Jakże żałuję tej szczęśliwej pory,
Kiedy stokrotki kwiatek pospolity
Zdał mi się w cudne ubranym kolory
I budził w sercu dziecinne zachwyty.

Rodzina posiadłość Tristana mieści się w Dover - acz jest to posiadłość niecodzienna, bo szlachecki dworek. Z pewnością jego rodzice nie byliby zachwyceni, gdyby ujrzeli go w towarzystwie Daisy, ale nad niesfornym chłopcem trudno zapanować. Na pewno zainteresowałby się tą odrzuconą dziewczynką :> Zasadnicze pytanie: czy po 11 roku życia Daisy wracała do Dover, do domu? Tristana posłano do szkoły we Francji, więc w trakcie roku szkolnego nie mieliby ze sobą kontaktu, a w tak młodym wieku trudno zbudować więź, o którą tutaj aż się prosi! W młodości Tristan pisywał wiersze, na pewno czułby się zainspirowany, gdyby kiedyś zobaczył ją z ptakami. Uwielbienie do sztuki mu pozostało, z pewnością przegląda twory Daisy w Proroku, i... no właśnie, to jak z tymi wakacjami? :>

Myślę, że Daisy na pewno wracała na wakacje do domu. :> Jestem bardzo za, mogli spotykać się od czasu do czasu gdzieś na plaży czy w innym miejscu, oczywiście w tajemnicy przed rodzicami (bo matka Daisy z kolei nigdy nie była za tym, żeby jej córka trzymała się z dziećmi szlachciców), wymieniać się kartami z czekoladowych żab, grać w szachy czarodziejów i tak dalej, generalnie trzymaliby się razem. Ale po tym, jak oboje poszli do szkoły, ich drogi zaczęły stopniowo się rozchodzić i tylko te wakacje były czymś, co wciąż ich łączyło. I tak jak wspomniałaś, Tristan mógł się zainspirować jej darem, a Daisy może kiedyś wyżebrałaby od niego jakiś wiersz, który wciąż ma?
No i jak to w życiu bywa, pewnie stracili ze sobą kontakt w którymś momencie, w końcu Daisy z wiekiem bardziej zamykała się na ludzi niż otwierała, ale może kiedyś na siebie wpadną i odświeżą znajomość, o. :D

Myślę, że Tristan ze swoim kochliwym serduszkiem na pewno zauroczył się w takiej wrażliwej istotce - i swojego czasu mógł ją adorować, niewinnie, jak to dzieci - stokrotek nazbierać, muszelkę w morzu znaleźć? Na pewno napisałby dla niej coś ładnego, o niej, może spotykaliby się na plaży i oglądali razem zachody słońca z miejsc, w których nikogo nie było? Żaby, szachy, na pewno! Dover jest bardzo piękne - i oboje to piękno potrafili docenić, musieli się tymi widokami dzielić - choć Tris pewnie zbierał za to od matki rózgi, ale przecież tajemnica tylko dodałaby tej relacji uroku! W pierwszych latach szkoły Tristan pewnie wysyłał Daisy sowy - rzadko, bo rzadko, odległość daleka, a sowa musi to jakoś przelecieć - a z czasem, tak jak piszesz, kontakt na pewno się urwał, bo z biegiem lat zaczęło ich na pewno dzielić coraz więcej, Daisy się zamykała w sobie, Tristan przemieniał się w arystokratę, z dzieci przeobrażali się w dorosłych ludzi. Ale wspomnienia przecież zostają! Wyczekuję spotkania po latach, fajnie złapać kogoś z dzieciństwa, zwłaszcza taką cudownie wrażliwą Stokrotkę :serce:

Kupuję wszystko, co napisałaś, niech to będzie właśnie taka lekko skomplikowana, słodko-gorzka relacja z przeszłości. :serce: Na pewno muszą się spotkać po tych wszystkich latach, więc na sto procent uderzę jeszcze do Ciebie na pw i uknujemy coś niecnego.

