No pewnie, wywiad brzmi super. :D Jeszcze dzisiaj wszystko powpisuję do relacji. :serce:

czeeeść, coś chcę! biblioteka, te sprawy, chociaż Daisy jest kochana a Dei była nadambitnym potworem. mimo wszystko uderzyłabym więc w jakiś negatyw z przeszłości ;>

Widziałabym tutaj jakąś mocną rywalizację na tle nauki. :D Daisy też była dosyć ambitna i uczyła się głównie po to, żeby móc kiedyś coś w życiu osiągnąć, więc może w jakiś sposób działało to na nerwy Deidre? No bo jak to tak, ona dostała Wybitny i profesor ją pochwalił, a ja tylko Wybitny? Gdyby nie ta nauka, to prawdopodobnie Dei nic by nie miała do Daisy, no ale - mogła się czasem podłączać do dręczenia Stokrotki + tutaj przypominam:

jeżeli byłeś w Slytherinie, to masz idealną okazję, żeby dodać do listy dręczonych przez siebie osób jeszcze jedną duszyczkę. pewnego razu grupka Ślizgonów powyrywała kartki z podręczników Daisy i zwyzywała ją kwieciście. kto wie, czy to nie byłeś właśnie ty

No i oczywiście do tego dochodziło rzucanie pełnych nienawiści spojrzeń w bibliotece, którą obie uwielbiały. :> Raz mogły mieć tam nawet jakąś większą sprzeczkę, która zakończyła się tym, że dostały tygodniowy szlaban na odwiedzanie biblioteki, czyli czarna rozpacz i dla Deidre, i dla Daisy.

Ja mogę podrzucić Raven, mam malutko relek i jakieś jej się przydadzą, a różnica wieku nie jest zbyt duża. Mogą się nawet pamiętać z Hogwartu (Raven też była bardzo zamknięta w sobie i trzymała się na uboczu), a teraz jest asystentką Colina Fawleya, więc czasami bywa w księgarni, i ogólnie można ją na Pokątnej czasem spotkać. Choć inne miejsce też może być.
Nie jestem dobra w pomysłach -,-.

Już Cię wspomagam relkowo! :serce:
Bez problemu mogą się kojarzyć z Hogwartu i tutaj punktem wspólnym też jest bilbioteka, o. Może Daisy od czasu do czasu pomagała Raven znaleźć odpowiedni regał, książkę i tak dalej? Mogły nawet próbować ze sobą rozmawiać, nawiązać jakąś bliższą znajomość, ale jako że obie nie były pod tym względem utalentowane, to ostatecznie wszystko ograniczało się do tej pomocy w szukaniu.
Daisy jest częstą klientką Esów i Floresów, a skoro Raven tam pracuje, to na pewno muszą na siebie wpadać od czasu do czasu iii sytuacja jest odwrotna - teraz to panna Baudelaire pomaga Daisy znaleźć poszukiwaną książkę (może czasem daje jej jakieś zniżki ). Ogólnie już w fabule zobaczyłybyśmy, co z tego będzie. :serce:

Jasne ;). Ogólnie w dorosłości mogłyby się już zaznajomić nieco bliżej, ale w Hogwarcie to mogło tak wyglądać, tym bardziej, że Raven jednak była te parę lat młodsza i w dodatku miała za sobą traumę (ojciec się nad nią znęcał). Ale teraz Raven uwolniła się od niego i do niedawna mieszkała w Londynie (póki się nie wprowadziła do Colina, z którym będzie mieć dosyć specyficzne relacje), więc pracując w księgarni, mogła podpowiadać Daisy (wgl ładne imię ^^) co gdzie leży. A dalej może się to jakoś potoczyć, i zobaczymy, czy powstanie jakaś bliższa znajomość (bo Raven jednak przydałby się ktoś taki, skoro jest taka samotna), czy może będzie to po prostu pozytywna relacja, ale bez większej bliskości.

Okej, czyli wszystko jasne. :serce: Widzimy się w księgarni. :>

oj Daisy, śliczny stworku, biorę to! Dei była potwornie ambitna i to tylko narastało z wiekiem. o ile w pierwszych klasach mogła Daisy po prostu nie lubić, to już z każdym kolejnym rokiem jej frustracja rosła. dostawała piany, kiedy Daisy była chociaż odrobinę lepsza. już nie mówiąc o jakichś wojnach podjazdowych w bibliotece, kiedy w swojej podłej złości namawiała starszych ślizgonów do dręczenia Daisy/ukrywania jej książek lub wręcz kiedy słodko przekonywała bibliotekarkę o tym, że panna Warbeck JE I ROZMAWIA W BIBLIOTECE no i na pewno doszło do jakiejś aferki, obie dostały bana na bibliotekę, ale no. zło i milion kilometrów zawiści - przynajmniej ze strony Daisy. niech się jakoś kiedyś spotkają - niewiemjakalechcę. Dei pewnie w duchu stwierdzi, że w sumie nie skończyła tak źle: mogła zostać jeszcze POETKĄ

Deirdre Tsagairt napisał:przekonywała bibliotekarkę o tym, że panna Warbeck JE I ROZMAWIA W BIBLIOTECE

Omatkoboska, to już wiem, dlaczego Daisy nigdy się nie pozbierała w życiu. :ohno:
Wszystko cudnie pasuje, zaraz dopiszę ten piękny naukowy hejt. :D Muszą się koniecznie spotkać iii niech to też ma jakieś podłoże typu która jest lepsza, jeszcze nie wiem jakie, ale starą znajomość trzeba odświeżyć.

