Planowałem z Inarą by może ona została narzeczoną Nela, była w dodatku bliską przyjaciółką zmarłej żony Neleusa. Jednakże musielibyśmy to jeszcze omówić na fabule i się spotkać np w twoim domostwie. Co ty na to?
No i oczywiście tak jak ustalaliśmy na czacie, że będziemy w dobrych kontaktach i będziesz zajmował się obrażeniami Nela.

Tak się zastanawiam, czy moja postać mogłaby być pacjentką Adriena? Taką trochę przewrażliwioną na punkcie swojego zdrowia. Ostatecznie trochę ucierpiała i nie do końca się pozbierała. Mogłaby czasem "nawiedzać" uzdrowiciela.

Przychodzę po miłość
Spokojnie, po taką rodzaju ojciec-córka, chociaż wiem, że tak jak Inarki mnie kochać nie będziesz
Ogólnie wpadłyśmy niedawno z Inarą na pomysł, że kochamy się od dziecka. Wspólne doskonalenie umiejętności szermierskich pod okiem jednego mistrza, pojedynki, podobne poglądy, zainteresowania itp. Ustaliłyśmy, że spędzałyśmy razem niemal całe wakacje i przerwy świąteczne, do tego byłyśmy małymi łobuzami i czasami wykradałyśmy koleżankę z domu (ale nie wiem czy o tym powinnam mówić. )
Inara jako starsza, już od dzieciństwa jest dla mnie w pewien sposób wzorem a słyszałam, że jest Pan dobrym i kochanym ojcem, z racji tego, że mój załamał się po śmierci własnej żony i stał się kompletnie nieobecny, mogłabym więc i w Panu widzieć autorytet
I jeszcze generalnie mam jeden pomysł ale to jak już będzie wyrażona zgoda na miłość

*Przygarnia i ukochuje*
Gołąbeczka mojej Kruszynki zawszę utulę i obsypię miłością :I
Ja wszystkim duszyczkom świata bym uchylał gdybym tylko mógł, lecz również psotnik ze mnie i młoda dusza w już nie tak, niestety, młodym ciele. Ciągle jednak jestem skory do okazyjnych psot! Charakteryzuje mnie nadopiekuńczość i przewrażliwienie na punkcie Inary. Pewnie wielokrotnie ci się córka moja żaliła, że wymskło mi się i nazwałem ją "moim pulpecikiem miłości" w towarzystwie. Nie wspominając o jakimkolwiek pojawianiu się Panów przy jej osobie - to dopiero cyrk! Skoro blisko z nią byłaś ciebie też zapewne moja nadopiekuńczość nieco dotykała! Zwłaszcza, gdy mi córka postanowiła do Francji wybyć, ni wiem czy ty wówczas bytowałaś w Londynie, lecz pewnie to był ten czas gdy często cię nagabywałem bo tęskno mi było |:

Oooo, cudnie!
Czyli mogłeś przymykać oko na nasze małe harce, skoro sam do końca grzeczny nie jesteś; a my zapewniam, większych problemów nie sprawiałyśmy! Lily wyjechała na 3 lata zwiedzać świat ('50-'53) ale tak to na pewno mieliśmy świetny kontakt i możesz otaczać mnie swoją nadopiekuńczą miłością, szczególnie że jestem jeszcze młodsza od Inarki.
Skoro mnie kochasz, to mam pytanie czy na przykład byłaby opcja, żebyś był moim ojcem chrzestnym? Może kiedyś miałeś kontakt z moim ojcem, który do śmierci żony był bardzo porządnym człowiekiem, otwartym, rozrywkowym i równie czułym w stosunku do swojej rodziny. Byłaby to dodatkowa opcja do otoczenia mnie miłością, mógłbyś czuć się zobowiązany, kiedy Twój przyjaciel popadł w depresję.
Oczywiście nie nalegam, tak mi to wpadło do głowy :D

Pewnie, nie mam nic przeciwko!

Super, to wpisuje Cie jako najlepszego tatę na świecie!

