♠ Urodzony 17 II 1926 r., wychowany na Nokturnie. Syn Simeona Borgina i wydziedziczonej Belviny Flint;
♠ Absolwent Slytherinu. Za czasów szkoły grał w Quidditcha, udzielał się w klubie pojedynków;
♠ Zajmuje się przemytem i handlem nielegalnością. Krótko współpracował z mającym udziały w Borginie&Burkesie ojcem, jednak ani nie przejął po nim interesu, ani nie zamierza. Działa na własną rękę, za wszelką cenę unikając z nim kontaktu;
♠ Choć na swych nielegalnych interesach dorobił się już niezłego majątku – to znaczy niezłego jak na jego potrzeby, na pewno pozwalającego mu na zamieszkanie w miejscu nieco przyjemniejszym i ładniejszym – ciągle zajmuje mieszkanie w sercu Nokturnu. Tam, gdzie jego miejsce;
♠ Posiada pseudonim „Pająk” – ponieważ niczym pająk powoli i systematycznie prządł swoje sieci, by móc łapać w nie kolejnych nierozważnych ignorantów. Poza tym, posiada długie, szczupłe palce;
♠ Jeden z Rycerzy Walpurgii, który Toma zna jeszcze z czasów szkolnych. W pewnym stopniu niechętny plączący się wśród nich arystokratom, jednak oddany sprawie;
♠ W uchu nosi kolczyk ze smoczej kości, pamiątkę z jednej z dalekich wypraw;
♠ Niektórzy mówią, że musi być współwłaścicielem Białej Wywerny, inaczej już dawno zakazaliby mu tam wchodzić. W ilu to on bójkach brał udział, ile szkód narobił...

Raven/Lyra - nienawiść do ojców jak najbardziej na plus! Tyle, że Raven jako osoba spoza środowiska, spoza Nokturnu, z pewnością nie wie, kim jest Pająk, więc oprócz przypadkowego spotkania nie mają za bardzo punktów wspólnych. Chyba, że Raven planuje zacząć bywać tam częściej? Twojego ojca mogę kojarzyć, pewnie bywał w naszym sklepie po jakieś księgi, lecz nie wiem trochę jak ruszyć Ciebie.
Co do Lyry - tu może być prościej o tyle, że (muszę to zrobić w najbliższym czasie) z Garrettem pójdziemy raczej z negatyw, on powinien wiedzieć, że jestem niebezpiecznym zbirem, a przy tym nie potrafić mi tego udowodnić. A gdyby tak Caerwyn zobaczył na Pokątnej jego malutką siostrzyczkę... Mógłby ją miło zagadać, przedstawić się, może nawet kiedyś poprosi ją o namalowanie portretu? Wszystko, byle wkurzyć pana aurora. No, a krzywdy by jej nie zrobił, nigdy, lecz Garrett nie musi o tym wiedzieć :> Co Ty na to? Porozmawiasz z takim Borginem? Bo co do Twojego drugiego brata, to tyle, że dzięki niemu jeszcze lepiej kojarzę wasze rodzeństwo - lecz ani nie mam mu po co robić na złość, ani wy nie wiecie, że on mnie w ogóle zna. No ale to dodatkowy hak, żeby nas słuchał, gdyby mu tak wspomnieć o znajomości z niewinną Lyrą!

Caer napisał:Rudolf - oj, panie  Znać się na pewno znamy, dzielą nas dwa lata, oboje aktywnie udzielaliśmy się w szkolnych drużynach Quidditcha - musieliśmy się spotkać na boisku! Mogłeś mnie wkurzyć jakimś celnym atakiem, który całkowicie pokrzyżował mi plany i wyeliminował mnie z gry na dobry tydzień  Więc trochę tarcia, trochę patrzenia na siebie krzywo, ale - Rudolf też jest półkrwi, więc na pewno spotkał się z jakimiś problemami ze strony czystokrwistych, plus zna angielski, co mogło mnie pozytywnie zaskoczyć. Za czasów szkolnych mogli przejść od takiego spinania się do raczej pozytywnych relacji, szacuneczek i zacięta walka na miotłach, ale później ich drogi zupełnie się rozeszły, ten wrócił na Nokturn, a ten pojechał robić karierę, no i dodajmy do tego jeszcze jakąś różnicę poglądową... Chyba muszą się, dosyć niespodziewanie, spotkać po tych wielu latach i zobaczyć, co z tego wyjdzie Gdyby Rudi poszedł do Zakonu, byłoby to jeszcze bardziej skomplikowane, no bo wtf, wychowanek Durmstrangu, gniazda czarnej magii, co on wyprawia?
No i pamiętaj, żeby poprawić sobie tę kp pod rodzeństwo, ehehe 