Przybiegam po relacje czym prędzej! Przeczytałam kartę, naprawdę fantastyczna forma! No a teraz tak, dużo nas łączy: oboje nie znają swoich ojców, oboje półkrwi, oboje dręczeni przez swoją krew oraz przede wszystkim oboje są zwierzouści i rozmawiają z ptakami! Co prawda Crispin należy do Rycerzy to nie jest takim typowym. W dodatku jest aurorem (chociaż aktualnie na urlopie). Myślę, że możemy się znać jeszcze z Hogwartu, może Cris zauważył jak Daisy reaguje na ptaki? Czy byłaby w stanie o tym z nim porozmawiać? Czy może wolisz spotkać się dopiero po Hogwarcie? Albo jakiś zupełnie inny pomysł, jestem otwarta na wszelkie relacje! :serce:

uwielbiam wiersze - na pewno czytam również i twoje. dzieli nas, co prawda cztery lata różnicy w wieku, ale myślę, że spokojnie możemy mieć pozytyw, jeśli chcesz :serce: ciągnie mnie do smutnych albo nieszczęśliwych ludzi jak franz lub takich nietypowych, więc z pewnością możesz do mnie wpadać na czytanie wierszy przy winie, dysputy o mugolskich oraz magicznych poetach czy też zwykłych posiedzeniach przy kominku z rozmowami niezobowiązującymi. od czasu do czasu możemy też się wybrać do kawiarni porozmawiać o tym, co u nas nowego.

Crispin dziękuję, ja Twoją też czytałam i dalej nie mogę wyjść z podziwu, że na tym forum jest tyle super kart już kończę słodzić faktycznie mnóstwo ich łączy, grzechem byłoby jakoś tego nie wykorzystać. :D Wydaje mi się, że z Hogwartu jak najbardziej mogli się znać - co prawda Crispin jest trzy lata starszy i należał do Slytherinu, który niekoniecznie był ulubionym domem Daisy, ale niech właśnie połączy ich w jakiś sposób to rozmawianie z ptakami.
Może podczas pierwszego śniadania Daisy w Hogwarcie, kiedy Stokrotka wybiegła z sali, bo przestraszyła się sów, Crispin jako jedyny to zauważył i trochę go to zaciekawiło? Potem mógł obserwować Daisy, starać się wybadać, co oznacza jej awersja do pierzastych istot iii ciągnęło się to jakoś latami. Ale pewnego razu wszystko wyszło na jaw w sowiarni; Crispin usłyszał/zobaczył/ukrył się obserwował, jak Daisy rozmawia z sową, i postanowił wziąć sprawy w swoje ręce. Chciał pomóc pannie Warbeck, wytłumaczyć jej, że to nie żadna choroba, tylko całkiem fajny dar, ale Daisy na swój daisy-owy sposób uznała, że Crispin się z niej naśmiewa. No i dochodził też fakt, że panna Warbeck mogła się go bać, bo był starszy i należał do Slytherinu, więc generalnie skończyło się na tym, że chciał dobrze, a nic nie wyszło.
Teraz mogą gdzieś na siebie wpaść i tak się składa, że Daisy dalej nie do końca opanowała swoje umiejętności, więc może Crispin jeszcze raz spróbuje jej pomóc, mimo całego kalectwa Stokrotki w kontaktach towarzyskich? :serce:

Linette, pozytywów w życiu Daisy nigdy za mało. <3 Tak sobie myślę, że ktoś w redakcji Proroka albo Czarownicy mógł kiedyś polecić Daisy Linette jako osobę, która nadawałaby się do zerknięcia na wiersze Stokrotki i ocenienia, czy są tragiczne, czy bardzo tragiczne. Daisy mogła być początkowo co najmniej niechętna pakowaniu się w tę znajomość, ale ostatecznie z bólem serca spotkała się z Linette, a potem spotykała się już tylko częściej. Dalej nie do końca się przed nią otworzyła; upiera się, że to tylko element pracy, ale odpowiednia ilość lampek wina od czasu do czasu wydobywa z niej coś więcej, o. Więc to taka trochę nieokreślona relacja, ale dysputy ogólnie na plus. :D

Hejho! Ja proponuje ciepłą relację z Gwendy. Są w tym samym wieku, co prawda panna Flume skończyła Raw, ale to niewielki problem. Razem mogły pójść na staż do świetego Munga, oby dwie z niego zrezygnowały (choć w innym czasie). Łączy je podobny rodzaj melancholii, wycofanie, fakt, że mają brudną krew. Ogólnie czuje przez skórę niezwykle ciepłą relacje, bardzo bliską przyjaźń, może nawet tę najbliższą?