Jestem lamą ;-;
Lamą, która długo nie grała i zapomniała co z kim ustalała, a która to nigdzie tego nie zapiała bo uważała, że będzie pamiętać, a ostatecznie nic nie pamięta u_u
Zwracam się wiec do wszystkich z którymi miałam ustaloną relkę - przypomnijcie mi o nich tutaj lub na PW :I

my nie mamy ustalonej relacji, ale może znajmy się? mamy takiego samego patronusa, może to dobry znak.
Adrien jest w podobnym wieku co ojciec Agathy - może bywał u lorda Greengrassa na brydżu czy coś? raczej by się dobrze dogadywali, ojciec Agathy też jak na arystokratę ma liberalne podejście do mugoli i też samotnie wychowywał córkę, która była jego oczkiem w głowie. Agatha miała zawsze dość dobry kontakt z przyjaciółmi ojca, może nie byłaby to wyjątkowo bliska i zażyła relacja, ale przynajmniej by się znali i byłby jakiś start

Przybyłem Więc jak robimy? Jest między nami pięć lat różnicy, ale ten sam dom, więc może się kojarzymy ze szkoły. Może kiedyś nawet mnie leczyłeś (mnie to nigdzie nie brakuje)?
Zapewne też lubisz przesiadywać u mnie w pubie lamentując nad tym jak twoja córka szybko dorasta. Razem pijemy, śmiejemy się i użalamy nad naszym losem staruszków.

Jak dla mnie mogłeś być starszym kolegą z Hogu który może takiemu pierwszakowi uświadamiał kogo i czego unikać by nie narobić obie kłopotów. Adrien był dość znany i głośno o nim było. Kochał pojedynki i ochoczo wplątywał się w każdy...mimo iż przeważnie spektakularnie przegrywał! Tak jest, nie był chodzącym ideałem któremu wychodziło wszystko, lecz jak już wychodziło to wieść się o tym niosła XD Lubił też latać i chętnie się ścigał na miotłach po korytarzach...może podczas takiego wyścigu wpadł na ciebie i obaj się zmasakrowali? Może byłeś zły ale z takim podekscytowaniem gówniak nawijał ciągle o różnych rzeczach że jak leżeliście razem na bloku medycznym to cie to zaczęło bawić i go nawet polubiłeś? O tego momentu co jakiś czas się pojawiał w twoim towarzystwie i trajkotał (nie czuł by żadnego skrępowania przy starszym o 5 lat Jonie, trust me). Jak skończyłeś Hoga to się pewnie by o ciebie przykleił i pisał jakieś sowy z lakonicznymi informacjami lub dziwnymi pytaniami XD No bo sora, jak cie uznał za spoko ziomka przyjaciela to musiałeś to znosić nie wiem czy ci się to podobało, bawiło czy męczyło lecz tak było, handluj z tym!

Na pewno mógł cie potem chętnie składać! Nie ma problemu! A w ramach znajomości nie ucinał ci tej nogi która się połamała tylko ambitnie ją leczył eliksirami C,:

Teraz odwiedza cie co jakiś czas by pogadać z kimś. Na pewno w pewien sposób czuje do ciebie respekt i autorytet, lecz przede wszystkim ma cie za bliskiego przyjaciela. Jestem pewnie jedną z niewielu osób które są świadome tego, że właściwie o Hogu to się niewiele zmieniłem - wiąż młody wariat ze mnie! - tylko teraz umiem się z tym nie obnosić i to ukrywać by nie robić kłopotów!!

Jestem całkowicie za. Tym bardziej, że choć nie za bardzo chciałem zawsze byłem obrońcą uciśnionych, więc wersja z ostrzegającym mną biednych pierwszaczków jak najbardziej pasuje.
Byłem też pałkarzem i kapitanem drużyny. Może po tym jak wyszliśmy ze skrzydła szpitalnego trochę cię podszkoliłem? Przynajmniej w takim stopniu, aby nikogo znów prawie nie zabić na korytarzu...
Gadatliwe dzieciaki zawsze spoko. Pewnie mnie to na początku drażniło, ale później przerodziło się w sympatie, a na końcu w przyjaźń. Zresztą ja sam dość sporo mówię, więc raczej próbowaliśmy siebie w tym prześcignąć.

Dziękuję łaskawco... ciekawe na co idą nasze podatki?

Ty przynajmniej w porównaniu do mnie umiesz się z tym kryć Heh, coś mi mówi, że się dogadamy.