Jest moim bohaterem, ale nigdy go nie ma w domu. Mimo to, chcę być jak on. Nie lubię, kiedy pyta mnie o postępy w nauce. Kiedyś dał mi na spróbowanie ognistej whisky, ale mi nie smakowała, z czego bardzo głośno się śmiał, twierdząc, że kiedyś zmienię zdanię.

Rudolf uważa, że Ernie jest przesłodki. Nie rozumie dlaczego ciocie nie podzielają jego entuzjazmu pająkiem. Dodatkowo Ernie rośnie jak na drożdżach, z czego Rudolf jest niebywale dumny.

Przypomina ducha zwierzęcia, patronusa, ma srebrzystą, niecielesną formę, płynnie unosi się w powietrzu; zachowuje się jak żywe zwierzę, jest jednak tylko jego zaklętym cieniem. Przybiera postać wiewiórki. Został zakupiony na festiwalu lata.