(Z Isoldą też coś zawsze można, ale tutaj na razie nie mam pomysłu)

Ooo, jestem całkowicie za, czytałam kartę i też mi nasunęła ta ciepła relacja pomiędzy Gwendy i Daisy. Ale żeby nie było zbyt kolorowo - może przez dłuższy czas ich więź była taka trochę nieoczywista? Coś na tej zasadzie, że łapały się gdzieś w Hogwarcie wzrokiem na korytarzach; gdy jedna zapomniała na zajęcia książki, druga zawsze była gotowa jej pożyczyć albo zawsze siadały razem na meczach quidditcha. Daisy była bardzo wycofana i to jej zostało, więc niekoniecznie chciała rozmawiać z Gwen o sobie, jednak coś je do siebie przyciągało, mimo wszystko. Potem faktycznie poszły razem na staż, nawet zaczęły kierować się bardziej w stronę przyjaźni, ale dla Daisy to nie był najlepszy okres w życiu (kłótnia z matką, a potem jej śmierć), więc ostatecznie wycofała się z tej relacji, czym mogła zranić Gwen. Teraz ciągle tego żałuje, bo już wie, że Gwendy była materiałem na świetną przyjaciółkę.
Iii ogólnie jestem fanką rozgrywania większości w fabule, więc już tam mogłybyśmy pokusić się o tę bliższą przyjaźń, tak jak piszesz. <3

Co do Isoldy, to nie trafiam już dzisiaj w klawisze, ale pomyślę o relacji na pewno. <3

Pokocham <3
Zwłaszcza, że wychowałyśmy się na tych samych klifach, no to już w ogóle musimy się znać z dzieciństwa. Darcy mogła być trochę zazdrosna o Tristana, do kogo on tak ucieka, z kim znowu przesiaduje w fajnych miejscach, ale sądzę, że koniec końców zwyciężyłaby ciekawość, a nie niechęć, więc moja droga B (;*) , negatywu nie chcę ;P

po co ja zakładałam tę prezentację, teraz wszyscy wiedzą, kim jestem xDD

Dover łączy ludzi. <3 Wydaje mi się, że Daisy mogła być początkowo negatywnie nastawiona do Darcy, bo chociaż z jej bratem się znała i potrafiła mu wybaczyć tę szlacheckość, to już samą Darcy mogła uważać za typową artystokratkę + ciekawość panny Rosier odebrać jako próbę rozdzielenia jej i Tristana. W karcie wyłapałam, że Darcy spędzała sporo czasu w ogrodzie, a to zawsze był haczyk na Daisy.  :D  Więc może pewnego razu Stokrotka podczas jakiegoś spaceru czy przechadzki podpatrzyła Darcy z kwiatami i to ją przekonało, że panna Rosier nie jest jednak taka straszna? Potem spotykały się czasami potajemnie w ogrodzie Rosierów, ale za którymś razem rodzice Darcy mogli je przyłapać i pogonić Daisy.
I tutaj też widzę jakieś spotkanie po latach. :serce:

Jeśli coś jest mocną stroną to jest to na pewno cierpliwość. Mógł się długo przyglądać Daisy, żeby nabrać pewności, że ma ten sam talent co on. Pewnego dnia zaszedł może do sowiarni porozmawiać z Persefoną i wtedy przyłapał Daisy? Z resztą jak najbardziej się zgadzam i chętnie wpadnę na koleżankę w najbliższym czasie! :

Dokładnie, mógł ją przyłapać i wszystko się wydało. :happy2:
Iii ja też liczę na to, że niedługo na siebie wpadną. :serce:

jestem za <333 dołączyłabym jeszcze do tego polecenia to, że mogła z nią wywiad w radiu zrobić skoro już się bawi linetka w tego spikera.