Daisy Warbeck napisał:Ooo, jestem całkowicie za, czytałam kartę i też mi nasunęła ta ciepła relacja pomiędzy Gwendy i Daisy. Ale żeby nie było zbyt kolorowo - może przez dłuższy czas ich więź była taka trochę nieoczywista? Coś na tej zasadzie, że łapały się gdzieś w Hogwarcie wzrokiem na korytarzach; gdy jedna zapomniała na zajęcia książki, druga zawsze była gotowa jej pożyczyć albo zawsze siadały razem na meczach quidditcha. Daisy była bardzo wycofana i to jej zostało, więc niekoniecznie chciała rozmawiać z Gwen o sobie, jednak coś je do siebie przyciągało, mimo wszystko. Potem faktycznie poszły razem na staż, nawet zaczęły kierować się bardziej w stronę przyjaźni, ale dla Daisy to nie był najlepszy okres w życiu (kłótnia z matką, a potem jej śmierć), więc ostatecznie wycofała się z tej relacji, czym mogła zranić Gwen. Teraz ciągle tego żałuje, bo już wie, że Gwendy była materiałem na świetną przyjaciółkę.
Iii ogólnie jestem fanką rozgrywania większości w fabule, więc już tam mogłybyśmy pokusić się o tę bliższą przyjaźń, tak jak piszesz. <3

Co do Isoldy, to nie trafiam już dzisiaj w klawisze, ale pomyślę o relacji na pewno. <3

Też jestem fanką rozgrywania wszystkiego w fabule, bardzo mi się podoba ten scenariusz. Powolne oswajanie się przez lata, chwilowy przełom i późniejsze wycofanie się. Mogą się zatem spotkać po latach i po prostu pójść na herbatę. Dużą ilość herbaty! Bez zbędnego żalu, bo pomimo ukłucia smutku przez ucieczkę Daisy, myślę, że Gwen mogła to w pewien sposób zrozumieć. Czasami trzeba odpuścić przeszłość by dać szansę czemuś wartościowemu.

A co do Isoldy - moze kiedys uda nam się gdzieś spotkać w fabule i zobaczymy co z tego wyjdzie!

No jasne, wyczekuję niecierpliwie ponownego spotkania przy herbacie + już Cię wpisuję. :serce:

Przybywam i tu, bo są z tego samego rocznika :D Myślę, że Elizabeth może być tą okropną Ślizgonką, która tak naprzykrzała życie Daisy. Jednak uczestniczyła bezpośrednio w tym raczej za lat dziecięcych 11-12 lat, takie dziecięce okrucieństwo, które jeszcze nie zna granic. Mogła widzieć jak Daisy ucieka z Wielkiej Sali przez sowy i nazywać ją "wariatką". Mogło jej nigdy nie przeszkadzać jej krew, ale jej zachowanie już tak- po prostu wydawała się naturalną ofiarą, zbyt słabą do obrony. Mogła nawet nakręcać swoim zachowaniem innych Ślizgonów, choć wtedy nie zdawała sobie konsekwencji ze swych czynów, po prostu była dzieckiem. Wraz z wiekiem  sobie odpuściła, ze znudzenia lub po prostu nie chciała już dobijać słabszego. Tylko że fala już poszła i nawet jeśli ona przestała to inni nie. Obserwowała to co się dzieję i mogła nawet czasem poczuć wyrzuty sumienia, bo to ona to wszystko rozpoczęła. Co za zadziwiające może być zafascynowana poezją Daisy. Jest Fawley'em, więc wie, gdy ktoś ma talent. Może chcieć nawet pomóc Warbeck z karierą, nie tylko aby inni dowiedzieli się o jej talencie ale też, aby oczyścić  się z problemów moralnych jakie ma widząc jak Puchonka skończyła. Co myślisz ?<3

Daisy Warbeck napisał:po co ja zakładałam tę prezentację, teraz wszyscy wiedzą, kim jestem xDD

Dover łączy ludzi. <3 Wydaje mi się, że Daisy mogła być początkowo negatywnie nastawiona do Darcy, bo chociaż z jej bratem się znała i potrafiła mu wybaczyć tę szlacheckość, to już samą Darcy mogła uważać za typową artystokratkę + ciekawość panny Rosier odebrać jako próbę rozdzielenia jej i Tristana. W karcie wyłapałam, że Darcy spędzała sporo czasu w ogrodzie, a to zawsze był haczyk na Daisy.  :D  Więc może pewnego razu Stokrotka podczas jakiegoś spaceru czy przechadzki podpatrzyła Darcy z kwiatami i to ją przekonało, że panna Rosier nie jest jednak taka straszna? Potem spotykały się czasami potajemnie w ogrodzie Rosierów, ale za którymś razem rodzice Darcy mogli je przyłapać i pogonić Daisy.
I tutaj też widzę jakieś spotkanie po latach. :serce:

Przepraszam za ten straszny zapłon!
Ogród rzeczywiście mógł je połączyć, w tym małym królestwie Darcy była bardziej sobą niż na salonach, choć dalej pewnie trochę zadzierała nosa i Daisy mogła mieć z nią prawdziwą przeprawę. Ale widzę, jak opowiadają sobie o różnych rzeczach, kwiatach i gwiazdach, Daisy robi to tak poetycko, że Darcy nie dziwi się, że Tristan lubi spędzać z nią swój czas. No i już nie jest taka zazdrosna. Jak rodzice pogonili Daisy to pewnie za wiele okazji do spotkań już nie miały, ale takie po latach będzie jak najmilej widziane, zagrajmy <3