Karkaroff

Dzieje rodziny Karkaroff, właściwie Каркаров, wyraźniej zapisały się na kartach bułgarskiej historii dopiero w drugiej połowie XIX wieku, w bliskim związku z panującą ówcześnie krajem dynastią Battenbergów. Uprzednie losy rodu, rozwleczone w ramy pięciusetletniej podległości ojczyzny, pozostają bliżej nieznane i nieopisane, co wynikać może z jego chłopsko-rolniczego charakteru. Również etymologia nazwiska, nieodnotowana w żadnym ze słowników nazw własnych, daje przestrzeń do snucia licznych hipotez dotyczących pochodzenia Karkaroffów. Najbardziej prawdopodobna wskazuje na powiązania z ludnością i dawnymi wierzeniami dalekiej Północy; szwedzkie kark kojarzy się wszakże ze skórzanym pasem, wykonanym z ludzkich ścięgien zmarłych, którego przeznaczenie mugole przypisywali zdolności transmutacji człowieka w wilka lub niedźwiedzia. Niewykluczone więc, że początki i rzeczywiste korzenie klanu sięgają Półwyspu Skandynawskiego, a charakterystyczny dla Słowian formant, sugerujący nazwisko patronimiczne, dodany został w wyniku migracji na południowo-wschodnie krańce kontynentu. Jego brzmienie równie dobrze może być też jednak czystym świadectwem kulturowego i cywilizacyjnego bogactwa Bułgarii, przez wieki determinowanego występowaniem na jej terenach historycznie ważnych szlaków łączących Zachód z Bliskim Wschodem, oraz Północ z basenem Morza Śródziemnego, jak i zróżnicowaniem wpływów otaczających kraj narodów.
Wyrwanie się spod sideł rządów Imperium Osmańskiego w 1877 roku okazało się godnym zapamiętania początkiem dla całej społeczności północnych terenów republiki, choć panowanie Aleksandra I, objawione przypadkowym odkryciem złóż złota w dorzeczach Tundży i Dunaju, największe korzyści przyniosło żyjącym w ich pobliżu mieszkańcom. Karkaroffowie, jako jeden z kilku ulokowanych tam od pokoleń klanów, z uwagi na bystrość umysłu oraz naturalne zdolności przywódcze, szybko zyskali zaufanie księcia, a następnie przejęli stanowiska kierownicze w kopalniach, co poskutkowało ogólnym awansem społecznym rodziny. Począwszy od uznania sąsiadów i krewnych, przez estymę honorowaną przez bułgarskich prominentów, żyjących w bliskich stosunkach z carem, skończywszy na samym już majątku, regularnie powiększanym za sprawą licznych inwestycji i przedsięwzięć. Część z nich wynikała z legalnej działalności Karkaroffów, od tego czasu będących nie tyle rolnikami, co zarządcami okolicznych gospodarstw; pozostałe gałęzie ich biznesów najczęściej jednak wracały korzeniami do wydobycia i dotąd znaczniej niezgłębianego, poznanego w elitarnych środowiskach konserwatystów, zainteresowania czarną magią. Tak też osobnym źródłem dochodu stało się dla nich pozyskiwanie — nielegalnie, bez wiedzy monarchy — kamieni szlachetnych oraz późniejsza ich przeróbka w zabronione w świetle prawa amulety.
Zagarnąwszy część carskiego bogactwa — drogą drobnych, acz regularnych kradzieży surowców — poczęli kłaść nacisk na budowanie własnego imperium, choć plany te przez kolejne dziesięciolecia pozostały jedynie w sferze niespełnionych ambicji. Iście patriotyczna lojalność w pełnieniu służby władzy przez lata zapewniała im swoistą nietykalność, ale nieszlachecki rodowód znacząco zablokował im możliwości dalszego rozwoju. Karkaroffom nigdy nie udało się przejąć kopalni na własność, nigdy też nie zdołali wyswobodzić się z pozycji służalczych pionków wszystkich kolejnych suwerenów Bułgarii — pionków na pozór posłusznych, choć skrycie walczących też przecież o sedno własnej sprawy.
Polityka familii, otwarta na różnorodność narodowościową, od lat akcentowała wagę zachowania stuprocentowej czystości krwi. Zasady te zaostrzono wraz z momentem społecznego awansu rodziny, w większości przypadków decydując się na wykalkulowane aranżowanie małżeństw coraz to kolejnych potomków rodu, a jakiekolwiek odstępstwa od woli starszych decydentów klanu karane były wydziedziczeniem. Przyjęta ideologia ściśle wiązała się też z chęcią dalszego poznawania tajników znanej elitom czarnej magii, której podstawy tkwiły w fundamentach domostwa Karkaroffów od stuleci, głównie jako narzędzie wychowawcze lub domyślny sposób obrony w przypadkach lokalnych konfliktów. Fascynacja dziedziną prędko ewoluowała, zwłaszcza, gdy dostrzeżono w niej potencjał biznesowy, a do głosu doszedł Gellert Grindelwald, krzewiciel nowego porządku rasowego w czarodziejskim społeczeństwie. Jego wpływy objęły tereny kraju w pierwszej kolejności, co odbiło się wyraźnym echem w historii politycznego zaangażowania rodziny oraz ukształtowało moralny kierunek decyzyjności wśród najaktywniejszych popleczników czarnoksiężnika.
Obecnie Karkaroffowie skupieni pozostają we wschodniej części Bułgarii, od roku 1946 będącej w strefie wpływów sowieckich, które ograniczyły autonomię rodziny w procesie kontroli wydobycia złóż. Z tego też powodu większość jej członków zawodowo zorientowana jest wokół zarządzania ziemią i nieruchomościami, co nierzadko stanowi przedmiot wieloletnich sporów o majątek i jego przynależność. Pieniądze i władza jako najwyższe, trudem zdobyte przez przodków, a uświęcane przez potomków, wartości, pielęgnowane są na równi z pokorą oraz posłuszeństwem.