First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Czy było to zmęczenie, czy ciągłe napady śmiechu, mieszane ze wzruszeniem ramion - nie wiedziała. Świadoma była tylko faktu, że autentycznie przerzucali się zaklęciami, które zamiast magicznego efektu, oferowały im dziwne różdżkowe wyziewy, niby oddechy papierosowego dymu. Miała ochotę usiąść, bo przedłużający się pojedynek wciąż pozostawiał ich w miejscu, od czasu do czasu pozwalając, by przesunęli sie o kilka kroków w jedną, czy drugą stronę.
- Duro - czy głazy mogły mieć urok? Możliwe. Na pewno taki będą miały, jeśli Carter stanie się na chwilę jednym nich. Chociaż należałoby dodać...jeśli w ogóle się w niego zmieni.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 91

Jakim było dla niej zaskoczeniem, że zamiast kolejnego mgiełkowego kaszlnięcia, z różdżki pomknął świetlisty promień (chyba bardziej zdziwiony niż autorka słów) wprost w stojącego dalej Franka. Zmarszczyła brwi, by szybkim mruganiem przegonić zaskoczenie, a na usta wlać jeszcze jedno, pośpiesznie rzucone zaklęcie.
- Caeruleusio - ta sama lodowa mgiełka, przed którą musiała się dziś bronić. Ta sama miała sięgnąć celu, chociaż - mogłaby wzruszyć ramionami, gdyby czar wrócił do swoich humorów.

The member 'Inara Carrow' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 9

Było coraz lepiej; pierwsza imitacja zaklęcia objawiła się w postaci żałosnego pyłku, przy drugim nie pojawiło się nic - różdżka za to zawibrowała gniewnie (albo prześmiewczo), być może chcąc wyrwać się z dłoni niewprawnego czarodzieja. Ten nic sobie jednak z tego nie robił, przygotowując się do wyczarowania kolejnej tarczy - nie miał pojęcia, której już dzisiaj. - Protego - rzucił, prawie od niechcenia, choć może powinien był postarać się bardziej: wszak stawką była zamiana w mało urokliwy głaz.

The member 'Frank Carter' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 55

Jak zawsze chwilę przed czasem przyszedł na odpowiednią arenę w Domu pojedynków. Nie wiedział przed kim miał dziś stanąć, ale nie martwił się tym za specjalnie. Czuł pewien rodzaj ulgi, że mógł w końcu porzucać paroma zaklęciami. Nie musiał wygrać, chociaż byłoby to jak najbardziej w dobrym tonie. Morgoth chodził chwilę w tę i z powrotem, myśląc o nadchodzącym spotkaniu rodzinnym, na które niezbyt mu się spieszyło. W końcu zobaczył z kim przyszło mu się dziś pojedynkować. Hereward Bartius. To raczej nie mógł być zbieg okoliczności. Yaxley przejechał dłonią po różdżce, szukając jakiejś skazy, jednak nic takiego nie wyczuł. Skłonił się, równocześnie mówiąc jedynie grzecznościowe Sir. Odczekał, aż jego przeciwnik ustawi się w odpowiednim miejscu i mogli zaczynać pojedynek.
- Impedimenta - rzucił.

The member 'Morgoth Yaxley' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 74, 4

Hereward dawno nie brał udziału w żadnych pojedynkach. Bał się nieco wrócić do zawodów, w których kiedyś szło mu wyjątkowo dobrze. Obawiał się głównie kompromitacji i ponownego zostania gęsią. Wyszedł jednak na arenę bez większego strachu. W pojedynkach w prawdzie ludzie czasem ginęli, a czasem odnosili poważne rany, których nie dało się wyleczyć, w gruncie rzeczy jednak przypadki te nie zdarzały się zbyt często i Hereward w swoim życiu takowego na własne oczy nie widział. Morgoth Yaxley stanął naprzeciwko niego szykując się do walki. Ukłonił się odpowiadając mężczyźnie uprzejmym - Powodzenia, sir. Odszedł trzy kroki i obrócił się na czas, by zobaczyć, że jego oponent już rzuca zaklęcie. Wtedy jednak zdarzyło się coś niespodziewanego. Pan Yaxley wyraźnie osłabł i jasnym stało się, że nie da rady kontynuować starcia. Hereward wezwał medyków, a sam usunął się z areny, by nie plątać się uzdrowicielom pod nogami ani nie kłopotać Morgotha swoją obecnością w chwili, w której z pewnością wolałby nie być oglądany przez obcego mężczyznę.

Marce z rozbawieniem przyjął wieść, że jego przeciwnikiem w drugim starciu tego miesiąca okazała się Raleigh Greengrass we własnej osobie. Musieli do siebie doskonale pasować lub przyciągać się jakąś zadziwiającą siłą o nadnaturalnym pochodzeniu. Ochoczo zatem ruszył do Domu Pojedynków, standardowo w otoczeniu wianuszka wzdychających do niego dziewcząt - Thalia nie musiała, ba nawet nie powinna o nich wiedzieć - ale zgodnie ze swoim sumieniem trzymał się od nich na dystans, jedynie od czasu do czasu posyłając w ich stronę swój najpiękniejszy uśmiech.
-To chyba przeznaczenie, lordzie Greengrass - zaśmiał się, wykonując regulaminowy ukłon w kierunku mężczyzny - powodzenia - dodał uprzejmie, sygnalizując gotowość do rozpoczęcia walki. Wyprostowana postawa, lekko ugięte nogi i dłoń zaciśnięta na różdżce; szarpnął nią lekko, kierując koniec wprost w Raleigha.
-Impedimenta - zawołał na rozgrzewkę.

The member 'Marcel Parkinson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 87

Nie miałem wątpliwości, że to los podsunął mi tak idealną szansę na rewanż. Drugi pojedynek z Marcelem Parkinsonem nie miał być prostszy niż pierwszy. Teraz, gdy doceniałem jego zdolności i dostrzegłem w nim kogoś więcej niż jedynie pospolitego bawidamka, w istocie stanowił dla mnie nie tylko godnego przeciwnika, ale nawet i przyjemne wyzwanie. Kiwnąłem jedynie głową na jego słowa, stosując regulaminowy ukłon, powściągliwy w głośnym wygłaszaniu opinii na jakikolwiek temat, jak zwykle zresztą i uśmiechnąłem się z satysfakcją. Adrenalina eksplodowała mi w żyłach niemalże natychmiast. Marcel już na samym początku popisał się już diabelnie celnym zaklęciem. Och, był w formie, a mnie się to niezwykle spodobało! Tylko czy ja sam okaże się dla niego wystarczająco zdolny?
- Protego Maxima!

The member 'Raleigh Greengrass' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 7