Caerwyn Borgin napisał:
Polly - jesteśmy piękni, muszę Ci to przyznać, szalona koleżanko Milki
A powiedz mi, co Polly bierze? Bo żeby myślała, że kupuje mugolskie, a dostała czarodziejskie, musiałoby się znaleźć coś podobnego :D Spala Diable Ziele, czy poszła w coś gorszego? I na pewno trudno byłoby zrobić tak, żeby zawsze kupowała od Caera, bo on jednak tu ogarnia sklep, tu przemyt, nie utrzymuje się jedynie z dilowania, raczej koordynuje innymi - ale mogła być sytuacja, że z jakiegoś powodu powrócił do korzeni, poszedł sam stanąć w rzeczonym Camden, bo problemy/człowiek mu się wykruszył i tu pojawia się Polly. Mogłaby po prostu coś od niego kupić, a jego rozbawiłoby wprowadzenie jej w błąd, a mogłoby tam dojść do jakiejś dramy, bo ja wiem, akurat przypałętała się policja? Jakieś zamieszki? Musieli uciekać, Caer oczywiście kobiety w potrzebie nie zostawi, bang, mieli okazję, żeby zapamiętać się na dłużej - i gdyby teraz Milka nas sobie przedstawiła, byłoby zdziwienie! Bo Polly mogłaby dopiero teraz ogarnąć, że Caer też czarodziej i to jeszcze wujek Milki, Borgin, a mogłaby w trakcie tej dramy, gdyby uciekali i przeklinali na, eee, galopujące hipogryfy

Caerwyn Borgin napisał:Część druga:

Rita - <3 Oczywiście, że musimy coś mieć! Myślałam o Tobie! I zgadzam się, że najzabawniej byłoby, gdyby trafiło się i trochę miłości, i trochę nienawiści. Caerwyn raczej przyzwyczaił się do ratowania kobiet z opresji, czy raczej - postrzegania ich w ten sposób, dlatego Rita musiała być dla niego dosyć szokującym odkryciem. Sklepem zajmuje się od jakichś pięciu lat, lecz Nokturn to całe jego życie, mieszka tam od zawsze; może wpadli na siebie, kiedy jeszcze mieli ~20 lat na karku? Nim zmarła jego matka i zniknął z kraju. Mogli poznać się w którejś ze spelun, a że Rita była inna, silna i tajemnicza, to przyciągnęła go do siebie niczym ogień ćmę; kilka upojnych nocy, trochę narkotyków i młodzieńczego szaleństwa... Tyle, że przez to zakłamanie pewnie nie potrafił jej do końca zaufać; może poszła o nim jakaś fama i myślał, że to jej sprawka, że rozpowiada o nim jakieś plotki? Albo Ricie nie spodobało się, że lubi pająki trochę zbyt bardzo i chciałby oglądać je na niej, ekchm Tak czy siak, jeśli pójdziemy w taką przeszłość - czego oczywiście robić nie musimy - to zależałoby mi na tym, żeby teraz potrafili traktować się normalnie. Widują się u Burka, robią ze sobą interesy, a może i czasem wchodzą w drogę, krzyżują sobie plany, nie wiedzą tak do końca, czego mogą się po sobie spodziewać, a dziesięć lat to kupa czasu. Jeśli czasem ze sobą flirtują, to raczej dla sportu, niezobowiązująco - bo Rita to atrakcyjna kobieta, na dodatek kobieta, która wie, czym jest prawdziwe życie, lecz po tamtej nieudanej próbie spiknięcia się raczej nie myślą o sobie w poważnych kategoriach.
Może z czasem pokonamy jakoś tę nieufność i będziemy bronić się do grobowej deski? Mogliby tak - również ze względu na Burka i częste okazje do widywania się, chociażby w palarni - powoli iść w kierunku takiej specyficznej przyjaźni, co byłoby ciekawe do odgrywania, albo też być już na etapie takiej rywalizacji-przyjaźni, fuczenia i smutnych rozmów przy Ognistej... Na pewno chcę mieć z Ritą coś bliskiego, jednak chętnie dowiem się, co w ogóle myślisz o tych pomysłach i co bardziej pasuje!