że jest niebezpiecznie, nie było to jednak wystarczającym powodem, aby zatrzymać jej w domu. W końcu była Prudence Macmillan.

Anthony przekazał Prudence informacje, że porcie Newquay ponoć dzieje się niedobrego. Skarżono się na to, że jakieś wodne stworzenia upodobały sobie to miejsce, przez co port został odcięty od dostaw. Prue zobowiązała się wybrać w to miejsce, aby zobaczyć, co właściwie się tam dzieje. Nie dość, że to miejsce okropnie podupadło przez trwającą wojnę, to teraz całkowicie straciło możliwość zarobku. Był to dosyć ważny punkt na mapie Kornwalii, nie było bowiem większego portu od tego..

Prudence z Jenny podczas ostatniej wizyty w porcie Newquay zobaczyły, z czym mają do czynienia. Sprawdziły teren, złapały jedno ze stworzeń. Był to pierwszy krok do walki ze zwierzętami, które postanowiły zamieszkać w porcie. Macmillan była nieco zdziwiona, nie do końca takich zwierząt się spodziewała. Miała świadomość, że walka z marmitami nie była najłatwiejsza, tym bardziej, że gdy atakowały ludzi, to po prostu dzięki swoim macką wchodziły w organizmy i zabijały je od środka. Muszą jednak pomóc miejscowym, trzeba przywrócić port do lat jego świetności. Był ważnym elementem handlowym.

Macmillan była coraz bliższa tego, aby poradzić sobie z marmitami w porcie Newquay. Może nie szło to jakoś ekspresowo, ważne jednak, że do przodu. Zaczęła od oględzin z Jenny, następnie udało jej się odciąć Zatokę z marmitami od pełnego morza z Castorem i Thomasem. Miała nadzieję, że ich zaklęcia wytrzymają i że wszystko będzie szło po jej myśli. Być może już niedługo statki będą mogły ponownie, bez przeszkód pokonywać tą trasę, a rybacy znowu zaczną pracować. Zależało jej na pomocy mieszkańcom Kornwalii, w końcu od tego była, lady miała na głowie również inne sprawy niż tylko ładnie się uśmiechać.